Elekti kolorojn : grizaj Verda kaj ruĝa Blanka kaj nigra
Ĝisdatigita lundon la 9an de septembro 2024 . Ĝis nun estas 2952 tekstoj   Rss  Indekso  Privata spaco  Kontakto
Informoj | Libroj | Dokumentoj | SAT-organo | Frakcioj | SAT-kulturo | Fakoj | Ligoj | Ar ?ivo | Venonta kongreso | Membriĝi
UNUA PAÄœO

En la sama rubriko

puce Georg Heym : Viaj okulharoj longaj (prozpoemtraduko)
puce Georg Heym : Ĉiuj pejza ?oj (rimpoemtraduko)

Georg Heym : Viaj okulharoj longaj (prozpoemtraduko)



Georg Heym
Viaj okulharoj longaj

Viaj okulharoj longaj,
akvoj mornaj de viaj okuloj,
lasu min sinki en ilin,
lasu min iri profunden.
Grimpas la ministo en la ?akton
kaj ?anceli ?as ties trista lampo
super la pordo de l’ ercoj,
alte sur la ombra vando.

Vidu, mi grimpas profunden
por forgesi sur via sino
malproksime tion, kio mu ?as de supre :
la helo, turmentoj kaj la tago.

Ĉe la kampoj kunkreskas,
kie staras la vento, ebriaj de l’ greno,
altaj dornoj malsane
kontra ? la ĉieloblu’.
Donu al mi manon,
ni kunkresku
al predo de vento,
kiel sola birdoparo fluganta.

Por a ?di somere
la orgenojn de la lacaj fulmotondroj,
por bani en a ?tuna lumo
ĉe l’ bordo de la blua tago.

De tempo al tempo ni staru
ĉe l’ rando de la morna puto
por vidi profunde kvieten,
por serĉi nian amon.

A ? ni pa ?u grande
el la ombro de la oraj arbaroj
en vesperan ru ?on,
kiu tu ?as softe vian frunton.

Dia mal ?ojo,
silentu pri l’ eterna amo,
levu la kruĉon,
trinku la dormon.

Foje ni staru ĉe la fino,
kie na ?as flavece makulita la maro
jam malla ?te
en la golfon septembran.

Supre ni ripozu
en la domo de la raraj floroj,
 ?is kantos kaj tremos la vento
trans la rokojn malsupren.

Sed de la poplo,
kiu tronas en la eterna bluo,
falis jam bruna folio
sur vian nukon, tie ripozas.


tradukis Dorothea & Hans-Georg Kaiser

Rimarko : Tiun poemon ni tradukis je la 14-a de februaro en 2004 por honori ĉiujn amantojn je la "Tago de Valentin".

Georg Heym
Deine Wimpern, die langen

Deine Wimpern, die langen,
Deiner Augen dunkele Wasser,
Laß mich tauchen darein,
Laß mich zur Tiefe gehen.

Steigt der Bergmann zum Schacht
Und schwankt seine trübe Lampe
Ãœber der Erze Tor,
Hoch an der Schattenwand,

Sieh, ich steige hinab.
in deinem Schoß zu vergessen,
Fern, was von oben dröhnt,
Helle und Qual und Tag.

An den Feldern verwächst,
Wo der Wind steht, trunken vom Korn,
Hoher Dorn, hoch und krank
Gegen das Himmelsblau.

Gib mir die Hand,
Wir wollen einander verwachsen,
Einem Wind Beute,
Einsamer Vögel Flug.

Hören im Sommer
Die Orgel der matten Gewitter,
Baden in Herbsteslicht
Am Ufer des blauen Tags.

Manchmal wollen wir stehn
Am Rand des dunkelen Brunnens,
Tief in die Stille zu sehn,
Unsere Liebe zu suchen.

Oder wir treten hinaus
Vom Schatten der goldenen Wälder,
Groß in ein Abendrot,
Das dir berührt sanft die Stirn.

Göttliche Trauer,
Schweige der ewigen Liebe,
Hebe den Krug herauf,
Trinke den Schlaf.

Einmal am Ende zu stehen,
Wo Meer in gelblichen Flecken
Leise schwimmt schon herein
Zu der September Bucht.

Oben zu ruhn
Im Hause der dürftigen Blumen,
Ãœber die Felsen hinab
Singt und zittert der Wind.

Doch von der Pappel,
Die ragt im Ewigen Blauen,
Fällt schon ein braunes Blatt,
Ruht auf dem Nacken dir aus.


 

Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)

67 av. Gambetta
FR - 75020 Paris

Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
Retejo : http://satesperanto.org/
Tel : (+33) 09 53 50 99 58

Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
BIC : PSSTFRPPPAR
Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org

Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro

Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
a ? al via peranto

Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.

Privata ejo
Danke al spip

fabrikita en esperantio