John Stave : La ven ?o de l’ malgranda Nikolao (rakontotraduko)

Estis la dua kristnaska tago. La geedzoj promenis. Åœi estis altstatura kaj fortika, li male malgranda kaj pretervidebla. Amba ? la ?takse estis pli ol kvindekjaraj.

Suno brilis, la ne ?o trembrilis. Äœi kraketis sub la plandumoj. La grandulino enkroĉi ?is brake ĉe la vireto. Ili iris jam preska ? dum horo.

„Mi, Evinjo, havus nun apetiton je bela fre ?a biero“, diris la vireto modeste.

„Tio tute ne eblas !“ diris la grandulino.

„Sed, mi havas tiom grandan apetiton...“

„Vi jam ĉe via naski ?tago trinkis bieron. Ditri ?!“

„Tio estis ja la 11-a de novembro, Evinjeto !“

„Sensenca ?o“, diris la grandulino, kaj la vireto trotis grumbleme apud ?i. La ne ?o kaj la dentoj de la vireto ekgrinci ?is.

„Trifoje mi rolis anta ?hiera ? kiel Nikolao“, la vireto ?etis vortojn en la vintrotagon. „“Ĉe Marinjo, ĉe Mikaelo kaj ĉe Liza-La ?ra !“

„Estas viaj genepoj, nerekte via karno kaj sango !“

„Grr, grr, grr, grr, grr, grr... „

„Sed vi mem ja trinkis vinon“, diris spiteme la malgranda Nikolao.

„Vi havas stomakan ulceron“, respondis la grandulino.

„Neniu miraklo“, rediris la malgranda Nikolao.

„Kion vi opinias, ĉu ?!“ siblis la grandulino kaj haltis.

„Mi nur la ?te pensis“, koncedis la malgranda Nikoalo. „ Ĉar mi ja jam havas kvindek sep jarojn.“

„Mi eĉ pensis“, diris la grandulino, „ke vi volas kritiki min nepravigite. Venu, ni iru ĉi tie transen en la parkon. Ekmar ?u !“

Sed transpasejo ne videblis. Male, sur ?ildo estis legebla, ke la transiro de la tramaj reloj je tiu ĉi loko estas malpermesita.

„Mi ne transiros ĉi tie“, diris la vireto.

„Timulo-leporulo !“ mokis la grandulino. Åœi celis la relojn, dum la malgranda Nikolao akceptis la ĉirka ?vojon al la permesita transirejo. Sed pro la hastemo la grandulino pretervidis la polican patrola ?ton, kiu senbrue kaj lante descendis la straton. Äœi haltis. Policano eliris, metis servoprete la manon al la ĉapo. Li instruis la grandulinon pri ?ia facilanima konduto en la trafiko. La grandulino montri ?is neinstruebla kaj citis eĉ nomojn el „La bestovivo de Brehm“. La policano postulis ?ian identigilon. Post iom da serĉado la grandulino koncedis ne havi ĉe si la dokumenton. Eĉ ne stirlicencon por la veturado de a ?toj a ? almena ? vakcinateston a ? rabatkarton de C & A.

„Ĉu vi konas iun proksime, kiu povus identigi vin ?“ demandis la policano.

„Tie transe promenas mia edzo !“

La patrola ?to kune kun la grandulino preterveturis la malgrandan Nikolaon.

„Tiu ĉi cvitanino“, diris la policano, „asertas, ke vi estas ?ia edzo.“

La malgranda Nikolao detale rigardis sian edzinon. Tiam li skuis lante la kapon : „Mi ne konas la damon. Mi ne vidis ?in dum mia tuta vivo !“

„Fia fripono !“ kolere vokis ĉi-momente la grandulino kaj forgesis tute, ke estis Kristnasko. Åœi volis eĉ bati la vireton.

Jen la policano afable invitis ?in kunveturi al la policejo por povi konstati la personajn indikojn.

„Se venos vi hejmen...!“ vokis la grandulino dum ?i denove eniris en la polica ?ton.

„Mi ja eĉ ne scias, kie vi lo ?as“ diris ruze la malgranda Nikolao. La patrola ?to brue forrapidegis. La malgranda Nikolao bruligis cigaron kaj postrigardis la a ?ton.

„Ci tute ne pravas ! ’Formetu vipon vian - jen mi ne plu faros fian’, li diris kaj ekiris por trinki bieron.


trad. Dorothea & Hans-Georg Kaiser

Gloso :
C & A = germana superbazaro por vestoj ks.