La 07an de aprilo

Ekde frumateno oni komencis pumpi nitrogenon en la reaktoron n-ro 1. Tiu reaktoro estas plena de hidrogeno kaj oksigeno, kio povos kaÅ­zi eksplodon. Por malhelpi tion, oni pumpis nitrogenon.

Oni komencis serĉi malaperintojn en la 20-kilometra zono de la nukleaj reaktoroj. En la gubernio HukuŠima estas 3900 malaperintoj kaj oni supozas, ke la plejmulto estas en tiu zono. Hodiaŭ 200 policanoj Širmitaj per kontraŭradioaktiveca vestaĵo serĉis en la rando de tiu zono.

13600 loÄ antoj en la zono inter 20-30 kilometroj de la nukleaj centraloj estis evakuintaj sian domon laÅ­ la rekomendo de la registaro, sed nun pli ol 20000 revenis. La kialoj estas
– 30% : pro malfacila vivo en rifuÄ ejo
– 28% : pro la laboro
– 14% : pro timo pri Å telado
*oni rajtis elekti plurajn respondojn.

Multe suferas maljunuloj
La 4an de aprilo la polico en la gubernio Gunma (mia gubernio) publikigis, ke 4 rifuÄ intoj 73-102-jaraj kaj unu 54-jara mortis dum la 22a-31a de marto. Ili estas transportitaj el la gubernio HukuÅ ima. Ili havis malsanon kaj eble pro la streso aÅ­ nesufiĉa kuracado ili mortis. Nun en hospitaloj en Gunma estas 168 homoj.

Toohoku estas la plej maljunulara regiono
Japanio estas maljunulara lando. Evoluo de la maljunularo estas senprecedenca eĉ en la mondo :

Kresko de maljunula loÄ antaro (%)

En 2007 la loÄ antaro konsistis el 13.5% de 0-14-jaruloj, 65% de 15-64-jaruloj kaj 21.5% de 65-jaraj aÅ­ pliaÄ aj homoj.

La regiono Toohoku estis la plej malriĉa regiono. En Edo-epoko (antaÅ­ la 19-jarcento) ofte okazis malsategoj pro malvarma klimato. ĈirkaÅ­ la jaroj de la Granda Ekonomia Krizo en 1929 oni vendis eĉ siajn filinojn al bordeloj en Tokio. Post la dua mondmilito la regionoj ekspedis malmultekostajn, junajn laboristojn kiel “orajn ovojn†al fabrikoj en progresantaj Tokio kaj ĉirkaÅ­aj gubernioj. Lastatempe la tuta Japanio prosperis, sed ankoraÅ­ tiu regiono estas stagnanta kaj bonaj laborlokoj mankas al junuloj. Pro tio multaj forlasas sian hejmlokon por labori en Tokio. Äœenerale en provincaj urboj kaj vilaÄ oj procentoj de maljunuloj estas pli altaj ol en grandaj urboj, do des pli en kamparaj kaj havenaj urbetoj en la regiono Toohoku. Tial en la listo de mortintoj pro la cunamo estas multaj maljunuloj.

Postvivantaj maljunuloj
Post la cunamo kiel tiuj maljunuloj vivas ?
En la maljunulejo Kooĵu-en en la urbo Rikuzen-Takada, kie loÄ is 110 homoj antaÅ­ la tertremo, akceptis 200 rifuÄ intojn. AntaÅ­e estis 165 prizorgantoj, el kiuj 7 mortis kaj 6 malapers. 56 perdis sian domon kaj loÄ as kune kun la rifuÄ intoj. Nun en la ĉambro por du homoj loÄ as 4. Pro manko de akvo oni vestis eĉ relative sanajn maljunulojn per vindaĵo. Pro tio tiuj perdis sendependecon kaj pli malfortiÄ is. Prizorgantoj estas lacaj, sed ili ne plendas, ĉar ĉiuj nun suferas kaj prizorgi estas ilia devo.
En la maljunulejo Macubara-en en la sama urbo, loÄ as 190 maljunuloj demencaj kaj malsanaj, kaj tien venis aliaj 15 maljunuloj. El 50 prizorgantoj 5 perdiÄ is. En maljunulejoj prizorgantoj devas alterne labori tagnokte, kaj ili nun eltenas tiun malfacilon. Prizorgo estas necese ne nur por maljunuloj, sed ankaÅ­ por la prizorgantoj.
(la ĵurnalo Mainiĉi, la 2an de aprilo)

La maljunulejo Takamacu-home en la urbo Minami-Sooma situas en la radiuso de 30 kilometroj de la nuklea centralo. La estro decidis evakui la urbon kun 68 loÄ antoj 64-106-jaraj, kaj fine trovis Ferian VilaÄ on Haguro en la urbo Curuoka, gubernio Jamagata. Nun 11 homoj, perdinte 3 kolegojn, zorgas pri tiom da maljunuloj. Ili devas Å anÄ i vindaĵojn tagnokte kaj prizorgi demenculojn, kiuj vagas aÅ­ fekas ie kaj iam ajn. Dume unu mortis kaj du enhospitaliÄ is. La loÄ kosto tie, tamen, estis tiel granda, ke la estro decidis plu transloki la maljunulojn. 16 restis en alia maljunulejo en Curuoka kaj la aliaj 49 atingis la novan loÄ ejon en la urbo Minami-Uonuma, la gubernio Niigata, post 5-hora busvojaÄ o.
(la ĵurnalo Asahi la 3an de aprilo)

LaÅ­ la leÄ o por savi suferantojn pro naturaj katastrofoj, oni povas uzi hotelojn senpage kiel provizorajn loÄ ejojn. La turisma buroo jam rezervis hotelĉambrojn por 120 mil homoj. Äœi sendis tiun informon al la koncernataj urboj la 24an de marto, sed tiuj estas tro okupitaj por sendi la informon al la subaj instancoj kaj maljunulejoj.

Mia patrino 93-jara ĉiam diras, ke morti bone estas malfacile. Legante artikolojn pri maljunuloj vivantaj en malfacilo, mi demandas min, kiuj estas malpli malfeliĉaj, ĉu mortintoj en la cunamo aÅ­ ĉu postvivantoj en rifuÄ ejoj. En la hodiaÅ­a ĵurnalo Asahi aperis jena voĉo : Mia patrino 70-jara komence estis Ä oja savite, sed dum la pasintaj kelkaj tagoj Å i estas melankolia, dirante, ke prefere mi mortus en la cunamo.