La 10an de julio 2013

La 10an de julio 2013

En mia urbo troviÄ as “Societo kontraÅ­ atomenergio†. Vespere ĉiun vendredon la membroj kolektiÄ as antaÅ­ la stacidomo de mia urbo MaebaÅ i kaj propagandas kontraÅ­ atomebergio. La societo ankaÅ­ organizas vojaÄ on al FukuÅ ima. Mi tradukos la organon de la societo.
Kaj poste mi tradukos raporton de s-ro AkaiÅ i Takeo, aperintan en la organo de eksaj instruistoj de superaj mezlernejoj. Li vizitis la urbon Namie en FukuÅ ima.

VojaÄ o la Hamadoori-distrikto

La 13an de aprilo ni 79 homoj vojaÄ is al la distrikto Hamadoori (la urboj IÅ­aki, Hirono, Naraha, Tomioka, najbaraj urboj de la nuklea centralo n-ro1 de FukuÅ ima) por vidi la realon kaj donaci helpomaterialojn. La enhavo de la materialoj estas jenaj :
– Rizo : 776 kilogramoj
– Mono : 449291 enoj (4000 eÅ­roj) el 500 homoj kaj grupoj. Ni aĉetis ovojn, legomojn ktp. per tiu mono.
– Donacoj : legomoj, manfaritaj monujoj, moĉio (vaporumita, knedita rizo)

Opinioj de la partoprenantoj
– 1. En la urboj Naraha kaj Tomioka restas belaj stratoj, sed neniu tie loÄ as. La loÄ antoj rajtas nur reveni tage. Post du jaroj de la akcidento, ankoraÅ­ restas difektitaj aÅ­tomobiloj kaj detruitaj domoj antaÅ­ la stacidomo Tomioka. Tiu mizera pejzaÄ o rememorigas al mi, ke ankoraÅ­ daÅ­ras la nuklea akcidento. Ni vizitis distrikton, kie rifuÄ intoj loÄ as en provizoraj dometoj. Ili afable akceptis nin, kvankam ili vivas en malfacilo kaj maloportuno.
– 2. Mi profunde sentis la teruron de la tertremo, cunamo kaj nuklea akcidento. Mi supozas, ke la suferantaj homoj kaj bestoj neniam revenos al la antaÅ­a vivo. En la nuklea centralo tio okazis, kio ne devintus okazi, do ne estas permeseble refunkciigi nukleajn reaktorojn. Mi ne volas estis stultulo, do mi ne forgesos FukuÅ ima-on. Mi volas paroli pri FukuÅ ima al plej multaj homoj. Tiun tagon mi renkontis multajn fidindajn homojn, pro kio mi plu povos fidi bonkorecon de homoj.
– 3. Tre bona vojaÄ o ! Tiu tago estos neforgesebla tago por mia vivo.
– 4. Mi profunde sentis la teruron de radioaktiveco. La loÄ antoj devis rifuÄ i kun granda malÄ ojo, timante radioaktivecon senkoloran, senodoran kaj nevideblan. Purigada laboro estis tute ne ordinara. Mi dubas, ke oni povas purigi la lokojn sufiĉe pure same kiel antaÅ­e. Kiam ni vizitis suferantojn en provizoraj dometoj, ili dankis al ni, dirante : “Vi venis de fora Gunma, kunportante tiom multe da danacoj. Dankegon !†Mi ne povis respondi kun tro da emocio kaj simple diris : “Fartu bone !†. Mi firme decidis, ke ni ne forgesu kaj ne forgesigu la realon en FukuÅ ima.
– 5. Ni povis aÅ­skulti voĉojn de lokaj homoj, malofte aperantaj en ĵurnaloj. Mi lernis, ke eĉ inter suferantoj okazas malharmonio. Tio malÄ ojigas min.
* En la urbo IÅ­aki loÄ as multaj rifuÄ intoj el la urboj pli proksimaj de la centralo, kaj okazas malharmonio inter la loÄ antoj de IÅ­aki kaj la rifuÄ intoj.
– 5. Mi sentis grandan koleron kontraÅ­ TEPCO, vidante la tragedion kaÅ­zitan de la nuklea akcidento. Tiuj, kiuj vivis pace Ä is la 11a de marto 2011, subite enfalis en nekredeble mizeran vivon. Sciinte tiun realon, mi ekopiniis, ke ni neniam akceptu atomenergion. Mi estas Å okita pro senhomaj stratoj de la urboj Tomioka kaj Naraha. Birdoj kantas kaj floroj floras, sed nenie troviÄ as homoj. Herbaĉoj krestas en kampoj, kie devintus esti rizplantoj. Mi parolos pri mia sperto al multaj homoj.
– 6. Mi renkontis unu maljunulinon. Kiam Å i diris : “Mia vivo ne estas longa, do mi eltenas la suferon†, mi ne povis min deteni de larmoj. Mi koleregas pro la registaro kaj TEPCO.
– 7. Mi estas emociita de rakonto de la rifuÄ intino : ne torelebla vivo sen laboro, malfacila vivo sen vendejoj kaj hospitalo, maltrankvilo pro la suspekto, ke la registaro trudos al la rifuÄ intoj reveni al sia hejmloko ankoraÅ­ tro radioaktiva, perdo de rajto labori kaj perdo de vivcelo. En la urboj vicis domoj luksaj sed senhomaj kaj senvivaj. Tio estis terura pejzaÄ o. Ne plu nukleaj centraloj !
– 8. En la urbo Tomioka eĉ en la buso ni mezuris 3,762 mikrosivertojn/hore. Ĉi tie la loÄ antoj ja rajtas reveni tage, sed ili ne povas vivi trankvile.
*En mia urbo MaebaÅ i la cifero estas Ä enerale 0,05 mikrosivertoj/hore.

Mia vojaÄ o al Namie

s-ro AkaiÅ i Takeo (eksa instruisto en la urbo Tomioka, gubernio Gunma)
La 24an kaj 25an de aprilo ni, 8 homoj, vizitis la urbojn Sooma, Namie kaj Minami-Sooma.

PaÅ tejo Espero
Ni vizitis PaÅ tejon “Espero†en la urbo Namie. Tie s-ro JoÅ izaÅ­a prizorgas 350 bovinojn kun helpantoj. Ni povis vidi bovinojn trankvile manÄ i en la vasta paÅ tejo, do Å ajne Ä i estas ordinara, sed laÅ­ s-ro JosizaÅ­a, Ä i estas en efektiveco PaÅ tejo “Malespero†. Bovinoj, kiuj loÄ is en la radiuso de 20 kilometroj antaÅ­ la akcidento, aÅ­ estis mortigitaj post la konsento de la bovistoj, aÅ­ mortis pro malsato, aÅ­ fariÄ is sovaÄ aj. Nur li zorgas pri bovinoj. Li diras : “La registaro insistas pri mortigo de tiuj bovinoj, sed mi kontraÅ­as tion. Uzu ilin por esplori la influon de radioaktiveco. Mi rifuÄ inte loÄ as en la urbo Nihonmacu, kaj ĉiun tagon mi venas ĉi tien, veturante du horojn por nutri ilin†. Li scias, ke iun tagon ankaÅ­ li devos fini tiun laboron, sed por protesti kontraÅ­ la registaro kaj TEPCO li daÅ­re zorgas pri la bovinoj.

La dozmetro sur la herbejo montris nekredeblan ciferon : 4,9 mikrosivertoj. La maksimuma limo, kiun la registaro decidis, estas 0,23, do vi povos imagi kiel radioaktiva tiu paÅ tejo estas. LaÅ­ s-ro JosizaÅ­a, en kelkaj lokoj la cifero superas 10 mikrosivertojn.

La urbo Namie
Ni vizitis la urbon Namie, kiun oni rajtas viziti nur tage. La pejzaÄ o de la urbo estis same kiel ĵus post la nuklea akcidento. La tempo Å ajne haltas, sed fakte ne. Domoj ja staras, sed fariÄ is nestoj de ratoj kun putrintaj plafonoj kaj tatamoj interne.
Ni povis vidi la maron. Herbejo kun velkintaj herboj etendiÄ is Ä is la maro. TroviÄ as grandaj kaj malgrandaj Å ipoj enlanden portitaj de la cunamo. Se ne estus radioakitve, iujn oni povus reuzi aÅ­ ripari. Krom kelkaj betonaj konstruaĵoj, nenio restis. La konstruaĵo de la elementa lernejo Ukedo restis same kiel antaÅ­e. 90 lernantoj forkuris al pli alta loko kaj neniu mortis.

De la limo inter la urboj Namie kaj Futaba videblis feraj fostoj kaj argentaj tegmentoj de la reaktordomo de la nuklea centralo n-ro 1 de FukuÅ ima. En Namie troviÄ is movado kontraÅ­ la centraloj, sed la akcidento senkompate kaj egale atakis 20000 loÄ antojn kaj rabis de ili ilian hejmurbon.

Provizoraj dometoj
Najbare de la sportejo de la urbo Sooma troviÄ is distriktoj de rifuÄ intoj. En la distrikto, kiun ni vizitis, loÄ is 300 homoj el 117 familioj, PreskaÅ­ ĉiuj estis maljunuloj. _ Kiam okazis la akcidento, junaj familioj forkuris, kaj maljunuloj restis. Tiuj homoj nun loÄ as en tiuj provizoraj dometoj. Pasis du jaroj. 70-jaruloj plendis : “Vivi en la provizora domo estas tre maloportune, sed la plej malfacila afero estas, ke ni havas nenion fari†. AntaÅ­e multaj estis terkulturistoj, sed nun de ili estas rabitaj la kampoj. Ni deziras, ke ili revenu plej frue al sia hejmo.