15M-Movado - Madrido - Asembleoj (29a de majo)

Kiel mi informis en mia antaÅ­a mesaÄ o, la 28an ĉi-monatan, t.e. hieraÅ­, ni madridanoj estis kunvokitaj de la movado 15a de Majo (15M) al fondado de lokaj asembleoj en diversaj placoj kaj popularaj ejoj de la urbo Madrido kaj en diversaj municipoj de la Madrida AÅ­tonoma Komunumo.

En mia loÄ loko, nomata La Elipa, laborista kvartalo kun konsiderinda nombro da enmigrintoj (ĉefe hispan-amerikaj), la afero brile sukcesis. Ĉe la Drako-Placo, emblema rendevuejo, de kiu, alitempe, kutime startis jam forgesitajn manifestaciojn kun protesta kaj/aÅ­ depostula karaktero, kolektiÄ is ĉirkaÅ­ kvarcento da homoj !!! Ĉi-epoke kaj ĉi-lande, kiel vi scias, amasajn respondojn sukcesas ricevi nur futbalaj eventoj. (Kia honto, kia spektaklo ! Hantas min bildoj pri obscena naciisma fervoro : hom-amasoj, kadre de la pasintjara venko de la hispana teamo ĉe la Monda Futbal-Konkurso, kun la nacia flago enmane kaj kun la kanto "mi estas hispana". Stultas la fiero, kiu baziÄ as sur stulta kaÅ­zo. Cetere, kion Ä is tiam sukcesis atingi nek la diktatoro nek la reÄ o, kiun li donis al ni kiel plian heredaĵon, nome pli-malpli Ä eneralan akcepton de la Franco’a ruÄ a-flava flago, tion ja sukcesis atingi futbalo. Kia dorno !).

Dum tri horoj kaj duono ni, najbaroj de La Elipa, havis la okazon partopreni recitalon de rekta demokratio. El tie Å prucis senartifikeco, senÄ eneco, spontano, vero kaj belo. KvazaÅ­ temus pri la asembleo spektebla kadre de la filmo Teron kaj Liberon, de Ken Loach. Parolturne, la homoj elmetis kaj aÅ­skultis la problemojn, kiuj vere interesas kaj tuÅ as ilin, kaj faris diversajn proponojn, poste submetitajn al voĉdonado. Serene, bon-orde, respekto-plene. Nur ĉe interveno de uloj evidente emaj al manipulado, al dogmeco, al venigo de akvo al propra muelilo, oni gestis malaprobe, kiel antaÅ­konsentite. Samkiel en nia pasinto, fakte ne tro fora, en la epoko, kiam ni kontraÅ­batalis la Franco’an diktaturon surbaze de la t.n. civitana movado, potencigita de najbaraj asocioj, liberecanaj ateneoj, progresemaj unuopuloj... Aferoj jam perditaj... Kaj emocie reakiritaj dank’ al ĉi junuloj, kiuj igadas nin denove revi kaj esperi, tute sendepende de nia ideo pri revolucio. Ja ĉe legado de iliaj manifesto, startpunktoj kaj proponoj, konkludeblas, ke kvankam ili forte kritikas la formalan burÄ an demokration, ili ne intencas Ä in detrui, sed Ä in reformi, Ä in regeneri. Ili kritikas kapitalismon, sed kiel alternativon ili ne proponas socialisman, komunisman aÅ­ anarÄ¥iisman socion. Kaj tamen ni, partianoj de unu aÅ­ alia el tiuj modeloj de socia organiziÄ o, devas agnoski, ke, malgraÅ­e, surbaze de plej heterogena kaj plurfaceta movado spicita per komponantoj liberecanaj (memorganiziÄ o, ordo sen ĉefoj kaj estroj, respondeco kiel rezulto de scio kaj libero...), majosesdekokecaj ("ni volas ĉion kaj volas Ä in nun"), Ghandi’ece pacismaj, ekologiismaj, necedemaj kontraÅ­ korupto... en nur du semajnoj ili sukcesis mobilizi amasojn da junuloj kaj olduloj, atingi apogojn kaj ĉeeston de personoj el plej diversaj soci-tavoloj, altiri al si la atenton de la ekstera mondo, la simpation de multaj alilandaj homoj kaj grupoj, pretaj reprodukti ĉi movadon sia-lande... Kontraste, kion tian ni per niaj splendaj teorioj atingis en, ni diru, la lastaj 15 jaroj ? Oni neniam scias, el kiu kultiv-likvo naskiÄ os niaj revolucioj, kiajn mienojn ili prezentos en la komencaj momentoj. Tial, mia-komprene, movadoj kiel 15M principe apogindas.

Jen alia afero, kiun ĉiuj junuloj al mi donis : fidon pri la futuro. Se kunaj, ni povas. Bela devizo.

Cetere, pri la asembleo mia-kvartala, nur unu kritiko : troa optimismo, troa agemo... Ni grizharuloj jam spertis, ke troa aktivemo ne tre longe elteneblas ; ke troa batalemo fine elĉerpas, malpufigas entuziasmojn... Tamen... Nu, ni vidos ĉi-okaze. Mi optimismas prie.

KreiÄ is la Asembleo de la Elipa. Inter ties plej interesaj rezolucioj, min kaptis ĉefe unu pledanta pri solidareco kun leÄ e eldomigataj najbaroj tiel, ke ĉe ties voko ni kolektiÄ u ĉe ili por eviti tiajn eldomigojn. Oni starigis diversajn komisionojn kaj findecidis ree kunsidi samloke venontsemajne, i.a. por debati la oftecon de niaj asembleoj kaj strukturi nian agadon.

Ĉe la fino, mi sentis min vivplena. Parton el mia paseo resurektis en la formo de brava junulo kun Bob-Marley’eca har-aranÄ o apud klas-konscia konvencie kostumita griz-harulo. Sur la drako-statuo, paper-folioj kaj afiÅ oj kun inÄ eniaj motoj, maksimoj, sentencoj... : "La politikistoj nin ne reprezentas", "Vi Å telis de ni eĉ la rideton", "Iunokte eble leviÄ os la suno kapabla prilumi nian revolucion"... Ies mano apogis sin sur mia dekstra Å ultro. Mi turniniÄ is kaj trovis k-don Pedro Sanz. Bela surprizo. Ja du membroj de SATeH partoprenis la starigon de la Asembleo de La Elipa.

Mi informos plue.

Sanon kaj asembleismon !

Miguel Fernández.

Fonto : RetmesaÄ o el la SATeH-forumo la 29an de majo 2011.