PetÅ‘fi : Fino de septembro

La floro forfalas, la vivo forpaÅ as...
Alflugu, edzin’, ho amata kolomb’,
La vangojn sur bruston nun mian vi kaÅ as,
Ĉu eble ne — baldaÅ­ — sur herbojn de l’ tomb’ ?
Ho diru, se mort’ min antaÅ­e forÅ iros,
Ĉu restos mi ĉe vi en plora memor’,
AÅ­ iam la am’ de junul’ vin altiros,
Kaj nomon la mian faligos vi for ?

Se ĵetos vi for la vidvinan vualon,
Ĉe l’ tomb’ Ä in pendigu, flirtigu Ä in vent’,
Äœis flagon la nigran, lasinte for valon
De l’ mort’ mi subportos en nokta silent’,
DeviÅ i la vangojn malsekajn de ploro
Pro vi, forgesint’ kun facila anim’
Kaj vindi la vundon kruelan de l’ koro
Amonta eĉ tiam, eĉ tie, sen lim’.

tradukis Kalocsay, Kálmán