Renft : Kiam mi laŭbirdis

muziko : Schoppe
teksto : Gerulf Pannach
E-traduko : H.-G. Kaiser

(el la DEFA-filmo : Ĉu por la amo ankoraŭ tro magra ?“)


Kiam mi laŭbirdis do kun vespera kant’,
vokis ĉiuj homoj nur „Sunsubira grand’“
„Ĉiuj birdoj venis jam“, vokis eĉ ne hom’,
kaj sen voĉ’ forflugis mi nokte el la dom’.

Refreno :
Iam volas ĉiu hom’ for el sia haŭt’,
iam li pensas ĝin, eĉ se sen laŭt’.

Kiam laŭĉielis mi super rozarbet’,
diris benke ĉiuj nur : „Floras roz’ sur l’ bed’.“
„Kiom bluas la ĉiel’“, diris eĉ ne ul’.
Se surbenken pluvis mi, iĝis tio fuĝpostul’.

Refreno : Iam volas ĉiu hom’ for el sia haŭt’,
iam li pensas ĝin, eĉ se sen laŭt’.
(2x)

Aŭdis eĉ ne iu min pro l’ belo de la tago
Se surbenken pluvis mi, iĝis rozimago.
Saltis mia voĉ’ ĉe l’ sunsubira bru’
laŭ roz’ en ekflorago.
Aĥ, surbenken pluvis mi, sed mortis mia blu’
kaj mia tago,
aĥ, surbenken pluvis mi, sed mortis mia blu’
kaj mia tago.

Refreno : Iam volas ĉiu hom’ for el sia haŭt’,
iam li pensas ĝin, eĉ se sen laŭt’.
(2x)