Letero 086a

De marŝal-edzino de… al markizino de Mertejo
(kune en la koverto de la antaŭa)

Dio mia ! Kion do mi ekscias, kara sinjorino ? Ĉu eblas tiaj abomenindaĵoj de tiu juna Prevano ? kaj plie cele al vi ! Kion do ni riskas ! Eĉ hejme ni ne estas sekuraj ! Vere tia evento konsolas min pri mia maljuneco. Sed mi neniam konsoliĝos, ke mi parte estis la kaŭzo, ke vi hejmen invitis tian monstron. Mi ja promesas, ke se la onidiroj veras, li neniam plu aperos miahejme ; laŭdeve ankaŭ ĉiuj bonmoruloj certe tiel agos kun li.

Oni raportas, ke vi sekve misfartas, kaj mi maltrankvilas pri via sano. Donu, mi petas, informojn pri vi, kara al mia koro, aŭ transdonu ilin per servistino via, se vi ne kapablas. Mi petas nur unu kvietigan vorton. Mi intencis kuri viziti vin hodiaŭ matene, sed ne povis, pro miaj banoj, kies interrompon la kuracisto nepre rifuzas ; ĉi posttagmeze mi devas iri al Versajlo, ankoraŭ pro la afero de mia nevo.

Adiaŭ, kara sinjorino ; kredu je mia amikeco ĝismorte fidela.

El Parizo, la 25an de Septembro 17**.