La 10an de majo

Kura ?igas floroj
La 8a de majo estis Patrina Tago oni havas kutimon donaci bukedon de kariofildiantoj. En la regiono Toohoku la plej granda produktejo de tiu floro estas la urbo Natori, sed anka ? tiu urbo estis englutita de la cunamo. Kiam okazis tiu tertremo, s-ro Sugai Åœunecu zorgis pri la floroj en la varmodomo. Li forkuris al la najbara monteto kaj de tie vidis la ondegojn rompi siajn varmodomojn. En la venonta tago li kontrolis ilin kaj je sia ĉagreno trovis, ke ĉiuj floroj estas kovritaj per koto kaj tute ne ta ?gaj por surmerkatigo.
Li forigis ruba ?ojn el siaj varmodomoj, sed restis sala akvo sur la grundo. Li anta ?vidis, ke la floroj velkos. En aprilo, je lia surprizo, la plantoj havis butonojn kaj ekfloris. Li emocii ?is pro ilia vivforto, sed tiuj floroj ne estas ta ?gaj por vendi. “Se ne okazus la cunamo, ili estus donacitaj al multaj patrinoj†, li beda ?ris pro ilia malbonsorto.
Tiam venis voĉo el la florvendejo : “Ili floris, do ni vendu ilin !†Ĝis tiam, li eĉ ne volis vidi siajn varmodomojn, sed kiam li komencis rikolti florojn, kura ?o kaj forto fontis en lia koro. La 5an, en la Tago de geknaboj, li preparis 2000 kariofildiantojn kaj montris ilin en la vendejo. Dum unu horo ĉiuj floroj, kiuj venkis la cunamon, estis forvenditaj.
Li estis decidinta ĉesi semadon por la venonta jaro, sed li nuligis tiun decidon. Li semos por esplori la staton de la tero. Nun li celas kura ?igi suferantojn per floroj.
(El televidelsendo de NHK, la 8an de majo)

S-ino Jamane Ĉijumi, 34-jara, lo ?anta en la urbo Jamada, aĉetis ru ?an kaj rozkoloran kariofildiantojn ; ru ?ajn por sia patrino kaj la rozkolorajn por sia 6-jara malaperinta filino. Åœi ornamis sian detruitan ?ardenon per la floroj. Åœi diras : “Mia filino amas florojn, tial ?i sentas sin feliĉa, rigardante tiujn florojn†.
(la ?urnalo Tokio, la 8an de majo)

Elektra Kompanio Ĉuubu akceptis la peton de la ĉefministro
La 9an la estraro de la elektra kompanio Ĉuubu akceptis la peton de la ĉefministro pri la haltigo de ĉiuj nukleaj reaktoroj en Hamaoka en la gubernio Åœizuoka. La prezidanto diris : “Mi ricevis la respondon de la ministro pri ekonomio, ke li aprobos refunkciigon de la reaktoroj post la fino de la kontra ?cunamaj rimedoj†. La ĉefministro jam menciis, ke li ne celas haltigon de aliaj nukleaj reaktoroj. Do la registara sinteno pri nuklea energio ne respondas al la deziro de multaj popolanoj sed estas tre favora al la industria mondo, kaj tre dan ?era por la estonteco de Japanio. Tamen ni devas aprobi la haltigon en Hamaoka kiel la unuan pa ?on al forigo de ĉiuj nukleaj centraloj.

Letero de mia amikino en Huku ?ima

Kara s-ro Hori,
Post la tertremo mi strebis per mia tuta forto, sed lastatempe mi tre laci ?is. En televido famaj kantistoj vokas al la suferantoj per vortoj “Ganbare ! Vi ne estas solaj. Ni estas kune kun vi†. Al tiuj alvokoj mi ĉiun fojon diras al mi : “ Mi jam sufiĉe ganbatte iru. Kiom mi povos ganbaru plu ?†Mi ne povas senti min feliĉa pro tiuj bu ?aj kura ?igoj. Neniu helpas min. Mi estas tiel streĉita, ke mi ne povas eĉ larmi. Se mi ne tenus min forta, mi rompi ?us.

Japanoj ?enerale kura ?igas suferantojn per la vorto “Ganbare†. Kiel traduki ?in estas malfacile. La ? Vortaro Japana-Esperanta oni tradukis ?in kiel “Estu firma !†kaj “Obstine !†Do “ganbatte iru†estas “mi estas firma a ? mi estas obstina†kaj “Kiom mi povos ganbaru plu ?†estas “Kiom mi povos estis firma plu ?†Ĉu vi komprenas tiujn tradukojn ? Mi opinias, ke la pli bona traduko de ganbaru estas “strebu kun espero†.

Jen estas mia respondo :

Mi opinias, ke tiuj kantistoj ne diras “Ganbare†(Vi strebu), sed “Ganbaroo†(Ni strebu !). Vere viaj suferoj estas ege pli grandaj ol ni, nesuferantoj, sed anka ? ni, kiuj lo ?as ekster la dama ?itaj regionoj, havas saman senton kiel la suferantoj. En nia koro naski ?is ne simpla kompato, ne simpla simpatio, sed eĉ peksento kaj samkorpi ?o a ? samkori ?o. En nia koro restads io peza kaj anka ? ni estas streĉitaj kaj vivas per nia tuta forto. Pro tio multaj homoj donacas monon malavare kaj multaj homoj volas labori memvole por la suferantoj kaj por restarigo de dama ?itaj urboj.
En la ?urnalo Mainiĉi la 10an de majo aperis jena letero de s-ino Ootaka Tomoko, 34-jara, lo ?anta en la urbo Toĉigi. Vi povos iom kompreni, kion mi volas diri per ?ia letero.

La 11an de marto mi estis hejme kun mia 4-jara filo. Mi neniam anta ?e spertis tiom grandan tremon kiel tiun en mia vivo. Mi brakumis lin firme. Poste mi hastis al la lernejo por renkonti mian 9-jaran filinon. Åœi estis ploranta.
Ekde tiu tago mia filo tuj ekploras, kiam li trovas, ke mi ne estas apud li. Li ploras facile, imagante, ke la domo tremus. Mia filino skribis leteron al la suferantoj por kura ?igi ilin.
Mia filo, vidante la foton de a ?tomobilo detruita en la cunamo, diris : “Mian a ?teton mi grandigos kaj donacos al la suferantoj†. Mi demandis lin, ĉu li petos tion de la animacia heroo Doraemon, sed lia respondo estis “Mi mem faros tion. Mi pensas, ke ili estos feliĉaj pro tio†.
“Ĉiuj havu ridetojn†, tio estas deziro de miaj 9-jara kaj 4-jara gefiloj.