En la sama rubriko

Dialogo de sinjoro kaj sklavo

praegipta teksto, tradukis Kaloĉaj

DIALOGO DE SINJORO KAJ SKLAVO

— Sklav’, obeu min !
— Jes, sinjoro, jes.
— Mi virinon volas ami.
— Amu, ho Sinjoro, amu !
Amo estas zorgforges’.
— Sklav’, mi ne volas ami tamen.
— Prave, ho sinjor’, ne amu !
La virino estas kavo,
estas brulvundanta torĉo,
estas akra fera glavo,
kiu tranĉas tra l’ virgorĝo.

— Sklav’, obeu min !
— Jes, sinjoro, jes.
— Tuj alportu akvon kure,
mi, lavinte manojn, pure
volas oferi al diec’.
— Faru, ho sinjoro, faru !
Kiu al sia di’ oferas,
tiu gajos en la koro,
pruntedonojn aglomeras,
repagotajn per favoro.
— Sklav’, mi ne oferos tamen !
— Prave, ho sinjor’, ne faru !
Ne bezonas vi imposti,
vi instruos vian dion,
ke li hunde kuru post vi,
se li volas de vi ion.

— Sklav’, obeu min !
— Jes, sinjoro, jes.
— Mi bonfaros al la lando
en bezono de neces’.
— Prave, ho sinjoro, faru !
Kiu al la land’ bonfaras,
ke li prosperon ĝian gardu,
ties far’ eterne staras
en la urno de dio Marduk.
— Sklav’, mi ne bonfaros tamen !
— Prave, ho sinjor’, ne faru !
Se vi tretas murruinojn,
aŭ en la tombej’ promenas,
vidu tie la kraniojn,
novan aŭ antikve-ŝiman,
kaj vi certe ne divenas,
kiu el ili apartenas
homon justan, homon kriman !

— Sklav’, obeu min !
— Jes, sinjoro, jes.
— Kio do nun estas bona ?
Fini tute la aferon,
mian kolon, vian kolon
rompi, droni en riveron,
sklavo, tio estus bona !
— Kiu longas ja sufiĉe
por atingi la ĉielon,
kiu larĝas ja sufiĉe
por plenigi tutan teron ?
— Sklav’, mi vian kapon fendos,
vin transmonden antaŭsendos.
— Do postvivu min ne pli,
ho sinjor’, ol tagojn tri !

tradukis Kalman Kaloĉaj

PS : Temas pri teksto el la faraona tempo. Ĝi pruvas, ke Ŝvejko ne estis la unua de sia speco. Por transvivi sub tiranoj oni devas esti ruza. (HGK)