Karlo Francisko Brendel pri la nova kaj la kutima

Karlo Francisko Brendel
pri la kutima kaj la nova

„La komenciĝanto, tiom longe, kiom tiu paŝas sur konataj vojoj, tiom longe, kiom tia provas nur iom individuece formi la kutimiĝintan, havas momentan sukceson. Se tia homo komencas sukcese percepti sin mem per sia tuta forto, tia ŝajnas subite esti alia al la aliaj. Tia homo perdas la simpatiojn, ĝis la signifo de la nova vojo, eble nur post jaroj, fariĝos publike konscia. La aplaŭdo, kiun oni disdonas, kutime oni dediĉas ne al la pli evoluita, sed al la kutima.“

(Karlo Francisko Brendel – Muziksciencisto, 1811-1868)

„Der Beginnende, solange er auf bekannten Wegen fortschreitet, so lange er das Gewohnte nur eigentümlich zu gestalten sucht, hat einen augenblicklichen Erfolg für sich. Gelangt er dahin, sich selbst in ganzer Kraft zu erfassen, so erscheint er den meisten plötzlich ein anderer. Er verliert die Sympathien, bis die Bedeutung des neuen Weges, vielleicht nach langen Jahren erst, zum Bewußtsein gekommen ist. Der Beifall, den man spendet, gilt in der Regel nicht dem Höheren. Er gilt dem Gewohnten.“