
La pledo centvoĉa por tiuj senvoĉaj estas kolektiva verko de la franclingva animalisma movado (Francio, Belgio, Svisio, Kanado)̄ por ekkonsciigi la ?eneralan publikon pri nia rilato al bestoj, pri la kruela sorto rezervita al bredobestoj, pri la granda senutila turmentado kaj pri la teruraj mediaj konsekvencoj por la planedo de viandokonsumado kaj pli ?enerale de bestoproduktoj.
Mi ne ?atas, ke bestoj estas perfortataj.
Mi ne ?atas, ke bestojn oni mistraktas.
Male, mi estas unu el tiuj, kiuj ĉiam ?atis ilin. Ekde la plu ?a ?oj ?is la animacia ?oj, en dokumenta ?oj kaj en porinfanaj noveloj, ekde plej sova ?aj ?is plej dorlotemaj, en miaj son ?oj kiel karne-oste, bestoj ĉiam akompanis min.
Mi tiom da fojoj trafis ilian rigardon, a ?dis ilian voĉon, fojfoje karesis ilian viza ?on kaj kiam havis eblecon, mi ilin brakumis. Bestoj ĉiam partoprenis mian vivon. Se bone pripensi, ĉu tio ne validas por la plejparto el ni ?
Kiel multajn, min frapis la bildoj el bredejoj kaj buĉejoj dismontritaj de animalismaj asocioj. Kia ?oko !
Mi vidis tion, kion oni trudas al ili : mi vidis la perforton, vidis la malesperon, vidis la sangon.
Hodia ?, tiuj bildoj hantas min. Ili estas mia malpura konscienco.
Kompreneble, kiel ĉiuj, mi kontribuis al tiuj horora ?oj. Mi ne perceptis la ligon inter mia telero, mia ?ranko, miaj kosmetika ?oj, miaj ĉiutagaj plezuroj, kaj ilia turmento. Kompreneble, mi ne volis ?in, tiun suferon.
Sed mi ?in ne vidis – a ? mi rifuzis ?in vidi.
Mi anka ? a ?dis la socion senĉese ripeti, ke ĉio tio estas normala, ke oni ĉiam tiel faris, ke tia estas la natura ordo. Oni parolis al mi pri tradicio, pri predado, pri nutroĉeno, pri nia supera inteligento.
Sed kiom pezas ĉi tiuj la ?diraj argumentoj fronte al tute simpla demando : ĉu hodia ? ankora ? necesas mortigi la bestojn ? Suferigi sentemajn estulojn, kiam eblas facile tion eviti ?
Bestoj havas bazajn interesojn ; bezonojn tiel elementajn kiel la deziron ne esti mortigita, ne esti torturita, ne esti senigita de sia libereco a ? de la ĉeesto de samuloj.
Tamen, ni traktas bestojn, kvaza ? ili estus simplaj resursoj je nia dispono. Ni traktas ilin kiel varojn – kiuj aĉeteblas kaj vendeblas.
Ĉi tiujn fundamentajn rajtojn, ilian bonfarton, iliajn preferojn, ni ignoras.
Ni ne estas de la sama specio, sed tio absolute ne estas kialo por nei ilian gravecon.
Kiel ni, bovinoj, porkoj, kokinoj, birdoj kaj fi ?oj havas zorgon pri tio, kio okazas al ili.
Ili iniciatas aferojn, prizorgas siajn proksimulojn, serĉas komforton, ?atas ludi kaj sukcesi je defioj.
Ju pli la scienco progresas kaj ju pli ni ilin konas, des pli evidenti ?as, ke ili havas propran personecon kaj disvolvas sociajn kaj emociajn rilatojn.
Kiel ni, ili sentas kaj deziras.
Kiel ni, ili fu ?as for de sufero kaj morto.
Sed spite tion, ĉiun jaron, pli ol 60 miliardoj da bestoj teraj estas sendataj al buĉejo.
En okcidentaj landoj, homoj konsumas mezume inter 50 kaj 100 kg da viando jare, kaj disvolvi ?antaj landoj vidas en tio modelon.
Mondskale, ĉiun jaron, konsumado de viando da ?re kreskas.
Nu, veras, ke fojfoje la bestoj estas tenataj en malpli teruraj kondiĉoj. Sed ili tamen estas mortigataj.
Mi trovis multe da bonaj kialoj por da ?rigi aĉetadon de produktoj devenaj de la buĉejoj. Mi diris al mi mem : “estas ekologia viando†a ? “estas tiel bonguste†a ? ankora ? “estas tro komplike ne plu man ?i tion†.
Kaj jen, mi anta ?nelonge ekkonsciis, ke ĉio tio ne pezas multon fronte al ilia vivo kaj intereso ne morti.
Mi anka ? ekkonsciis, ke fi ?kaptado, produktado de viando, lakto kaj ovoj estas detruanta nian planedon.
Konsumado de ĉi tiuj produktoj plirapidigas disfalon de vivuldiverseco, detruas grundan vivon, fu ?as niajn riverojn, forsekigas la grundakvejojn kaj plirapidigas senarbarigon.
Äœi detruas la lo ?lokon de sova ?aj bestoj.
Bredado foruzas 70% de la kulturataj teroj kaj ka ?zas pli da forcejefikaj gasoj ol ĉiuj transportrimedoj kunmetite.
Kaj kion pri la fi ?oj, tiuj forgesitoj ? Tamen, ?uste ili plej multe koncernatas. Ni mortigas po 1000 miliardojn jare kaj iom post iom mortadas la oceanoj.
Man ?ante bestojn, mi do ka ?zis nekredeblan malbonon al sentemaj estuloj, kiuj estas miaj samtempuloj, sed anka ? al postaj generacioj.
Mi ne plu volas partopreni detruadon de la mondo.
Mi ne volas pensi pri la homaro de morga ? kaj imagi min diranta, ke mi plenkonscie partoprenis detruadon de la planedo ; ke mi partoprenis, ĉar mi ne povis forlasi froma ?on, kolbasojn, grashepata ?on, ovojn a ? salma ?on.
Mi ne volas diri al ili, ke mi partoprenis ĉi organizitan masakron, ĉar mi ne kapablis rezisti al forto de kutimo, al sirenoj de konformismo a ? al delogo de merkatiko.
La bona nova ?o estas, ke eblas ilin ?an ?i, tiujn kutimojn. Neniu diras, ke tio facilas, sed ni ne estas eksterordinaraj homoj. Ni estas via kolego a ? via najbaro, via ĉiama amiko a ? la plej a ?a el viaj infanoj.
Se ni estas veganoj, a ? survoje al vegani ?o, do ver ?ajne anka ? vi povas vegani ?i.
Vi povas provi. Vi povas reprovi. Vi povas kongruigi viajn agojn kun viaj valoroj. Ni ĉiuj povas fari pli bone por ?ati kaj respekti bestojn.
Eblas fini bestekspluatadon. Kaj ni povas fari tion, ĉar ni ne estas solaj.
Ni estas movado. Ni estas socia kaj politika forto, kiu ne ĉesas kreski. Kaj ni ankora ? pli kreskos, kiam vi kuni ?os kun ni.
Ni ne havas la saman kulturon, ha ?tkoloron, religion. Ni ne vivas en la samaj landoj, samaj kvartaloj. Sed kune, ni volas juston por ĉiuj : por homoj kaj por bestoj, por tiuj de hodia ? kaj por tiuj de morga ?.
Ni fidas la estonton. Neperforta revolucio estas okazanta.
Ni fieras kaj ?ojas esti parto de ?i.

Al la miliardoj da teraj kaj maraj bestoj mortigataj ĉiun jaron por nia nutrado.