Olimpiaj ludoj en Barcelono

Dank’ al la XXV Olimpiaj Ludoj Barcelono iÄ is la celpunkto de la rigardoj de milionoj da personoj ĉie en la mondo. Åœajnas ke Barcelono estis reeltrovita. Ĉiuj parolas pri Ä i. La gazetaro kaj televido montris bildojn kiuj Å ajnas veni el lando de mirindaĵoj. Bildoj de la tuta urbo, de Ä iaj karakterizaj monumentoj, de la Gotika Kvartalo, de la olimpika vilaÄ o, de la ĵus konstruita Palaco Sant Jordi, de la multnombraj sportaj instalaĵoj kaj de la olimpika stadiono de Montjuic. Ho, stadiono de Montjuic ! Por multaj personoj de mia generacio Ä i estas plena je memoroj kaj de certa nostalgio. Mi mense revidas tiun stadionon kia Ä i estis de antaÅ­ 56 jaroj (1936). Grupoj da entuziasmaj kaj iluziplenaj gejunuloj iris tien ĉiutage por sin trejni kun la celo kvalifikiÄ i por partopreni en la porjunulaj konkursoj de la Olimpiaj Ludoj de Barcelono. Jes, mi bone diras, la Olimpiaj Ludoj de Barcelono, kiu devis okazi en la jaro 1936, kvankam nuntempe oni ne multe mencias pri tiu signifoplena evento.

Sed antaÅ­ daÅ­rigi pri la historio de tiu olimpiado, bedaÅ­rinde frustrita pro tragikaj cirkonstancoj, ni turnu la paÄ on de la libro de la tempo kaj mallonge ni trarigardu la historion de la modernaj Olimpiaj Ludoj. La iniciatanto de la Ludoj estis la franco Pierre de Coubertin, sincera humanisto kiu kredis ke partopreno de homoj el la tuta mondo en sportaj konkursoj alportus spiriton de amikeco, frateco kaj komprenemo inter la partoprenantoj el kiu ajn etna deveno, kredo aÅ­ socia pozicio ili estas. Ni notu ke, bedaÅ­rinde, la idealismaj celoj de Pierre de Coubertin nur parte realiÄ is kaj ke la Ludoj estis ofte falsigitaj pro aĉaj politikaj manipulacioj, rasismo, furioza naciismo, netoleremo, senbrida komercismo kaj la ambicio gajni je ĉiu kosto, uzante rimedoj ne tre etikaj, kontraste kun la deziroj de Coubertin kiam li diris : “Plej grave en la Olimpiaj ludoj ne estas gajni, sed partopreni ; plej grave en la vivo ne estas la triumfo, sed la klopodo por Ä in atingi.â€

La idealo kiun Pierre de Coubertin proponis al la partoprenantoj, ne identiÄ as al la sola venko, sed al la kavalireca spirito de la sporto, Ä ia sindonema praktiko, la afabla akcepto de la sorto, ĉu favora, ĉu malfavora, la amikeca kunlaborado inter nacioj, etnoj kaj individuoj Ä enerale, celoj kiuj enhavas altvalorajn moralajn elementojn kaj kiujn la publiko ankaÅ­ scias apreci.

La unua moderna Olimpiado okazis en Ateno en la jaro 1896, kaj ekde tiam, escepte dum la jaroj de la du mondmilitoj, Ä i okazas ĉiun kvaran jarojn en malsama urbo. Ja ekde la komenco de la olimpia movado la barcelonanoj montris grandan intereson por la Ludoj. Kiam en la jaro 1929 konstruiÄ is la stadiono de Montjuic, la intenco estis posedi la bezonataj strukturoj por povi ilin organizi. Konsekvence Barcelono prezentis, siatempe, la kanditatecon por organizi la Ludojn de la XI-a Olimpiado de la jaro 1936.

La Internacia Olimpia Komitato kunvenis en Barcelono en la jaro 1931, sed Ä iaj membroj ne atingis interkonsenton. Unu jaro poste, en 1932, la komitatanoj renkontiÄ is en Los AnÄ eleso kaj per balotado ili elektis Berlinon. Tiu urbo ricevis 43 voĉdonojn, kontraÅ­ 16 por Barcelono kaj 8 sindetenoj. En tiu tempo Germanio havis politike centrisman reÄ imon, kaj donis la impreson ke Ä i povis organizi la ludojn kun certa garantio de senpartieco. Sed en januaro de 1933 Adolf Hitler kaptis la Å tatan povon kaj tuj li enkondukis rasistajn leÄ ojn. La senpartieco jam ne eblis malgraÅ­ la promesoj faritaj de Hitler al Baillet-Latour, prezidanto de la Internacia Olimpia Komitato.

Legu plu...