La 15an de decembro

La 15an de decembro

Koncerto en la vilaÄ o Tooni

La 13an de decembro okazis koncerto de harpo en la mezlernejo Tooni. Kiel mi jam raportis, la vilaÄ o Tooni en la urbo KamaiÅ i en la gubernio IÅ­ate estis multe damaÄ ita de la cunamo. S-ino Takadate Ĉieko, kiu loÄ as enlande en la sama gubernio, ne damaÄ ite, ĉagreniÄ is pro treege mizera stato de la laÅ­marbordaj samgubernianoj kaj komencis helpi ĉiujn 130 lernantojn en la vilaÄ o Tooni. Mi estis tre kortuÅ ita de Å ia arda koro kaj komencis helpi Å in ekde la aÅ­gusto, kolektante monon kaj sendante diversajn necesaĵojn al la suferantoj.
Unu el Å iaj fervoraj helpantoj estas luteranino, kiu proponis la koncerton de harpo de usonanino Carol. Kiel sia misio, ili vizitas kaj konsolas malsanulojn kaj suferantojn, kaj okaze de tiu katastrofo ili opiniis, ke konsoli la koron de tiuj suferantaj lernantoj estas ege necese. Ili proponis la koncerton la 13an de decembro, kaj lernantoj, iliaj gepatroj kaj subtenantoj kiel ni, 4 esperantistoj, partoprenis en Ä i.
Ni kolektiÄ is ĉe la stacidomo de Morioka, la ĉefurbo de la gubernio, je la 9a kaj duono, kaj veturis preskaÅ­ 100 kilometrojn al la vilaÄ o Tooni. Je la 12a kaj 30 minutoj okazis ceremonio por transdoni mondonacon al la gepatroj, kiun s-ino Takadate kaj ni kolektis speciale por ke la lernantoj kaj la familianoj povu havi pli gajan novjaron.
La koncerto komenciÄ is je la 1a horo. En la malluma gimnastikejo lumis kandeloj kaj komenciÄ is la ludado de la malgranda harpo de Carol. Dume ni kovris la Å ultron de ĉiuj lernantoj per Å alo sendita de usonaj luteraninoj. Ni esperis, ke la harpa muziko kaj la Å alo konsolos la vunditajn korojn. Poste ni donacis kukojn kaj mantukojn al ili kaj finiÄ is la koncerto.

Vizito al la vilaÄ eto de s-ro HasegaÅ­a

Dum tiu koncerto mi unuan fojon renkontis s-inon HasegaÅ­a, al kiu ni sendas necesaĵojn. Poste Å i kondukis nin al la vilaÄ eto KatagiÅ i, kie Å i loÄ is. Tiu vilaÄ eto situis malantaÅ­ la kontraÅ­cunama digo ne tre alta. En tiu tago grandegaj ondoj de la cunamo facile transvenis en la vilaÄ eton kaj forportis ĉion el la vilaÄ anoj.

Sur la ruino de la domo de s-ino HasegaÅ­a. Åœi estas la dua de maldekstre.

Apud la vojo staris la domo de la estro de la fiÅ ista asocio, sed nun restas nur betona parkejo plena de rokoj. Sur tiu staris la domo, sed Ä i malaperis. Apud tiu domo estis tiu de s-ino HasegaÅ­a, sed krom la betona bazo kaj detruita banejo, neniu restis. Tiun domon Å ia edzo konstruigis post 14-jara laborado kiel fiÅ kaptisto en la fora maro. Äœi estis granda duetaÄ a domo kun 10 ĉambroj, sed ne nur la domo sed ankaÅ­ 3 aÅ­tomobiloj kaj ĉiuj memoraĵoj malaperis. AntaÅ­e ges-roj havis la jaran enspezon de 10 milionoj da enoj (100000 eÅ­roj), sed pro la perdo de la Å ipo kaj la laborejo, Å ia edzo jam decidis ne labori plu pri vartado de ostroj, jakobaj pektenoj kaj marherboj.
Kiam venis la cunamo, Å i forkuris per aÅ­tomobilo, celante la Å oseon, kiÅ­ duonĉirkaÅ­as la vilaÄ eton, sed la ondoj tre rapide postkuris Ä is Å iaj piedoj, kaj apenaÅ­ Å i eskapis la ondojn. Åœi forkuris de la Å oseo al la monteto. La ondoj transkuris Ä in, atingis la stacidomon kaj forviÅ is domojn situantajn pli alte. De la monteto Å i vidis 3 maljunulojn englutitaj de la ondegoj. En Å ia vilaÄ o 8 homoj mortis.

KapkliniÄ is la digoj antaÅ­ la natura forto.

Poste ni vizitis alian golfon, kie staris/as 14-metraj digegoj gardantaj la vilaÄ on, sed tiujn Å ajne nevenkeblajn digegojn la cunamo transvojaÄ is kaj detruis. La ondoj alkuris 30 metrojn alten kaj detruis domojn situantaj pli malalte. LaÅ­ la marbordo la kajo sinkis 1 metron kaj la ondoj lavas Ä in. FiÅ istaj laborejoj sur la kajo estis preskaÅ­ ĉifonoj. Starante inter la rompitaj gigantaj digoj, ni perdis niajn voĉojn, mirante la grandegan forton de la naturo.

Vizito al la dometo de s-ino HasegaÅ­a

Jam venis vespero, do ni decidis unue viziteti la provizoran domon de s-ino HasegaÅ­a kaj poste reveni al la hotelo en la enlanda urbo Toono. Nia aÅ­tomobilo sekvis la Å ian. Ni norden veturis al la urbo KamaiÅ i eble 10 kilometrojn, sed Å ia aÅ­tomobilo neniam haltis. Ni traveturis la urbon, enlanden veturis plu kaj fine ni atingis Å ian dometon. Eble de la lernejo Ä is Å ia nova domo estas 30 kilometroj, kaj ĉiun tagon Å i akompanas sian filon al la lernejo per la aÅ­tomobilo, kiun Å i aĉetis post la cunamo.
En la tereno, eble uzita por la parko, konstruiÄ is dometoj por 180 familioj. Åœiaj familianoj estas nur 3, tial dometo kun du malgrandaj ĉambroj estis donita al Å i. AntaÅ­ tiuj dometoj estis malgrandaj florpotoj, en kiuj la loÄ antoj plantis bulbojn de tulipoj senditajn de francaj lernantoj pere de mi. Åœiaj familianoj, kiuj loÄ is en la granda domo, nun estas enpuÅ itaj en tiel malgrandan domon same kiel en karceron.
Åœia filo 14-jara fariÄ is tre nervoza pro la Å oko ; li perids ĉion kaj devas loÄ i en tiu malgranda ĉambro sen sia propra tablo. Lia samklasanino mortis. Pro tiuj vundoj en la koro, li ne volas enlitiÄ is Ä is la 3a matene, timante koÅ maron senescepte aperontan. S-ino HasegaÅ­a planas aĉeti domon en la urbo Morioka, ĉar Å i opinias, ke loÄ i fore de la maro estos pli bona por lia resaniÄ o.
Åœi tre dankis nin pro niaj donacoj de la ĉiutagaj necesaĵoj. Kiam venas donacoj, Å i vokas najbarojn, por ke ili povu ricevi necesaĵojn. Ĉiun fojon en unu horo ĉiuj donacoj estas distribuataj inter la loÄ antoj, kaj dank’ al tiu “bazaro†ekestas amikaj rilatoj inter la loÄ antoj, kaj Å i estas nomata kiel anÄ elo de provizora dometaro. Nun venis malvarma vintro sed ankoraÅ­ ĉio mankas al la suferantoj. Ni vidis la realon de la loÄ antoj kaj decidis plu subteni tiujn suferantojn.
Unu bona novaĵo estas finkonstruiÄ o de la nova lerneja konstruaĵo Ä is la fino de la venonta januaro. La konstruaĵo estas provizora, sed elementlernejanoj, kiuj lernas en la najbara lernejo, kaj mezlernejanoj, kiuj lernas en la gimnastikejo, havos sian klasĉambron. Ni, kvar esperantistoj, planas denove viziti la lernejon, okaze de la kursfina ceremonio okazonta en marto.