La 06an de decembro 2012

La 6an de decembro 2012

Post la katastrofo policanoj kaj defendkorpusanoj serĉis kaj serĉis mortintojn, kaj la kadavroj vicis en lernejaj gimnastikejoj kaj urbaj haloj. Oni ne raportis pri tio, en kia stato estis tiuj kadavroj, sed certe multaj estis terure difektitaj. Mi trovis artikolon pri virino, kiu zorgis tiujn kadavrojn, en la dimanĉa versio de la ĵurnalo Akahata (la 2an de septembro 2012). Tiu artikolo tre kortuÅ is min, do longe mi volis traduki Ä in. HodiaÅ­ mi havas iom da libera tempo por tio.

Reakirigu al la mortintoj la antaÅ­an mienon kaj donu trankvilon al la familianoj

Ne kredebla sceno aperis

Forpreninte sablerojn kaj marherberojn el la hararo, Å ampuinte la kapon, kuracinte la vundojn, masaÄ inte kaj tualetinte la vizaÄ on por rozkolorigi la haÅ­ton, moliginte la korpon kaj metinte la manojn sur la bruston, Å i diris al la familianoj de la mortinto : “Ĉio finiÄ is†. Rigardante la vizaÄ on, ĉiuj familianoj unuvoĉe kriis : “Ŝi aspektas kvazaÅ­ Å i vivus†.
S-ino Sasahara Ruiko, 40-jara enbalzamigistino (enĉerkigistino), bonordigis pli ol 300 kadavrojn kiel volontulino. Åœi eniris en la damaÄ itan regionon unu semajnon post la cunamo, kunportante helpomaterialojn. Dum Å i distribuis tiujn aĵojn al la suferantoj, Å i ĉiam pensis pri mortintoj. Kiam Å i unuan fojon vizitis gimnastikejon de mezlernejo en la urbo Rikuzen-Takada en la gubernio IÅ­ate, Å i vidis nekredeblan scenon….
Vicis kelkdek kadavroj sur la planko, kaj sekvadis ilin novaj kadavroj. Ĉiuj estis malpuraj kaj vunditaj, forfluigite de la cunamo kune kun detruitaĵoj. Åœi kortuÅ iÄ is kaj diris al si : “Mi devas beligi ilin !â€

Paĉo vekiÄ u !

La unua mortinto, kiun Å i prizorgis, estis 17-jara lernantino. Tuj post kiam Å i forkuris el la lernejo, Å i estis atakita de la cunamo, kaj Å i tute aliformiÄ is. Eĉ Å iaj gepatroj ne povis rigardi, nek tuÅ i Å in.
Per la lertaj manoj s-ino Sasahara reakirigis al Å i ridetojn sur Å iaj vizaÄ oj. Åœiaj familianoj, Ä is tiam fermitaj en peza silento, ekkaresis Å ian kapon, alparolis al Å i kaj faris la lastan adiaÅ­on.
Por bonordigi 10-tagan bebon, Ši bezonis tri horojn. Ŝia patro, kiu perdis sian voĉon pro tro da Šoko post la morto de siaj edzino kaj filineto, unuan fojon plorkriis, rigardante la filineton.
“Li neniam estas mia paĉo !†, kriis knabeto, rigardnate la kadavron. Sed kiam s-ino Sasahara finis la zorgadon de lia patro, li alparolis al la kadavro : “AÄ¥, li estas mia paĉo ! VekiÄ u !†, kaj longe li ne forlasis la ĉerkon.
S-ino Sasahara klopodis reakirigi al la mortintoj sian antaŭan mienon. Ŝi serĉis ridfaltojn kaj refaris mienon kun rido.
Ju pli multaj tagoj pasis, des pli difektiÄ is kadavroj kaj des pli putriÄ is. Åœi ne havis multe da tempo por manÄ i kaj foje dormis en la aÅ­tomobilo.
Kiam Å i sinsekve traktis bebojn, Å i mem mense preskaÅ­ difektiÄ is. Åœi estas patrino de du gefiloj. Åœi telefonis al siaj amikoj kaj ploregis.
Kiam elĉerpiÄ is perukoj, Å i uzis siajn harojn. Kiam tualetaĵoj kaj sorba vato preskaÅ­ elĉerpiÄ is, Å ia agado aperis en ĵurnaloj kaj atingis Å in multaj varoj el la tuta Japanio. “Bonkoreco de multaj homoj kuraÄ igis min. Se ne, mi ne povus elteni tiujn tagojn†, Å i diras, retrorigardante. Åœia volontula laboro daÅ­ris Ä is julio.

En malÄ ojo ekzistas memoro de mortintoj

Utiligante siajn spertojn kiel flegistino, Å i fariÄ is enĉerkigistino antaÅ­ 10 jaroj. Post tri tagoj Å i volis ĉesi la laboron. La unua kadavro, kiun Å i traktis, estis putra. Veterana kolego fermis la kovrilon, dirante, ke li ne povas trakti lin. AnkaÅ­ Å i ne volis. Åœi vizitis la templon kaj preÄ is : “Budho malaperigu tiun imagon el mia memoro†. Sed la imago ne malaperis, malgraÅ­ tio, ke Å i multe provis. Revenadis al Å i malÄ ojaj krioj de familianoj de la mortinto, kaj fine Å i decidis trakti lin. Åœi diras : “En kia ajn stato kadavroj troviÄ as, mi nun ne Å anceliÄ as†. “En granda malÄ ojo troviÄ as la memoroj kaj la varma koro de la mortinto. Kiam la familianoj povas konfirmi tion, malÄ ojo transformiÄ as en kuraÄ on por pluvivi†. “Suferantoj de la cunamo, sentante grandan malÄ ojon, provas restariÄ i. Vi ne forgesu ilin†. (Fino)

Sube estas la desegnaĵoj, kiun Å i mem faris. TroviÄ as kvar desegnaĵoj kaj apude estas Å iaj komentoj. Mi tradukos tiujn.

1. 17-jara lernantino : Patro ploris, dirante : “Pardonon pro tio, ke mi ne povis protekti vin†. Avino diris : “Ŝi ne kritikas vin†, kaj avo diris : “Dankon pro tio, ke vi naskiÄ is ĉe mi kiel nepino†. Mallonga tempo, sed por la familianoj, kaj por Å i, grava tempo.

2. Patro : “Tiu viro neniam estas mia patro !†kriis knabo. Mi aÅ­dis tion, kaj tuj alkuris al li. Post kiam la patro beliÄ is, la knabo multe alparolis al li.

3. Kadavroj.

4. 10-taga bebo : Patro, kiu perdis la voĉon, rigardante vin beligita, ploregis kun la kapo sur la planko. “Finfine mi povis plorkrii !†Dirante tion, li karesis vin.