Ĉi tiun rakonton mi ekpensis, kiam mi a ?dis la predikon de l’ karcerpastro, kaj mi skribis sur la muron de la karcero : 1849, decembro 13a.
La pastro staris en vesta ?o bela kaj talaro brilanta anta ? la altaro de pre ?ejo luksega, kiu brilegis de oro kaj ar ?ento en la lumego de l’ kandeloj. La pastro estis korpulenta, kun majesta formo, viza ?o ru ?a kaj barbo bone zorgita. Lia voĉo sonoris agrable kaj sur lia viza ?o estas legeble supereco. La apero de l’ pastro similis al la pre ?e ?o brilanta en lumego kaj pompo riĉega.
Sed la publiko estis tute alia. Ĝi konsistis precipe el laboristoj malriĉaj, el vila ?anoj, el virinoj maljunegaj kaj el piratoj. Ili estis vestitaj ĉifone kaj malbonodoro speciala de malriĉeco disvasti ?is ĉirka ? ili. Sur iliaj vangoj mallar ?aj vidi ?is la signo de malsato surskribita ; iliaj manoj montris la postsignon de laboro malfacilega. Ĉi tio estis la bildo de senhaveco kaj mizerego.
La pastro bonodorfumigadis anta ? la bildoj sanktaj,balda ? li ekparolis kun voĉo afabla kaj solena tiel : „Miaj idoj amataj en Kristo“ – diris li – “nia Sinjoro – amata donacis al vi vivon kaj vi devas kontenti ?i per ĉi tiu vivo. Ĉu vi kontenti ?as ? Ne !
Anta ? ĉio vi ne sufiĉe kredas al nia amata Sinjoro kaj al liaj mirakloj sanktaj. Vi ne donacas iun parton de viaj akira ?oj al la eklezio tiel volonte, kiel ?in vi devus doni...
Due vi ne obeas la estraron. Vi kontra ?staras la potenculojn mondajn, la caron kaj liajn servistojn. Vi mal ?atas la legojn.
Estas skribite : ’Donu al cezaro, kio apartenas al cezaro, kaj al Dio, kio apartenas al Dio !’ Kaj vi tion ne faras. Ĉu vi scias, kion signifas tio ĉi ? Ĉi tio estas mortkrimo : Vere mi diras al vi : La diablo estas tiu, kiu logas vin al ĉi tiu vojo. Jes, la diablo tentas viajn animojn kaj vi kredas, ke vin devigas via propra volo je ĉi tiu agado. Sed ĉi tiu estas la volo de la diablo, kaj ne via volo. La diablo jam brulas de sopiro por ekkapti viajn animojn. Li dancos anta ? la flamoj, en kiuj viaj animoj suferos mortotorturojn.
Tial mi admonas vin, miaj gefratoj ! Mi avertas vin, deflanki ?u vi de la vojeto de malbeno ! Ankora ? estas tempo ! Ho Dio, estu kompatema !“
La homoj a ?skultis tremante la predikon. Ili kredis al la vortoj solenaj de l’ pastro. Ili ?emadis, faris krucsignon kaj kisis pi-egeme la plankon. Anka ? la pastro faris krucon, li turnis sian dorson al la pre ?antaro – kaj ridetis.
Sed okazis, ke la diablo samtempe preteriris anta ? la pre ?ejo, kiam la pastro tiel paroladis al la homoj. Li eka ?dis sian nomon cititan de l’ pastro, ekhaltis malanta ?e sub la fenestro malfermita kaj atentis. Kaj li ekvidis, kiel la homoj kisadis la manojn fingringohavajn de l’ pastro, li vidis, kiel la pastro anta ? iu sia sankta bildo orumita sin klinis kaj rapide po ?en ?ovis la monerojn, kiujn la malriĉuloj al li donis por eklezio sankta. Ĉi tiu ago ekscitis la diablon kaj li kuregis post la pastro, tuj kiam li forlasis la pre ?ejon, kaj ekprenis lian talaron sanktan.
„A ?skultu, mia kara pastro“ – kriis la diablo – „kiu permesis al vi, ke vi al la homoj malriĉaj erarigitaj tiel mensogis ? Pri kiaj turmentoj inferaj pentradis vi al ili ?
Ĉu vi ne scias eble, ke vi kaj la oficistoj ?tataj estas miaj indaj anstata ?antoj sur la tero ? Vi mem trasuferigas kun ili la turmentojn de l’ infero. Per kio vi minacis ilin ! Ĉu vi ĉi tion ne scias ? Nu, venu kun mi !“
Kaj la diablo ekkaptis la kolumon de l’ pastro, ekflugis supren kun li kaj alportis lin en fabrikon, en ferfandejon. La pastro vidis tie, kiel la laboristoj kuradis tien ĉi tien en varmegeco bruliga kaj faris siajn laborojn malfacilajn.
La aero sufoka, peza kaj la varmegeco ?ajnis balda ? al la pastro kiel neelteneblaj, kaj li petegis la diablon kun okuloj larmaj“ : Lasu min, lasu min foriri el ĉi tiu infero !“
„Ho ne, mia amiko, eĉ mi intencas al vi montri anka ? aliajn lokojn !“
La diablo ree ekkaptis kaj kunportis lin en terkulturejon. Ĉi tie vidis la pastro la laboristojn dra ?antajn. La polvo kaj la varmegeco estis neelteneblaj. La observisto havis batilon en sia mano, kaj li batadis senindulgeme tiujn, kiuj terenfalis pro penado kaj malsato.
Poste la diablo kunportis la pastron en la kabanojn, en kiuj la laboristoj lo ?adis kun siaj familioj-en – malpuraj, malvarmaj, fumplenaj, malbonodoraj.
La diablo rikanis. Li montris la ĉi tie hejman malriĉecon kaj mizeron.
La servisto pia de l’ Dio ne povis ĉion ĉi suferi. Li petegis per kunmetitaj manoj : „Lasu min foriri de ĉi tie ! Jes, tio ĉi estas la inferoj sur la tero !“
„Nu do vidu ! Kaj tamen vi ankora ? alian inferon promesis al ili ! Vi anka ? anime mortturmentas ilin, ili ja estas korpe jam duone mortintaj ! Sed mi volas montri al vi ankora ? pluan inferon – la plej malbonan !“
Kaj la diablo kunportis sian kaptiton kaj montris al li karceron malbonodoran kaj plenan je tiaj homoj, kiuj senigite de siaj sano kaj forto, ku ?adis sur la planko kun siaj turmentitaj korpoj nudaj.
„Senvesti ?u je via silka ?o – diris la diablo al la pastro – kaj surmetu ĉi tiujn katenojn ĉirka ? viajn maleolojn. Kiel ĉi tiuj malfeliĉuloj portas ilin ! Ku ?i ?u sur ĉi tiun plankon malvarman, malpuran kaj poste parolu al mi pri infero, kiu ankora ? atendos ilin !“
„Ne, ne ! – respondis la pastro. Mi ne povas ion pli teruran imagi ! Mi petegas vin, lasu min iri for de tie-ĉi !“
„Jes, ĉi tio estas la infero ! Pli malbona infero ol ĉi tiuj jam ne povas ekzisti ! Cu vi ne sciis tion ? Cu vi ne sciis, ke la geviroj, kiujn vi timigis per infero atendonta post iliaj mortoj – ĉu vi ne sciis, ke ili jam tie-ĉi, anta ? siaj mortoj, vivadas en infero ?“
La pastro malsuprenklinis sian kapon. En sia konfuzo li ne sciis, kien li rigardu.
La diablo rikanis ironie : „Jes, mia bofrato, vi volas nun diri, ke la mondo amas, se oni ?in erarigas ! Nu foriru !“
Kaj la diablo liberigis lin.
Kaj la pastro surmetis sian talaron longan kaj kuregis de tie tiel rapide, kiel liaj piedoj nur povis lin porti.
skanis Dorothea & Hans-Georg Kaiser la ? la propra
jam tre trivita legolibro de SAT :(1922 ?)
Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)
67 av. Gambetta
FR - 75020 Paris
Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
Retejo : http://satesperanto.org/
Tel : (+33) 09 53 50 99 58
Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
BIC : PSSTFRPPPAR
Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org
Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro
Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
a ? al via peranto
Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.