La 23an de decembro 2012

La 23an de decembro 2012

VojaÄ o al la gubernioj Mijagi kaj IÅ­ate

Ekde la 12a Ä is la 15a de decembro mi vojaÄ is al urboj laÅ­ la Pacifika
Oceano en la gubernioj Mijagi kaj IÅ­ate. HodiaÅ­ mi raportos pri tiu vojaÄ o.

Vidu la mapon. Mi
ekvojaÄ is ekde la urbo Kesennuma,
trapasinte
la
plinordajn
urbojn
Rikuzen-Takada, Oofunato, KamaiÅ i,
Oocuĉi, Jamada kaj Mijako, Ä is la
distrikto Taroo, norda parto de Mijako.
KunvojaÄ antoj estis 9, el kiuj 5
estis esperantistoj.

1. Urboj restariÄ antaj kaj ne
restariÄ antaj
TroviÄ as granda diferenco pri
restariÄ o inter la urboj, kiujn ni vizitis.

Mijako, nenie vidiÄ is damaÄ oj
Ekster la centra parto de la urbo troviÄ as lokoj laÅ­ la marbordo, kie
domoj malaperis, sed tiuj lokoj ne estas tiel vasta. En la urbo, la urbodomo
situanta tuj apud la maro estis inundita Ä is la alteco de 3,4 metoroj, kaj la
cumamaj ondoj atingis la stacidomon tra la ĉefaj stratoj, sed nun ĉio estas
restarigita kaj ni ne povis vidi la spurojn de la cunamo.

Memortabulo en la urbodomo. La horloÄ o haltis je la tempo de alveno de la
cunamo. La ondoj atingis preskaÅ­ la plafonon.

Jamada, kie ni povis vidi restariÄ on
La ondoj atingis la piedon de la urbodomo, do Ä is tiu loko ĉiuj domoj
estis inundite forviÅ itaj, tamen ni povis vidi restariÄ on. La kialoj estas, ke
tiu urbo havas fiŠhavenon kaj tie venas Šipoj kaj la rilatantaj instalaĵoj estas
rekonstruitaj, kaj ke la urbodomo estas ne difektita. En la urbo troviÄ is
provizoraj vendejoj.

Rikuzen-Takada, Oocuĉi kaj Minami-Kesennuma, kie ni tute ne vidis
restariÄ on
En Rikuzen-Takada kaj Oocuĉi, kiuj frontas al la golfeto, ĉio estis
perdita inkluzive de la urbodomo. Oni nun malkonstruas restantajn
betonajn konstruaĵojn, do pli kaj pli vastiÄ as herbejoj. Tre mizere staras
urbodomo en tiuj du urboj. Kvazaŭ kaŠite ĉe la montetoj kaj marbordoj
troviÄ is multege da rubaĵoj.

Oocuĉi. Ekster la kontraÅ­tajda digo troviÄ is montoj da rubaĵoj.

En la urbo Rikuzen-Takada la hotelo Capital kaj granda vendejo
Takada-Macubara restis en la sama stato kiel tuj post la cunama atako. Ene
de la vendejo granda pinarbo ankoraÅ­ restis kaj betona muro pendis de la
plafono. Ĉio estas sama kiel en la lasta jaro, krom refunkciinta benzinstacio.
La sola pinarbo nomata “Pinarbo de Espero†el 70000 pinarboj, kiuj staris
laÅ­ la marbordo, jam mortis kaj estis hakita, kaj nun granda truo troviÄ as tie,
ĉar oni eĉ la radikon elfosis. Oni havas planon restarigi tiun pinarbon post
kemia konservado. Tamen kiam mi vidis tiun truon, mi sentas, ke ankaÅ­ en
mia koro ekestas truo.

PejzaÄ o de la urbo Rikuzen-Takada de la stacidomo. Dekstre vidiÄ as la urbodomo
kaj antaÅ­ Ä i estas la duone malkonstruita urba halo. Ĉiuj homoj mortis, kiuj
rifuÄ is al Ä i. Dekstre estas superbazaro Maiya. Ene ankoraÅ­ restas rubaĵoj same
kiel tuj post la cunama atako.

Ĉirkaŭ la stacidomo de Minami-Kesennuma, la situacio estis simila. _ La
cunamo venis de la haveno, glutis la stacidomon kaj plu iris enlanden 300
metrojn. Tiu distrikto estis la plej prospera, sed nun neniu restis krom
difektitaj betonaj konstruaĵoj, kiuj atendas malkonstruadon.

De la stacidomo al la haveno

Multaj loÄ kvartaloj estas jam ne loÄ eblaj
La registaro malpermesas konstruadon de domoj en inunditaj lokoj.
En la distrikto KatagiÅ i en la urbo KamaiÅ i 90 domoj estis detruitaj kaj
restis nur konstruaĵo de la elementa lernejo, kiun oni nun malkonstruas.
BaldaÅ­ nenio restos, kiu rememorigas al la loÄ antoj la antaÅ­an vilaÄ eton.
La eksaj loÄ antoj ne rajtas konstrui domon en la antaÅ­a loko, tial ĉiuj loÄ as
en provizoraj domoj ekster la distrikto. Ili devas sendependiÄ i en tri jaroj,
sed estas dubinde, ke ili povos fari tion, ĉar mankas al ili loko por
domkonstruado kaj certe ankaÅ­ mono.
En la urbo Oocuĉi preskaÅ­ nenio vidiÄ is en la antaÅ­a loÄ kvartalo krom
herbejoj kaj lagetoj. La tero sinkis kaj en iuj lokoj Å prucas akvo el
akvoduktoj. Oni jam ne povas rekoni sian terenon. Pripensante la
kordoloron de eksaj loÄ antoj, mia koro fariÄ is plena de malÄ ojego.

Lagetoj en la eksa loÄ kvartalo. AntaÅ­e oni ne povis vidi la pordegon de la
kontraŭtajda digo de ĉi tie, sed nun ĉio estas klare videbla.

2. Fervojoj detruiÄ is
Ni volus vojaÄ i per trajno, sed tio ne eblis. Ĉie laÅ­ la marbordo la
trajnlinioj estis rompitaj. Stacidomoj estis perditaj kaj sur la kajoj restis nur
flavaj zonoj por blinduloj.

La stacidomo de Rikuzen-Takada. VidiÄ as montetoj da rubaĵoj.

Malaperinta fervoja ponto sur la rivero Oocuĉi. En la rivero ni vidis multajn
salmojn.

AntaÅ­ la stacidomo ÅœiÅ iori-KarakuÅ­a sidas granda fiÅ Å ipo 60 metrojn longa kaj
330 tunojn peza.

Post kiam ni vidadis detruitajn stacidomojn, ni vidis trajnon kuri ĉe la
stacidomo Taroo. La domo de la stacio estis detruita, sed la reloj situis en
plialta loko nedifektite. Kiel ni estis Ä ojaj ! Ni supren kuris al la kajo kaj
vidis relojn ne rustintajn. De la kajo ni vidis la urbon, kaj tie etendiÄ is
sendoma herbejo.

3. RenkontiÄ oj
Tooni en la urbo KamaiÅ i
Por vojaÄ i en Toohoku, ni profitis la okazon de la koncerto por kuraÄ igi
lernantojn en la vilaÄ o Tooni. Tiu ĉi estas la dua koncerto, kaj en Ä i Carol el
Usono ludis harpon. Ni donacis al la lernantoj monon kaj kukon.
Lernejestroj de la elementlernejo kaj mezlernejo same diris en siaj salutoj,
ke la lernantoj tre vigle kaj senprobleme vizitas la lernejon, sed ĉu tio estas
vera ? Iliaj gepatroj perdis laboron, kaj ili mem certe suferas pro la teruro de
la cunamo.
Mi donacis grandan foton de mano donacitan de Marie-ho, instruistino
de Marseille, Francio. Äœi estas artaĵo de belga fotisto, kaj kiam Å i trovis Ä in,
Å i sentis, ke la mano volas iri al Japanio. Tuj post la katastrofo Å i komencis
sendi donacojn al la lernejoj, nome desegnaĵojn fare de siaj lernantoj. Tio
estas tre bona provo internacia, sed bedaÅ­rinde la japana flanko ne estas tiel
serioza. Mi esperis, ke tiu amikiÄ o estos unu el la bonaj aferoj ekestintaj el
la katastrofo, sed mi timas, ke tio ne daÅ­ros longe.

S-ino HasegaÅ­a JoÅ ie
S-ino HasegaÅ­a loÄ is en la distrikto Tooni Ä is la katastrofo. Åœi perdis
domon, Å ipojn, laborejon, sekve laboron. Åœia filo ne fartas bone post la
katastrofo pro koÅ maro, kaj translokiÄ is al la ĉefurbo Morioka. Åœi venis al
la koncerto, kaj prezentis al ni la detruitan havenon. Åœi rakontis al ni
sperton, kiam venis la cunamo.
“Kiam okazis la tertremo, mi timis grandan cunamon, kaj hastigis al
mia edzo kune rifuÄ i, sed mia edzo ne aÅ­skultis min, eksteren rigardante el
la dua etaÄ o. Ni konstruis Å ipon antaÅ­ ne longe, do li volas vidi, kio okazos
al Ä i. Tamen kiam ni vidis, ke la fundo de la maro aperis pro la cunamo, ni
decidis rifuÄ i. Dume ni vidis maljunulojn kaj kuraÄ igis ilin kune rifuÄ i, sed
ili rifuzis, dirante : “Ni estas maljunaj. Ne zorgu pri ni, kaj vi mem rifuÄ u†.
Ni apenaÅ­ sukcesis forkuri de la cunamo. Poste ni savis multajn homojn el
la ondoj de la cunamo. Nun ni vivas nur por mia filo, kiu volas fariÄ i
sciencisto†.

Estrino de la hotelo Hoorai en la urbo KamaiÅ i
Kiam venis la cunamo, ni grimpis sur la najbaran monteton preskaÅ­
nudpiede. Kiam finis la cunamo, ni provis reveni rekte al la hotelo, sed tio
ne eblis. Ni transiris la monteton kaj revenis. Sed dume ni vivis en la frosto,
do dum la sekvantaj kvar tagoj mi ne havis senton en la suba korpo. Mi
estas Ä oja, ke vi venis al nia hotelo. Ni ne petas helpomaterialojn, sed
esperas, ke vi ne forgesos nin.

Fine mia decido
Mi ne forgesu,
IÅ­ate, Mijagi
kaj FukuÅ ima,
kiel sincera homo,
kiel mia starpunkto.