(sekvo)
En la jaroj 1975-1980 TESPA ekaktivis vigle. Äœi iom post iom konsisti ?is el kunlaboro de aro da individuoj, el kiuj kelkaj jam delonge aktivis ĉirka ? Raymond Schwartz (Remon’ Åœvarc), kiu jam gvidis kabaredojn intermilite kaj la kabaredon “La tri koboldoj” en la jaroj 1950-aj. Multaj partoprenintoj en „La tri koboldoj” estas konataj : Gaston Waringhien, Roger Bernard, Michel Duc Goninaz, Georges Lagrange, Lorjak,...
En la jaroj 1975-1980 TESPA ekaktivis vigle. Äœi iom post iom konsisti ?is el kunlaboro de aro da individuoj, el kiuj kelkaj jam delonge aktivis ĉirka ? Raymond Schwartz (Remon’ Åœvarc), kiu jam gvidis kabaredojn intermilite kaj la kabaredon “La tri koboldoj” en la jaroj 1950-aj. Multaj partoprenintoj en „La tri koboldoj” estas konataj : Gaston Waringhien, Roger Bernard, Michel Duc Goninaz, Georges Lagrange, Lorjak,...
En la 1960-aj jaroj en tiu sama pariza medio estis realigita la ?lmo “Angoroj” (kun Sr ?an Flego, Jana Flego, Åœvarc’, kaj eĉ aperas la juna Michel Duc Goninaz), kaj estis prezentitaj teatra ?oj iom konstante. En la komenco de la 1970-aj jaroj trupo de aktoroj ĉirka ? Jean-Pierre Peray regule pretigis komediojn, amuza ?ojn.
En 1975 Georges Lagrange proponis al Solen’ surscenigi komence nur kelkajn scenojn de Andromaka de Jean Racine, kiun li tradukis jam anta ? pluraj jaroj. Solen’, talenta teatristino, lerninte esperanton de sia patro, tiam energie ekgvidis trupon, kiu surscenigis unue pli kaj pli grandajn partojn de Andromaka, kaj poste multajn aliajn verkojn. Por tion atingi, ?i sukcesis allogi pli kaj pli da geaktoroj, ĉu jam aktivajn amatorojn de la trupo de Jean-Pierre Peray, ĉu ne-esperantistajn aktorojn (kiujn ?i esperantigis).
Dum kvin jaroj (1975-1979) TESPA sub gvido de Solen’ surscenigis po unu grandan teatra ?on kaj plurajn malpli gravajn en ĉiu jaro. La grandaj (1976 Andromaka, 1977 La Justuloj de Camus, 1978 La kalva kantistino de Ionesco, 1979 Fotoma ?ino de Cocteau) ĉiuj estas traduka ?oj de Georges Lagrange, kiu tiamaniere konstante kontribuis en la pliriĉigo de la Esperanta tradukita dramliteraturo. Jam tiu tradukado estas grava kontribuo al la Esperanto-kulturo, ĉar la tradukanto konstante zorgas provizi trafan lingvan stilon, belsonan, tuj kompreneblan de la a ?dontaj spektontoj. Tia estas la rolo de la teatra stilo pli proksima de la ĉiutaga parola stilo ol de la nur libra.
(da ?rigota)
ARNO LAGRAN ?’
p.24 | Sennaciulo | SEPTEMBRO-OKTOBRO 2014