La 19an de februaro 2013

La 19an de februaro 2013

Mi jam skribis, ke mi komencis aboni la ?urnalon Fuku ?ima-Minpoo, lokan ?urnalon de la gubernio Fuku ?ima. En ?i trovi ?as rubriko “Pensoj de fuku ?ima-anoj†. Hodia ? mi tradukos kelkajn el tiuj “Pensoj†.

Ligo kun mia plej kara amikino

Kamata Momoko 12-jara lernantino lo ?anta en la urbo Sooma

Mia plej kara amikino Harada Mimi voja ?is al la ĉielo en la a ?o de 11 jaroj la 11an de marto 2011. Ekde kiam mi eniris en infan ?ardenon, mi estis ĉiam kun ?i. Mi ludis kun ?i kaj butikumis kun ?i. Kiam mi ne kapablis rajdi sur biciklo, ?i helpis min. Mia patro aĉetis biciklon por mi, kaj tiu estis samspeca kun la ?ia. La mia estis blua, kaj la ?ia estis nigra. Ni havis multajn samajn a ?ojn.
Kiam mi a ?dis, ke ?i mortis, mi estis tiel ?okita, ke mi ne povis plori. Kiam mi revenis al la rifu ?ejo, kie mi provizore lo ?is, unua larmo falis, kaj sekvis ?in la dua larmo kaj sekvis ilin multegaj larmoj. Mi hastis al necesejo kaj ploregis. Sed nun mi ne ploras. Se mi ploros, Mimi certe estos mal ?oja. Anstata ? tio mi vivos. Por Mimi mi vivos per mia tuta forto.
(la 10an de februaro 2013)

Al la tiama “miâ€

Ikari Ajuna, 11-jara lernantino, kiu lo ?is en la urbo Ookuma

La 11an de marto 2011, mi estis survoje al mia hejmo. La tero multe skui ?is, kaj ĉio detrui ?is kvaza ? la ĉielo falus. Mia hejmo estis en kaoso. Ĉio estis renversita, kaj elektro, gaso, telefono ktp. ne funkciis, tamen tiun tempon mi tute ne supozis, ke mi ne povos reveni hejmen tiom longan tempon.
Ekde tiu tago, mi ne povas renkonti miajn amikojn, ne povas lerni pianon, ne povas viziti bibliotekon. Mi foje transloki ?is kaj dume speritis malagrabla ?ojn, sed anka ? trovi ?is multaj bonkoraj homoj. Kiam ni strebas, homoj helpas nin.
Al tiutempa “mi†, kiu ploris pro maltrankvilo, mi rekomendas : “Ploru multe, kiam vi spertas malfacila ?ojn, sed post tio vi strebu por ke vi povu mar ?i anta ?en iom post iom, kaj post malfacilo certe atendas vin feliĉoj.
Kien ajn vi iros, via memoro pri feliĉaj tagoj sekvos vin. Ligo temas ne nur pri homoj. Neniam forgesu ! Mi opinias, ke tio estas la plej grava.
(la 1an de februaro 2013)

Signifo de larmoj

Ho ?i Jui, 14-jara lernantino, lo ?anta
en la urbo Sukaga ?a

Tiu tago estis unu el miaj plej gravaj tagoj. Anta ?tagmeze mi ĉeestis en la kursfina ceremonio de la mezlernejo, do mi estis plena de emocio kaj ?ojo. Mia familio planis havi festenon vespere por mi, kaj ni ĉiuj familianoj estis en la najbara superbazaro. Tiam okazis granda tertremo, la plej granda, kiun mi neniam spertis anta ?e. Varoj faladis de la bretoj. Krioj a ?di ?is ĉie kaj larmoj falis.
En tiu senprecedenca teruro mia patro diris al ni : “Trankvili ?u !†, kaj mia patrino diris : “Ni estas kune !†Tremado da ?ris, sed mi sentis min trankvili ?anta, ĉar ni ĉiuj kolekti ?is kiel unu roko.
Reveninte hejmen, ni trovis, ke la ĉambroj estas en terura kaoso. Dume venadis tremoj, sed mi sukcesis fari spacon por provizore vivi. Vespere estis preparita simpla vesperman ?o. Kiam ni ĉirka ?is la tablon, mia patro diris al ni : “Ni faru rondon manon en mano†. Mi ne bone komprenis, kion tio signifas. Li plu diris : “Mi ne scias, kio okazos poste. Sed ni venku ĉiajn malfacilojn kune†. Ni ĉiuj kapjesis. Liaj vortoj da ?ris : “Gratulon pro via kursfini ?o, Jui !†Sekvis lin miaj patrino kaj fratino. Larmoj faladis pro ?ojo. “Tiu estas la plej bona donaco por mia memorinda tago†, mi pensis.
(la 31an de januaro 2013)

Mia vivo post la katastrofo

Ootake Juna, 7-jara lernantino, lo ?anta en la urbo Aidu- ?akamacu

Neniu vivas en la urbo, kie mi naski ?is. En ?i trovi ?as multe da radioaktiveco. Okazis granda tertremo la 11an de marto 2011 kaj poste eksplodis la reaktoroj.
Tiun momenton mi estis en mia infan ?ardeno. Mi estis terurita, ĉar mebloj falis. En mia domo bretoj estis falintaj kaj teleroj estis dis ?etitaj, tiel ke ni ne povis dormi en la domo, kaj mi lo ?is ĉe mia kuzino. En la venonta tago ni rifu ?is al la lernejo, ĉar la nuklea centralo fari ?is dan ?era. Ni restis tie du tagojn. Mankis al ni man ?a ?oj kaj al mi venis nur unu rizbulo por unu tago.
Poste ni rifu ?is al la gubernio Niigata, kaj poste venis al la urbo Aidu- ?akamacu en la gubernio Fuku ?ima. Post la katastrofo mi ne povas reveni hejmen. Tio estas tre mal ?ojiga afero por mi. Mi aparti ?is de miaj amikoj sen adia ?o, kiujn mi ĉiun tagon renkonti ?is.
Sed en tiu urbo Aidu- ?akamacu mi nun havas multajn novajn amikojn kaj mi ?oje vizitas la lernejon. Ĉi tie multe ne ?as, do mi ?uas ludi en ne ?o.
Foje mi rememoras mian eksan urbon kaj miajn eksajn amikojn, sed nun mi volas vivi bone kun novaj amikoj ĉi tie.
Mi deziras, ke iun tagon mia urbo fari ?u denove bela. Mi volas reveni al tiu urbo plej frue.
(la 6an de februaro 2013)

Ĉiun tagon mi dankas

Mei ?i Teruko, 69-jara virino,
kiu anta ?e lo ?is en la urbo Namie

Momente mia hejmloko detrui ?is. Sen adia ?o ni ĉiuj senespere disi ?is norden a ? suden, kaj ankora ? da ?ras niaj senradikaj vivoj. Dum tiuj tagoj ni estis heplataj de diversaj bonkoraj homoj.
Tiun tagon estis malvarmege kaj pluve. Nokte ni lo ?is en la a ?tomobilo kun nia hundo sur la strato. Alproksimi ?is virino kun varmaj man ?a ?oj. Viro uzigis al ni ĉambron en la apartamentaro. Studento en la najbara ĉambro lasis al ni ĉiujn meblojn kaj revenis hejmen post la kursfino. Kiam ni eklo ?is en tiu ĉambro, familio lo ?anta najbare donacis al ni tri varmajn man ?a ?ojn ĉiun tagon kaj eĉ banigis nin en sia hejmo same kiel ?iajn familianojn. Alia virino donis al ni ?urnalon ĉiun tagon. Kiel ni estis kura ?igitaj ! Ni ploris pro emocio kaj dankemo.
Post 5-foja transloki ?o ni nun havas domon kun ?ardeno kaj kampo, kaj ekvivis iom normale. Äœis nun ni vivis en la helpoligiloj de nekonataj, bonkoraj homoj. Travivinte malfacilajn tagojn surstrate kaj senespere, mi sentas min varme ligita de tiuj homoj.
Amikoj en mia hejmloko disi ?is al Osako, Mijagi a ? Kanaga ?a. Dum tiuj tagoj mia 85-jara amiko vizitis nin. Ni brakumis nin kun emocio. Ni pensis, ke ni neniam povos renkonti ?i. Poste mi komencis voja ?i al Jamagata, Ĉiba kaj ien ajn la ? mia povo por renkonti miajn malnovajn amikojn. Mi nun vivas en la ligoj de eksaj amikoj el la urbo Namie kaj novaj amikoj ĉi tie. “Dankon, dankegon !†Mi ne povas tro multe danki al ili.
(la 26an de januaro 2013)

Propono de geedzi ?o post 35 jaroj

Ha ?imoto Mi ?ako, 58-jara virino, lo ?anta en la urbo I ?aki

Kiam vi trovis min tiun tagon, vi fari ?is kvaza ? vi estus svenanta. “Mia karulo, mi estas ĉi tie !†Mi svingis miajn manojn al vi. Mi estis ?ojega. Mi trovis, ke viaj okuloj estas malsekaj kaj lacaj.
Tuj post la atako de la cunamo, vi revenis hejmen kaj vidis nekredeblan staton de la domo. Vi kriis, kaj pre ?is, ke mi vivu, serĉante min tie kaj ĉi tie. Ricevinte informon, ke mi kaj via patrino vivas, vi haste alkuris al mi.
Unu monaton post la katastrofo, ni eklo ?is en apartamento por maljunulo. Tiun vesperon vi subite multe eklarmis. Mi unuan fojon vidis vin larmi. Post la katastrofo, vi neniam plendis, nek koleris, pro malracia ?oj, malagrabla ?oj kaj malfacilegoj, sed tiun vesperon vi ploregis, dankante al homoj, kiuj senkondiĉe kaj bonkore akceptis nin, kiuj nenion havas krom la korpon. Kiam mi tu ?is vian manon, el kiu enver ?is en min via plena penso, kaj mi emocii ?is. Rememorante tiun momenton, mi ofte rigardas vian viza ?on, kaj vi ĉiam demandas min, kion mi faras. Mi nur kapjesas kun ridetoj.
Unu jaro pasis, kaj nun ni havas nian propran, simplan vivion. Iun tagon vi proponis, ke vi aĉetu por mi fingroringon. Ja mia ringo fari ?is malnova kaj ne bone sidis sur mia fingro, sed mi opiniis, ke en tiuj malfacilaj tagoj estas absurde aĉeti novan ringon, sed rememorante vian sincerecon kaj viajn larmojn en tiu vespero, mi decidis akcepti lian proponon, kvaza ? mi estus junulino, kiu ricevas donacon de la amato.
Metante la ringon sur mian fingron, li diris al mi honteme : “Bonvolu plu prizorgi min !†Anka ? mi a ?dace respondis : “Vi edzi ?u al mi anka ? en la alia mondo !†Vi serĉis ta ?gajn vortojn kaj respondis : “ Jes, certe. Mi tuj trovos vin. Venu malrapide ! Mi atendos vin†. Tiu ĉi estas la propono por geedzi ?o flanke de mi post 35 jaroj.
(la 25an de januaro 2013)