La 23an de a ?gusto 2013

La 23an de a ?gusto 2013

Voja ?o al la pacifikoceana regiono de Fuku ?imo

Jam en majo mi vizitis la saman regionon de Fuku ?imo, sed obsedis min la pejza ?o de la detruita urbeto Åœinĉi kaj bicikloj de lernantoj parkitaj anta ? la stacidomo Odaka, pro kio mi revizitis tiun regionon.
Lastan fojon mi havis gvidantojn tie, sed ĉi-foje sola kaj per biciklo mi vizitis la urbojn.

La distrikto Odaka de la urbo Minami-Sooma
Mi atingis la distrikton Haramaĉi de la urbo Minami-Sooma. Tie mi vizitis nove malfermitan kukejon, kaj mi hazarde renkontis viron, kiu afable akompanis min al la distrikto Odaka de tiu urbo per a ?tomobilo. Tiu kukejo anta ?e estis en Odaka, sed oni devis fermi ?in, ĉar la distrikto situas en la radiuso de 20 kilometroj de la Nuklea Centralo n-ro 1 de Fuku ?imo, kaj translokigis ?in al Haramaĉi. La lo ?antoj de Odaka ne povis eniri en ?in dum unu jaro, sed nun ili rajtas viziti sian domon, sed ne rajtas lo ?i.
Kun tiu viro nomata Oo ?ima mi vizitis la stacidomon Odaka, la elementan lernejon ktp... Kiam mi vizitis Odaka en la lasta junio, ankora ? restis falintaj malnovaj konstrua ?oj, sed nun oni reordigis la stratojn tre belaj, eĉ kun floroj, sed sur la stratoj nenie vidi ?is homoj. La po ?toficejo kaj la banko funkciis, sed ne trovi ?is klientoj. Äœi fari ?is kiel fantoma urbo.

La stacidomo Odaka

Ni vizitis la stacidomon Odaka. Apud la stacidomo estis biciklejo, kiu estas plenplena de bicikloj. Multaj lernantoj de la superaj mezlernejoj venis al tiu ĉi stacio per trajno kaj poste biciklis al la lernejoj, sed pro la nuklea akcidento ili devis forlasi la biciklojn. Lastan jaron tiuj estis en malordo, sed ĉi jare ili estis ordigitaj, sed jam iliaj pne ?matikoj estis senaeraj. Tre mal ?ojigis min la vici ?antaj bicikloj. Äœis kiam ili estos ĉi tie ? Ĉu venos la lernantoj por ricevi ilin ?

La elementa lernejo Odaka

Poste ni vizitis la elementan lernejon Odaka. Nekredebla kelkaj homoj laboris por ripari la difektitajn akvotubojn. Tio estas tute senutila laboro, ĉar oni ne povas anta ?vidi revenon de la lernantoj.

Mi rigaridis en la ĉambrojn kaj trovis, ke sur la skribotabloj restas poseda ?oj de lernantoj. Ni eniris en la ĉambrojn. Sur la nigraj tabuloj estis skribitaj mesa ?oj de la instruistoj, skribitaj en la lasta a ?gusto, kiam la registaro permesis la lo ?antojn eniri en tiun ĉi distrikton. Instruistoj revenis al la lernejo por reordigi la poseda ?ojn de la lernantoj.
– En la ĉambro de la 2a lernojaro :
“Kiel vi fartas ? Mi reordigis viajn poseda ?ojn. Farante tion, mi rememoris la ?ojajn tagojn kun vi. Nun vi lo ?as en apartaj lokoj, sed vi bone faru tion, kion vi devas fari. Kanaja Kijoko 2012.8†.
– En la ĉambro de la 3a lernojaro :
“Kiel vi fartas ? Jam pasis unu jaro kaj 6 monatoj. Certe vi havis grandan malfacilon kaj dume vi havis maltrankvilajn tagojn en la nova loko. Mi perdis mian familianon kaj mi havis tre malfacilan tempon, sed mi strebas restari ?i, do anka ? vi strebu. Post kelkaj jaroj ni renkonti ?u ! Mi atendas tiun momenton. De Makotoâ€
Kaj foje estis mesa ?oj de lernantoj, kiuj venis por ricevi sian poseda ?on :
“Mi nun estas en la urbo Sagae en la gubernio Jamagata. Mi fartas bone kaj lernas diligente. Amano Jootaâ€
“Anka ? mi strebas, do vi revenu plej frue. Åœiga Misuzuâ€
“Mi nun vizitas lernejon en la urbo Sooma. Mi atendas la tagon, kiam ni renkonti ?os. Satoo Kookiâ€
“Mi fartas bone. Anka ? vi fartu bone. Jamaguĉi Sumiâ€

Ĉiuj klasĉambroj havis ĉirka ? 20 tablojn, kaj sur pli ol duono de la tabloj restis paka ?o de tuka sako, muzikilo, pentriloj, kajeroj ktp.. Tio signifas, ke pli ol duono de la lernantoj neniam revenis post la nuklea akcidento. Eble multaj el ili neniam revenos, kaj eble ili neniam renkonti ?os. Certe la instruistoj larmis multe, rememorante la tagojn kun siaj lernantoj. Ili certe koleris kontra ? la nuklea akcidento.

Falintaj kaj perditaj tombo ?tonoj

La sekvan tagon, la 21an de a ?gusto, mi biciklis la ? la marbordo de la distrikto Haramaĉi. Anta ?e la ? la marboro trovi ?is multege da domoj, sed　la cunamo forfluigis ĉiujn, mortiginte multajn homojn, kaj nur etendi ?as herbejoj. Mi trovis tombejon kaj malproksimi ?is. Treege mizera tombejo ! Äœis nun mi vizitis multajn difektitajn tombejojn, sed ?i estis la plej mizera. Åœajnas, ke ĉiuj tombo ?tonoj estis forfluigitaj, kaj poste la lo ?antoj kolektis ilin kaj remetis. Sed ankora ? mankas multaj ?tonoj. Sub tiuj ?tonoj trovi ?as ĉambreto por meti urnojn, sed en ĉiuj tomboj, la ĉambreto estis vaka sen urnoj. Apude staris ?tonaj budhaj statuoj, sed multaj perdis la kapon. La statuo en la foto perdis la kapon kaj la dekstran brakon, sed en la restanta brako ?i tenas bebon. Mi a ?dis, ke trovi ?is mortinta patrino, kiu firme tenis sian bebon en unu brako, same kiel tiu budha statuo.
La ? la marbordo trovi ?is granda ruba ?konservejo. Oni nun malkonstruas difektitajn domojn kaj metas ruba ?ojn el ligna ?oj, lita ?oj, tatamoj, fera ?oj. En aliaj gubernioj (Mijagi kaj I ?ate) tiaj ruba ?oj estis jam bruligitaj a ? enterigitaj, sed en la urbo Minami-Sooma la laboro estas tre malrapida pro radioaktiveco. Oni povis fari nenion pri la ruba ?oj dum unu jaro post la akcidento, kaj eĉ poste oni devas trakti ilin kun zorgo a ? simple lasi ilin longe en la konservejo, ĉar ili estas radioaktivaj.

Pro radioaktiveco la tuta kamparo en Minami-Sooma estis kovrita per herbaĉoj, kaj nenie vidi ?is rizplantoj, sed en la najbara urbo Sooma, ĉiuj kampoj estas jam iom flavaj pro matri ?antaj rizplantoj. Tiu nuklea akcidento perdigis al Japanio vastegan kamparon, kaj samtempe rabis de la terkulturistoj esperon.

De la urbo Sooma al la urbo Ŝinĉi
La 22an de a ?gusto mi biciklis de la fi ?haveno Macuka ?a-ura en Sooma ?is Åœinĉi. Anka ? tiu fi ?haveno estis detruita de la cunamo, sed la ? la ĉefa strato jam malaperis la spuro de la cunamo. En la haveno estis multaj ?ipoj. Nun la plej grava problemo estas poluita akvo el la Centralo, kiu malpurigas la maron. Fi ?istoj estis jam pretaj por rekomenci fi ?kaptadon, sed pro tiu skandalo, ili devis ĉesi eĉ la preparadon.
Mi biciklis la ? la marborda vojo. Anta ?e ĉie estis multaj domoj, sed nun etendi ?as herbejoj. Post unu horo mi atingis la stacion Åœinĉi. Anta ?e kompreneble estis kajoj, kaj ponteto inter ili, stacidomo kaj aliaj instala ?oj, sed nun restas nur kajoj kaj du difektitaj instala ?oj. Ĉirka ? la stacidomo estis lo ?kvartalo, kie multaj homoj lo ?is.
Mi iris al la marbordo. Kontra ?cunama digego kaj pontoj estis detruitaj. Betonaj pecegoj dise ku ?as ĉirka ?e. Sur iu tereno estis jam velkinta florbukedo. Ekestis mortintoj ĉi tie. Mi bruligis incenson kaj pre ?is por ili kun la okuloj fermitaj. A ?di ?is ondoj kaj ventetoj.

Lo ?antoj ĉi tie malaperis. Ili nun lo ?as dise en provizoraj dometoj en diversaj lokoj. En la urbo mi renkontis unu maljunulon 82-jaran. Anta ? la dometo li prizorgis legomojn en florvazoj. Plukante la foliojn, li diris al mi : “Mi ne scias, kion fari†. Li perdis domon kaj vendejon de fi ?kaptilaro en la haveno, kaj lo ?as kun siaj familianoj en tiu dometo. Li aldone diris al mi : “Mia edzino mortis. Åœi falis de la lito kaj ?ia kolo rompi ?is†. Mi ne sciis, kiel respondi. Mi simple diris al li : “Fartu bone !†, kaj adia ?is lin.
En iu templo mi vidis jenan hajkon :
Eĉ se vi estas junaj,
ne malproksima estas al vi
la bordo de la alia mondo.
Ni emas pensi, ke anka ? morga ? ĉio estos sama kiel hodia ?, sed ofte morga ? estos tute alia tago. Vizitante cuname dama ?itajn urbojn, mi ekpensis, ke ĉio estas vere efemera.