Hejmpaĝo > SAT-kulturo > BELETRO > POEMOJ > POEMOJ ORIGINALAJ > Schulhof > Åœulhof : Desperanto
Åœulhof : Desperanto
rimpoemo
vendredo 30a januaro 2015, de
Stanislav Schulhof
ho Espero ! nia bela vorto !
En la nokto plena je sopiro
vi, Espero, estas eliksiro,
sed nur eliksiro sen la forto.
Kontra ? ĉio estas vi rimedo,
kiel kontra ? superakvo muro,
sed vi estas sabla bariero,
ĉiam disfalanta en aero,
sed ni kredas je vi sen murmuro.
Tre agrabla vere estas son ?o,
anka ? son ?o pri la estonteco,
pri senĉesa homa harmonio,
unu amo, unu familio,
- sukera ?o por la infaneco.
Ni atendas vane tempon belan,
kiam regos sole via nomo.
En eterna monda karuselo
vi Espero restos ĉiam stelo,
ĉiam malproksima por la homo.
Eĉ se iam jena tempo venos
post jarmiloj, kaj post miliardo,
tiam ree homon batos homo,
sed li batos lin en via nomo -
anka ? kun la stelo sur standardo.
(1911)
PS : Kia profeta diro ! Du mondmilitoj poste montris, ke li pravis ! Kaj ankora ? nun, post la atombomboj en Nagasaki kaj Hiro ?ima, la milito en Ukrainio kaj aliaj monstrecaj okaza ?oj kelkaj pensas, ke Ŝulhof troigis sian pesimismon. Fakte li estis eĉ granda optimisto, ĉar eĉ optimistoj kutime ne plu pensas, ke la homaro ankora ? eltenos mil jarojn a ? eĉ miliardon da jaroj. (HGK)
Prononcado : Schulhof (bonvolu legi : Åœulhof )