Da Vinci : Papilio kaj lumo (fablotraduko)

„Kio tie okazis ?“ ĝi demandis sin sen trovi klarigon. Ĝi absolute ne povis kompreni, ke tia bela aĵo kiel la flamo kapablas fari ion malican al tia, kia ĝi estas mem, kaj tial ĝi ree kuraĝiĝis kaj per movo de la flugiloj denove ekmoviĝis.

Ĝi flugis kelkajn lopojn kaj tiam turnis sin denove al la flamo por sidiĝi sur ĝi. Tuj ĝi falis ĝismorte bruligite en la oleon, kiu nutris la lange ludantan flamon.

„Damnita lumo"“, suspiris la papilio, perdante sian vivon. „Mi supozis, ke mi trovus ĉe vi mian feliĉon, kaj en vero mi trovis la morton. Mi ploras pri mia stulta emo, ĉar mi tro malfrue ekkonis vian danĝeran naturon.“

„Kompatinda papilio“, respondis la lumo. „Mi ne estas la suno kiel vi supozis naive. Mi estas nur lumo. Kaj tiu, kiu ne traktas min kun prudento, bruligas sin.“

tradukis Hans-Georg Kaiser
laŭ „Der Schmetterling und das Licht“