La taÅ­ro devas gajni (artikolotraduko)

La hispanaj toreadoroj
batalas ankaÅ­ kontraÅ­ la publika aktuala opinio

Barcelono."Vivo sen taÅ­robataloj ne estas vivo", diras Jose Tomas. Eĉ se Ä i ne estas maldanÄ era. "Oni devas ĉiam kalkuli pri tio, ke oni mortas." Ĉiu eraro en la areno, kiam alrapidegas la bataltaÅ­ro sescent kilogramojn peza kaj ekscitita Ä is kolerego, povas signifi la finon. "Se vi eraras, Ä i surpikas vin."

Kvin jarojn la 31-jara viro provis elteni sen tiu riska ludo kun la morto. Tiam decidis la Å ajne plej dotita toreisto de Hispanio denove starigi sin kun sia ruÄ a tuko antaÅ­ taÅ­ro. Kaj liaj adeptoj pagis por tio Ä is 3 mil eÅ­rojn. "Elaĉetite" legeblis jam tagojn antaÅ­ sia reveno en la kasista budo de la fama taÅ­robatala placo en la metropolo Barcelono. Pli ol 19 mil homoj kaÅ­ris sur la rangoj - tiom da ili, kiom ne dum la tutaj lastaj dudek jaroj en Barcelono. Ili festis jubile la toreadoron Jose Tomas, kiam li estis mortiginta per la spado du taÅ­rojn, akompanata de orelsurdigaj "Ole"
Ekstere, sur la alia flanko de la muro de la taÅ­robatalstadiono, milope skandis homoj tute aliajn devizojn, ne por sed kontraÅ­ Jose Tomas. "Murdistoj", tondris al li. Kaj : "Torturoj ne estas kulturo." AÅ­ ankaÅ­ tio : "La taÅ­ro devas gajni." Policistoj formis vicon, kiam inter bestprotektantoj kaj amikoj de la taÅ­robatalo svingiÄ is la pugnoj.

Barcelono, post Madrido, la plej granda urbo de Hispanio estas la centro de kreskanta rezisto kontraÅ­ la taÅ­robataloj. La regantaj socialaj demokratoj eĉ kuraÄ e deklaris la metropolon antaÅ­ tri jaroj taÅ­robatal-libera zono. Jen nur simbola decido, kiu kiel socia signalo ne vere celis la malpermeson de la akre diskutata mortiga rito. La kontraÅ­uloj de la publika buĉado de taÅ­roj fariÄ as pli memkonsciaj kaj atingas pli da subteno. Pli ol du trionoj el la hispanoj laÅ­ enketoj koncedas : "TaÅ­robataloj ne interesas min." Ĉe virinoj kaj la junularo la rifuzo de tiu "virkulto" estas eĉ pli granda.

La hispana ministro por medio, la socialdemokratino Cristina Narbona, responsa por la bestprotektado, ludis eĉ kun la ideo tute malpermesi la mortpikadon de taŭroj en la areno. Tiel, kiel estas la kazo en Portugalio kaj en kelkaj lokoj de Francio. Oni devu eviti la "sangan finon" de la taŭro", postulis sinjorino Narbona. La bruska ina ministro post la ekkrio de la ankoraŭ nun potenca taŭrobatala lobiistaro, devis retroiri paŠon.

"Sen la taÅ­robataloj Hispanio ne estus Hispanio", ĵuras ekz. Victorino Martin, unu el la plej renomaj bredistoj de bataltaÅ­roj. La "hispana kulturo kaj animo" estas en la ludorisko, konsentas al li la tuta virbova sekcio, kiu movas multajn milionojn de eÅ­roj pro la prezoj de bataltaÅ­ro, kiu kostas Ä is 30 mil eÅ­rojn. Sole en Hispanio oni ĉiujare minimume 12 mil taÅ­rojn pelas en la morton.

Sed eĉ, se tiel aspektas kvazaÅ­ la rezisto kreskas- al la toreistoj Ä is nun ne mankas la spektistoj. "La taÅ­robataloj ekzistos tiom longe, kiom la homoj volas havi ilin", skribas kolumnisto de la branĉo. La "fiesta nacional" apartenas ankoraÅ­ nun al ĉiu urbo aÅ­-vilaÄ festo, tiel kiel la vino kaj la danco en Hispanio.


LaÅ­ Ralph Schulz kaj la germana gazeto OVZ (Paskolanda Popolgazeto) tradukis Dorothea & Hans-Georg Kaiser