Gustave Courbet : Letero al la ministro Maurice Richard

Sinjoro ministro, ĉe mia amiko Jules Dupré sur la Isle de’ Adam mi ricevis informon pri la aperigo de dekreto en la „ ?urnalo oficiala“, kiu nomumas min „Kavaliero de la Honora Legio“. Tiu dekreto, de kiu miaj bone konataj konvinkoj pri premioj por artistoj kaj pri nobelaj titoloj devintus konservi min, estas skribita sen mia konsento, kaj vi, sinjoro ministro supozis, ke vi devas iniciati tion. Ne timu, ke mi misinterpretas la intencojn gvidintajn vin ĉe tio. Vi transprenis la minsterion de la belaj artoj kiel posteulo de fatala administrado, kiu ?ajne metis la celon al si, mortigi la arton en nia lando, kio estus sukcesinta al ?i per korupteco kaj perforto, se ne estus trovintaj sin kelkaj kura ?aj viroj por fini tion. Vi volis signi vian nomumon per pa ?oj, kiuj estas kontra ?aj al via anta ?ulo.

Tiu agado honoras vin, sinjoro ministro, sed permesu al mi diri al vi, ke nek mia sinteno nek miaj decidoj per tio ?an ?eblas.

Pro miaj civitanaj konvinkoj mi obstine kontra ?as al tio akcepti honorigon, kiu decide bazi ?as sur monarkiaj principoj. Tiun ordenon de la Honora Legio, kiun vi en mia malĉeesto akceptigis por mi, mi devas nepre rifuzi pro miaj principoj.

Mi akceptus ?in je neniu tempo, neniukaze kaj nenial. Des malpli mi faros tion nun, kiam la perfido ĉie amasi ?as kaj la homa konscio devas esti afliktita pri tiom da karakteraj fripona ?oj.

Honoro bazi ?as nek sur titolo nek sur ordeno, ?i trovi ?as en la ago kaj en ties motivo. Kaj je la pli granda parto ?i efektivi ?as per fideleco al si mem kaj al siaj ideoj. Mi premias min per tio, ke mi restas fidela al la principoj, kiuj difinas mian tutan vivon ; se mi delasus de ili, mi rezignus pri la honoro por ekstera brilo.

Pro mia artista konvinko mi kontra ?staras ne malpli al tio akcepti rekompencon, kiu estas altrudita fare de mano de la ?tato al mi. Pri artaj aferoj la ?tato ne estas kompetenta. Se ?i arogas al si rekompenci la artojn, ?i enmiksi ?as en la publikan ju ?on. Tiu enmiksi ?o estas vere demoraliziga kaj fatala por la artisto, kiu tiel estas trompata pri la propra signifo, kaj ?i estas fatala por la arto, kiu tiel estas katenita al oficialaj vidpunktoj kaj damnita al la plej sterila meza kvalito ; la plej prudenta por ?i, (la ?taton), estus lasi la manojn de tio. Ekde tiu tago, kiam ?i lasos en paco nin, ?i estos plenuminta siajn devojn al ni.

Permesu, sinjoro ministro, ke mi rifuzas la honorigon, kiun vi supozis devi apliki al mi. Mi estas kvindekjara, kaj mi estis ĉiam sendependa, lasu min fini mian vivon en sendependeco ; se mi estos morta, oni diru pri mi : li apartenis al neniu skolo, al neniu eklezio, al neniu akademio kaj anta ? ĉio al neniu re ?imo, escepte de la libero.

Permesu al mi, sinjoro ministro, per la esprimado de mia konvinko, kiun mi rajtas konatigi al vi, alte estimi vin.

tradukis Hans-Georg Kaiser
la ? germana traduko

Ligo :
Courbet-bildoj