Gerlat : Kinejo

Malplena salono, duonlumo, muziko.
Du junulinoj sidi ?as en la fotelojn anta ? mi. Ili tuj plenigas miajn atenton kaj atendon. Ĉarmaj. Ili diskrete babilas, unu klinante sin al la alia. Blondulino longhara, ankora ? knabinaspekta ĉe bruna kurtharulino pli matura.
La lumo malplii ?as, la reklamoj ĉesas, la titolo supermeti ?as sur la unuajn bildojn, la filmo komenci ?as. La intrigo progresive riveli ?as, kaptante la tutan atenton de la spektantoj. Äœi evoluas, incitas la atendon, apoteozas, premas la korojn. Tiam la vorto ‘‘fino’’ konfirmas, ke la aventuro fini ?is. La spektantaro estas savita, liberigita, kvankam ankora ? mergita en la prema etoso. La lumoj poiome rebrilas.
Ĉiu homo sidadas plu por lasi sian spiriton malpezi ?i, legante la disvolvantan personliston.
La du junulinoj revigli ?as, sin reciproke rigardas, ridetas. La blondulino petole iomete senpacienci ?as. Åœi klinas sin al sia kunulino, fre ?a, gajmiena. Ili flustras, la okuloj fulmetas. Ili pli proksimi ?as. La lipoj milde kovras la lipojn. Du junaj belecoj, teneroj. Ili vidas plu nur sin. Beleco. Mia mano ?atus karesi la du kortu ?ajn nukojn. Tia malinda gesto detruus iliajn feliĉojn. La surekrana listo da ?re kuras. La kiso pluas. Mi silente stari ?as.

verkita dum oktobro 2002
el La SAGO, julio-a ?gusto 2005