La 20an de septembro

La 20an de septembro

Flavaj vestuloj estas fukuÅ ima-anoj. Petite de s-ino Mutoo, ili stariÄ is por saluti al la kunvenantoj.

La 19an de septembro en Parko Meiĵi en la centro de Tokio okazis granda kunveno kontraŭ nuklea energio nomata “Adiaŭon al nukleaj centraloj†iniciatita de s-ro Kamata Kei, raportisto, s-ro Ooe Kenzaburoo, nobelpremiita verkisto, s-ino Oĉiai Keiko, verkisto, s-ro UĉihaŠi Kacuto, kritikisto pri ekonomio kaj s-ino Saŭaĉi Hisae, verkisto. La kunveno kolektis 60000 homojn, kaj poste ili manifestaciis en la centra Tokio en tri grupoj.
En la kunveno ĉiuj iniciatintoj kaj aliaj kelkaj parolis, sed la plej kortuÅ a estis parolo de s-ino Mutoo Ruiko, reprezentantino de “Agado por malfunkciigi nukleajn centralojn (Hairo-action)†, fondita okaze de la 40-jariÄ o de la nuklea reaktoro n-ro 1 de FukuÅ ima, celante, ke ekde la 26a de marto de 2011 Ä is la 26a de marto 2012 estu “Jaro por malfunkciigi nukleajn centralojn†. Ironie antaÅ­ la komenco de la Jaro okazis la akcidento kaj suferigas loÄ antojn en la tuta Japanio. Mi tradukos Å ian paroladon.
*La 26an de marto en 1971 ekfunkciis la nuklea reaktoro n-ro 1 de FukuÅ ima.

Mi volas transdoni la penson de FukuÅ ima
al plej multaj homoj
Karaj gekunvenantoj. Mi venis de FukuÅ ima. Mi venis ĉi tien kun multaj geamikoj per buso el FukuÅ ima aÅ­ el rifuÄ ejoj en aliaj gubernioj. Ni venis ĉi tien por transdoni al la kunvenantoj nian malÄ ojon pro la nuklea akcidento kaj nian voĉon kontraÅ­ nukleaj centraloj. Mi volas unue diri jenajn aferojn :
Mi estimas ĉiujn, kiuj strebe faris ĉion por protekti vivon ekde la 11an de marto.
Mi dankas al ĉiuj, kiuj subtenis kaj helpis FukuŠima-anojn.
Mi pardonpetas de vi, infanoj, geknaboj kaj gejunuloj, pro tio, ke ni Å arÄ is vin per tiu granda sarÄ o, kiel la generacianoj, kiuj kaÅ­zis tiun ĉi realon. Elkore mi pardonpetas de vi.

Karaj kunvenantoj. FukuÅ ima estas tre bela gubernio. En la oriento troviÄ as la distrikto nomata Hama-doori (Marborda-vojo) kun blua maro en la Pacifiko. En la mezo estas Naka-doori (La meza vojo) kun abundaj fruktoj de persikoj, piroj kaj pomoj. Kaj ĉirkaÅ­ la lago InaÅ­aÅ iro kaj la monto Badai troviÄ as la ebenaĵo Aidu. Transe troviÄ as profunda montaro. La montoj estas bluaj kaj la akvo estas pura, tio estas nia hejmloko.
Ekde la nuklea akcidento de la 11a de marto, sur tiun pejzaÄ on pluvis radioaktiveco nevidebla, kaj ni fariÄ is hibakuÅ a (atombombitoj).
Dum la tumulto okazis diversaj aferoj : Inter la propagando de sekureco de la akcidento kaj la timo pri la akcidento, niaj homaj ligoj estas rompitaj. En la najbaro, en la laborejo, en la lernejo, en la hejmo, kiom da homoj ĉagreniÄ is kaj malÄ ojis ? Ĉiun tagon ni alfrontas neeviteble kaj serioze al novaj decidoj. Ĉu ni forkuru aÅ­ ne ? Ĉu ni manÄ u aÅ­ ne ? Ĉu ni sekigu la lavataĵojn ekstere aÅ­ ne ? Ĉu ni surportigu al la infanoj maskon aÅ­ ne ? Ĉu ni kultivu la kampon aÅ­ ne ? Ĉu ni protestu aÅ­ silentu ? Ni devis elekti diversajn aferojn post Å anceliÄ a kaj serioza cerbumado.
Kaj dum la pasintaj ses monatoj pli kaj pli klariÄ is jenaj aferoj :
* La vero estas ĉiam kaŠita.
* La Å tato ne protektas la popolanojn.
* La akcidento ankoraÅ­ ne finiÄ is.
* La fukuÅ ima-anoj fariÄ as eksperimentaĵoj.
* Granda kvanto da radioaktivaj rubaĵoj restos eterne.
* TroviÄ as potenca grupo, kiu volas plu antaÅ­enigi atomenergion.
* Ni estas forĵetitaj.
Ni Ä emas pro lacego kaj malÄ ojego, sed el niaj buÅ oj eligas voĉoj : “Ne moku nin !†, “Ne rabu al ni vivon†.
Ni fukuÅ ima-anoj silente releviÄ as.
Por protekti infanojn kaj geknabojn, patrinoj, patroj, avinoj kaj avoj leviÄ as.
Por ke la estonteco ne estu rabita, junuloj leviÄ as.
Por savi laboristojn laborantajn por ripari la reaktorojn ĉirkaÅ­ate de radioaktiveco, laboristoj leviÄ as.
El la malespero malpurigita per radioaktiveco terkulturistoj leviÄ as.
Por ke nova diskriminacio pro radioaktiveco ne ekestu, handikapuloj leviÄ as.
Ĉiuj civitanoj akuzadas TEPCO-on kaj la registaron. Ni estas Onioj de Toohoku, kiuj silente indignas.
*oni : Origine Ä i signifas demonon, kiu kaÅ­zas malbonon al homoj, sed ĉi tie Ä i signifas vivaĵon, kiu dediĉas sin al iu afero kuraÄ e kaj sindone. Toohoku-regiono (la nordorienta regiono de Japanio) estas fama pro onioj.
Ni fukuÅ ima-anoj, ĉu daÅ­raj loÄ antoj en FukuÅ ima aÅ­ ĉu rifuÄ intoj en aliaj gubernioj, volas dividi suferojn, respondecon kaj esperon, kaj subteni unu la alian. Vi plu ligiÄ u kun ni !
Vi ne pretervidu niajn agadojn. Ni batalos kontraÅ­ la registaro, ni metos la aferon al juÄ o, ni purigos radioaktivecon el la tero, ni mezuros la kvanton de radioaktiveco, ni lernos kaj studos pri nukleaj centraloj kaj radioaktiveco. Ni iros ĉien ajn, kie ni estas bezonataj, por rakonti pri FukuÅ ima. HodiaÅ­ en fora Novjorko niaj amikoj parolas. Ni agadas ĉiamaniere laÅ­ nia tuta kapablo. Helpu nin. Ne forgesu FukuÅ ima-on.

Mi havas alian aferon por rakonti. Temas pri nia vivmaniero. Ni devas imagi la mondon trans la konektilingo, al kiu ni facilanime ligas elektran aparaton. Ni devas bildi, ke oportuneco kaj progreso dependas de diskriminacio kaj viktimoj. Nukleaj centraloj staras en tiu transa mondo. Homaro estas unu el la multaj specioj en la terglobo. Ĉu ekzistas aliaj specioj, kiuj danÄ erigas la estontecon de sia specio ? Mi volas vivi kiel normala vivaĵo, kiu harmonias kun la bela stelo, la Tero. Mi volas vivi kreive kaj riĉe, uzante malmulte da valora energio.
Kiamaniere ni povos krei novan mondon liberan de atomenergio ? Neniu povas respondi Ä uste. Tio, kion ni povas fari, estas, ke ni ne sekvu aliajn blinde, sed ni pensu kaj konsideru vere serioze kaj racie per nia propra kapo, ni vidu per niaj propraj okuloj, ni decidu, kion ni povos fari, kaj ni agadu. Ni rememoru, ke ni ĉiuj havas tiun kapablon.
Ni ĉiuj havas kuraÄ on por sanÄ i nin. Ni reakiru la perditan memfidon, kaj ni interligu unu la alian. Se la forto, kiu antaÅ­enigas atomenergion, estas alta, vertikala muro, ni etendiÄ u horizontale kaj senlime, kaj interligiÄ u. Tio estas nia forto.

Nun vi manpremu kun viaj najbaroj. Ni rigardu unu la alian kaj aÅ­skultu niajn suferoj unu la alian. Permesu al ni koleron kaj larmojn. Ni disvastigu niajn varmajn manpremojn en la tuta mondo. Eĉ se nia Å arÄ o estas neimageble peza, ec se nia vojo estas neimageble severa, ni rekte rigardu tion kaj subtenadu unu la alian, kaj vivadu kun facilaj paÅ oj kaj gaja mieno.