La studentoj sentas facilan venton

BERLINO, iun printempan ?a ?don, iomete anta ? la 18-a horo. La studentoj forrapidas el la instruĉambroj de la berlina Humboldt-Universitato, la kapon plena de la lastaj prelegoj de la tago kaj pensante pri la venontajn ekzamenojn. Nur en la ĉambro 1103 en la unua eta ?o restas ankora ? grupeto da junuloj kun ru ?aj flugfolioj en la manoj, kun la titolo „Venezuelo : ĉu socialismo de la 21-a jarcento ?†Post kelkaj minutoj Andrej Holm, socisciencisto de ilia universitato, montros dokumentfilmon pri la nova memorganizi ?o en la mizerkvartalo de Karakaso. Sed nun ili demandas sin : Ĉu entute iu volas vidi la filmon ? A ? kiom da studentoj legis la ru ?ajn flugfoliojn, de pluraj tagoj dismetitajn en la seminarĉambroj kaj man ?ejoj ?

La junuloj kun la flugfolioj apartenas al la „Socialisma-Demokratia Studant-Unui ?o†[1] (SDS), organiza ?o malnova kaj samtempe junega. Malnova, ĉar jam la studentaj aktivuloj de la ribeloj de 1968 fondis SDS, kiu poste disspliti ?is en sennombrajn grupetojn. Junega, ĉar la SDS ekzistas ree ekde majo 2007 - fondita en la movado de la partio „Die Linke†[„La Maldekstro†] kiel memstara unui ?o de maldekstraj studantoj. „Ni ekzistas eĉ ne unu jaron†, entuziasmas la 28-jara afergvidanto Luigi Wolf, „sed kion ni en tiu tempo realigis estas fenomena†.

En tiuj ĉi minutoj tuj anta ? la 18-a horo levi ?as tamen anka ? por Luigi Wolf la demando, ĉu la fenomeno efikas. Ĉu la studentoj de Berlino vere notis ke mito de la 1968-a generacio nun pleni ?as per nova vivo. Tri tagojn anta ?e, al la interna kunsido de la SDS-grupo de la Humboldt-universitato, venis nur dek-unu membroj, anka ? ili stresitaj de la venontaj ekzamenoj kaj plenaj de duboj, ĉu la filmo pri Venezuelo povas veki la intereson de la kolegoj. Cetere iu estis de ?irinta iliajn afi ?ojn kiujn ili estis gluintaj la ?longe de la urba fervojlinio, kaj nur unu sola gazeto estis prezentinta indikon al la filmprezento. Tamen ili nun jam pendigas littukon kun la surpentrita slogano anta ? la tabulon de la lekcisalono 1103 : „Viva la revolución bolivariana !â€

Kiom ajn impresa povas esti la renaski ?o de la SDS, anka ? en studentaj rondoj la revigli ?o de la germana maldekstro ne okazas sen kontra ?diroj. Anka ? ĉi tie, iuj preferus tuj kaj senkondiĉe alkroĉi ?i al la baskoj de la „Die Linke†, reduktante la SDS al la statuso de simpla student-organiza ?o sub ordono de la gepatra partio, kaj, kiel tia, bone provizata per subvencioj. Aliaj - antifa ?istoj, anar ?iistoj, junuloj ?enerale konataj pro sia sinteno kontra ? ĉia organizo, postulas totalan sendependecon kaj samtempe sentas la fascinon de nova erao, en kiu maldekstra politiko jam ne odoras ar ?aisme sed male fari ?is interesa.

Subite malfermi ?as la pordoj, kaj ili alfluas de ĉie : sudamerikanoj, gejunuloj kun palestina kaptuko, studentoj de la Humboldt-universitato kaj de aliaj berlinaj universitatoj. Salono 1103, kiu unue aspektis minace grandega, fari ?as kvaza ? eta kinejsaloneto. Fine kunpremi ?as pli ol 100 interesitoj, kiam Andrej Holm klarigas, kiel en Venezuelo funkcias la helpo al memhelpo, kiel apatiaj homoj en la plej mizeraj domaĉoj de Karakaso subite regajnas iom da vivo ?ojo, ĉar la registaro konfidas ilin. La entuziasmo kiun vekas la filmo gajnas la spektantojn, anka ? la SDS-aktivulojn, de kiuj pluraj balda ? voja ?os al Venezuelo.

ERNESTO, 21-jara, konstatas plezure ke lia grupo sukcesas iom post iom „venigi la studentojn†. Dum la lastaj voĉdonadoj por la studenta parlamento li kaj liaj kunuloj akiris 10 elcentojn de la voĉoj, la plej bonan rezulton atingis la SDS 100 kilometrojn oriente ĉe la universitato de Frankfurto ĉe Odro kun 21 elcentoj. La malfaciloj de la komencaj tagoj ?ajnas malproksimaj, kiam pluraj membroj de la tiama partio PDS forlasis la grupon, ĉar kunlaboris anka ? trockistoj, kaj kiam aliflanke antifa ?istoj kaj a ?tonomuloj restis flanke, ĉar la SDS, la ? ili, estis tro proksima de la partio ! „Ekde la vintra semestro 2007/2008 revenis trankvilo†, diras Ernesto, eĉ la parti-skeptikuloj „intertempe ?ojas pri la voĉdonaj sukcesoj de Die Linke†.

ILI HAVAS GRANDAJN PROJEKTOJN, la aktivuloj de la SDS, kaj ekde la vespero pri Venezuelo ili sentas facilan venton. Certe, nur ses e ?roj trovas la vojon en la memfaritan lignan dometon kiun ili metis tien por kolekti donacojn por la multekosta voja ?o al Venezuelo. Sed la listoj, kiuj cirkulis jam dum la diskuto pri Hugo Chávez kaj lia politiko, pleni ?as de nomoj de interesitoj. La SDS-grupo ĉe la Humboldt-universitato kreskas, anka ? la aliaj - intertempe preska ? 70 altlernejaj grupoj - kreskas. Kaj tamen neniu povas diri, kiom da membroj havas la SDS, ĉar ?is nun ne estas findiskutita ĉu oni transiru de la bazdemokratia principo de grupa aneco al individua aneco. Oskar, 20-jara, estas skeptika : „Mi volas resti memstara, mi timas ke alie ni perdos la diversecon en la grupo.â€

Por la afergvidanto Luigi Wolf tiu debato estas ja grava, sed pli gravas por li la agadoj de lia organiza ?o ĉe la bazo. Unuafoje post jardekoj ekde la venonta a ?tuno oni proponas ree en la universitatoj de Germanio legorondojn por la „Kapitalo†de Karlo Markso [2] - de la SDS. Kaj jam en majo ili atendas en Berlino almena ? 500 partoprenantojn en sia tritaga kongreso „La 40 jaroj de 1968†. La slogano sur la flugfolio, kiun ili disdonas fine de la Venezuelo-vespero, havas ion furioze optimisman : „La lastan batalon gajnos ni†.

Peter LINDEN.