Elekti kolorojn : grizaj Verda kaj ruĝa Blanka kaj nigra
Ĝisdatigita lundon la 9an de septembro 2024 . Ĝis nun estas 2952 tekstoj   Rss  Indekso  Privata spaco  Kontakto
Informoj | Libroj | Dokumentoj | SAT-organo | Frakcioj | SAT-kulturo | Fakoj | Ligoj | Ar ?ivo | Venonta kongreso | Membriĝi
UNUA PAÄœO

En la sama rubriko

puce  Albert Camus : Letero al al ?eria aktivulo
puce Gari Mikle : Sennaciismo, kosmopolitismo, kontra ?naciismo
puce Jakvo Åœram : Naciismo, internaciismo, sennaciismo
puce Johano ?ORES (JAURES) : Internaciismo – patriotismo
puce Mira Makivić : Pri la nacieco kaj sennacieco
puce Nikolao Gudskov : Antinomioj de la nacia disvolvi ?o
puce Petro Levi : Kio estas "Sennacieco de SAT" ?
puce Viola Murasaki : Sennaciisma edukado

Johano ?ORES (JAURES) : Internaciismo – patriotismo



Kiuj provas identigi internaciismon kun sennaciismo, tiuj estas ĉu sinceruloj politike analfabetaj, ĉu konsciaj erarvagantoj. Tion plej elokvente pruvas la ĉi suba traduko. Äœi estas ĉerpita el "La Nova Armeo" de ?ores, aperinta unue en 1910 k reeldonita en 1915, post la morto de l’ a ?toro.


En la 500-pa ?a verko la subĉapitro, el kiu ni tradukis, surhavas la saman titolon kiel la ĉi-supran. Ni beda ?ras, ke nia malgranda gazeto ne ebligas publikigi la tutan subĉapitron, kiu estas 30-pa ?a en grandformata libro. Estis do eble elekti k traduki nur la plej karakterizajn partojn. Ili tamen sufiĉas por plene pruvi, ke la internaciismo, la ? klarigoj de plej eminenta k a ?toritata homo, ne celas sennaciigi la mondon. Ni aldiru, ke la opinio de ?ores pri tiu demando estas nuntempe ankora ? tute ortodoksa inter gvidantoj el la laborista movado. Cetere, estas neneigebla fakto, ke la II-a k III-a Internacioj subtenas la vidpunkton pri neceso de nacia sendependeco. Sekvas el tio, ke la sennaciismo, kiu neas tiun neceson, estas hereza doktrino - kiun SAT neniam celis enprogramigi.


Kvankam ?ores estis tre lojala patriotointernaciisto, li tamen estis akre atakata de la francaj ?ovinistoj. Ili ja opiniis, ke la fama oratoro perfidis Francion, parolante sen malamo pri Germanio. Tial iu juna fanatikulo, sugestita de tia agitado kontra ? ?ores, pafmortigis lin en fino de julio 1914.
Trad.


. . . La proletaro ne estas ekster la patrio. Kiam, en 1847, Marks k Engels eldiris, en la Komunista Manifesto, la faman frazon, tiom ofte ripetatan k ĉiusemce uzatan : "La laboristoj ne havas patrion``, tio estis nur pasia pikparolo, paradoksa rebato, k cetere maltrafa, al la polemiko de la bur ?aj patriotoj, kiuj denuncis la komunismon kiel detruanton al la patrio. Cetere, Marks mem rapidis korekti k limigi la signifan de sia formulo. Li tuj aldonis :


"Sendube la proletaro devas unue
konkeri la politikan povon, stari ?i kiel nacia suverena klaso k konsistigi per si mem nacion ; k en tiu senco ?i estas ankora ? ligita al iu nacio. Sed ?i ne estas tiel en la senco de l’ bur ?aro.


Tio estas sufiĉe malklaraj k vanaj subtila ?oj. Kiel la proletaro povus konsistigi nacion, se la nacio ne jam ekzistus k se la proletaro ne havus vivantajn rilatojn kun ?i ? Kaj se la Manifesto volas nur diri, ke klaso ne havas patrion tiom longe, kiom ?i ne estas plene mastro super la patrio, tiom longe, kiom ?i ne konkeris la politikan povon, ?i devas deklari, rilate al la yuta periodo de l’ malnova monarkio, ekde la timema stari ?o de la Komunumoj ?is la franca Revolucio : "La bur ?oj ne havas patrion." Tio estas substitui serion da abstraktaj k nenat ?raj revolucioj al la profunda revolucia evaluado tiom ofte k forte difinita de Marks mem. Tio estas sarkasma neado pri la historio mem, k pri tio, kio estas originala k forta en la marksista dialektiko. Tio estas la ideo oferita al la pikparolo . . .


. . . Per senkompata malamo Marks persekutis la rusan carismon, kiu estis, dum la e ?ropa krizo el 1848, la granda forto de la kontra ?revolucio. Li petegis al la angla popolo k al la angla registaro, dum la okaza ?oj en Krimeo, ke ?i nepre kontra ?staru al Rusio k li esperis, ke la falo de l’moskva giganto estos la signalo por demokrata k revolucia renovi ?o. Ĉu la indiferento de l’proletaro al la patrioj ne liverus E ?ropon al la kozakoj ? Eĉ se la proletaro el Okcidento estis vokata por defendi, krom la sendependecon de la demokrataj nacioj, sian propran agadliberon k siajn priestontajn ?ancojn, tio signifas, ke ?i havas interesojn en la patrio ; tio signifas, ke estis absurde k dan ?ere diri : la proletoj ne havas patrion. Ili estus ?etitaj, kiel elradikigita herbo, al ĉiuj fluoj de la reakcia perforto.


Tial Marks estis tiel konvinkita, ke la tuto de l’germana mondo estis necesa por la e ?ropa civilizo k por la posta progreso de l’socialismo, ke en 1859 li vidis kun malfido la intervenon de Napoleono la III en Italio kontra ? la a ?strian superregadon. Li timis, kiel atestas liaj leteroj al Lasal, ke Napoleono, post kiam li estos malfortiginta la germanismon ĉe la rivero Po, kun preteksto kunhelpi la italan sendependi ?on, revenos ?in kontra ?batali ĉe la Rejno k remeti Germanion sub kuratorecon . . . Tio estis ĉe Marks profunde nacieca zorgo, ligita kun anta ?zorgoj pri la libero de E ?ropo minacata de la Bonaparta diktatoreco k pri la kresko de l’ proletaro. Restis do nenio el la frazo en la Manifesto krom plia ekzemplo pri sarkasma troigemo k polemikaj rikanoj, kiuj estis la malvirto de vigla intelekto, cetere turmentita, malgra ? ?ia aroganta decideco, de nesolveblaj kontra ?diroj. La ?grade kiel la demokratioj malvolvi ?as k kiel la nacioj stari ?as, la pasio de l’proletaro nature sin direktas al aliaj objektoj. Novaj problemoj ekstaras. Necesas kompletige aliigi la politikan demokration en socian demokration. Necesas inokuli la a ?tonomajn patriojn per internacieca spirito k certigi en la universala paco, per la interkonsentita penado de l’laboristo.j el ĉiuj lando.j la evoluadon de la socia justo. Sed la demokratio k Ia nacio restas la esencaj k fundamentaj kondiĉoj por ĉiu posta k supera kreado . . .


. . . La ?grade kiel la homoj progresas k kleri ?as, aperas la neceso liberigi ĉiun patrion el la klasoj, el la kastoj por fari el ?i, per la suvereneco de l’laboro, la aferon de ĉiuj. Aperas anka ? la neceso aboli en la internacia kampo la naturan ?taton, submeti la naciojn en iliaj reciprokaj rilatoj al juraj reguloj, sankciitaj per la aktiva interkonsento de ĉiuj civilizitaj Popoloj.


Sed tiu nacia k internacia alii ?o de la patrioj, estas ebla nur, se ĉiu homo, kiu portas en si la novan ideon, agas en sia patrio k sur sian patrion. Per la espero, per la komuna k koncentrigita agado, ĉiuj proletoj, ĉiuj homoj ?atantaj la socian juston k la internacian pacon apartenas anta ?e al la sama homara patrio, al la universala patrio de la liberigita laboro k reamiki ?intaj nacioj. Sed tiun altan idealon ili ne projekcias en la malplena ?on. Ili povas ?in efektivigi nur en la a ?tonoma nacio, la ? metodoj por agado k batalo, kiujn sugestas a ? trudas la historio de ĉiu lando, per la elementoj liveritaj de ĉiu nacia substanco.


Kiam oni diras, ke la socio k internacia revolucio neniigas la patriojn, kion tio signifas ? Ĉu oni pretendas, ke la aliigo de socio devas okazi el ekstere k per ekstera perforto ? Tio estus neado pri la tuta socialista ideo, kiu asertas, ke nova socio povas ekstari nur, se ties elementoj estis preparitaj de la nuna socio. Sekve, la revolucia, internacia, universala agado surhavos la markon de ĉiuj naciaj reala ?oj. Äœi havos por kontra ?batali en ĉiu lando apartajn malfacila ?ojn, ?i havos en ĉiu lando, por kontra ?batali tiujn malfacilajojn, apartajn rimedojn, la proprajn fortojn el la nacia historio, el la nacia propra spirito . . . La socialismo ne apartigas sin de la vivo, ?i ne apartigas sin de la nacio. Äœi tre forlasas la patrion ; ?i utiligas al si la patrion mem por ?in aliigi k pligrandigi . . .


. . . Kiam iu revolucia sindikatisto ĉe la lastatempe okazinta kongreso en Tuluz (france : Toulouse) ekkrias : For la patrioj ! Vivu la universala patrio ! li ne deziresprimas la malaperigon, la neniigon al la patrioj en grandegan mezbona ?on, en kiu la karakteroj k la spiritoj perdus sian reliefon k koloron. Tiom malpli li deziresprimas la forgluton de la patrioj en grandegan sklavecon, la servuti ?on de ĉiuj patrioj al la patrio la plej bruta k la homan unueci ?on per la unuigo de grandega militismo. Kriante : For la patrioj ! li krias : For la egoismo k la antagonismo de la patrioj ! For la ?ovinismaj anta ?ju ?oj k la blindaj malamoj ! For la fratmortigaj militoj ! For la patrioj el subpremo k detruo ! Li vokas tutkare al la universa patrio de la liberaj laboristoj, de la sendependaj k amikaj nacioj . . .


. . . Tial en ĉiuj siaj kongresoj [1], la laborista k socialista Internacio memorigas al la proletoj el ĉiuj landoj pri la duobla k nedisigebla devo pluigi ian pacon, per ĉiuj rimedoj, kiujn ili disponas, k protekti la sendependecon de ĉiuj nacioj . .


. . . Ke la duobla tasko batali, eĉ revolucie, kontra ? la militon k protekti en la batalo la sendependecon de la nacioj estas tiom malfacila kiom grandioza, tion scias la proletoj. La klaso, kiu prenas sur sin tiun gloran k gravegan respondecon, devigas sin mem al grandega penado el edukado, el organizado, el lerto k heroeco. Äœi naive ne pretendas fermi anta ?e en bone ekvilibran forntubon tumultajn okazojn. Abstrakta skemo ne sufiĉas por gvidi la homojn en tiuj konfuzaj k teruraj krizoj. Sed tio estas certa, ke la malcedema volo de la Internacio estas, ke neniu patrio suferu en sia a ?tonomo . . . La sendependeco de la nacioj havas en la Internacio sian plej altan garantion ; en la sendependaj nacioj la Internacio havas siajn plej potencajn k plej noblajn organojn. Oni povas preska ? diri : iom da internaciismo volinklinigas al la patrio ; multe da internaciismo inklinigas al ?i. Iom da patriotismo malinklinigas al la Internacio ; multe da patriotismo inklinigas al ?i . . .


Varianto : Iom da internaciismo malfortigas a patriotismon ; multe da internaciismo plifortigas ?in. Iom da patriotismo malfortigas la internaciismon ; multe da patriotismo plifortigas ?in.


Esperantigis Herezulo.


El Sennaciulo, la 13an de novembro 1930


[1La substreko estas nia. - Trad.}

 

Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)

67 av. Gambetta
FR - 75020 Paris

Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
Retejo : http://satesperanto.org/
Tel : (+33) 09 53 50 99 58

Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
BIC : PSSTFRPPPAR
Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org

Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro

Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
a ? al via peranto

Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.

Privata ejo
Danke al spip

fabrikita en esperantio