La 11an de Junio

AnkoraÅ­ 8000 estas malaperintaj
Tri monatoj pasis, sed ankoraŭ 8000 homoj estas malaperintaj. En la tajfuno de la golfo Ise en 1959 401 homoj estis malaperintaj kaj en la tertremego de HanŠin en 1995 tri. Tiun ĉi fojon ne kredeble multaj homoj estos malaperintaj. Nun du mil policanoj daŭrigas la serĉadon en tri gubernioj, sed ĉiun tagon ili trovas nur ĉirkaŭ dek kadavrojn. Multaj estis forprenitaj en la maron, do estas des pli malfacile trovi tiujn.
Alia problemo estas malfacila rekono de tiuj kadavroj jam multe damaÄ itaj. Äœis nun 86% estas rekonataj, sed jam 2000 estas sennome lasitaj. Oni klopodas identigi kadavrojn per DNA kaj dentoj, sed troviÄ as tro multaj mortintoj. Kiam homoj malaperas subite kaj sensupure, oni ne povas konstati ilian morton. Ili devas vivi obsedate de bildoj de malaperintoj. Sen cindro oni ne povas okazigi funebran ceremonion.

Ni ankoraŭ serĉas avinon
S-ro Abe Taketo 21-jara, loÄ anta en la urbo IÅ inomaki

La 11an de marto mi kaj mia frato hastis al nia hejmo, sed ni ne povis atingi Ä in dum kelkaj tagoj pro grandkvanto da detruitaĵoj. En la hejmo devis esti miaj gepatroj kaj avino. Kadavro de nia patrino estis trovita proksime de la hejmo fine de marto, sed kiam ni vidis Ä in unuan fojon, ni ne opiniis, ke tiu estas nia patrino, ĉar tiu estis senvestita en la ondoj. Poste ni rekonis Å in per la kolĉeno. Nia patro estis trovita en la mezo de aprilo. Li havis stiradkvalifikilon en la poÅ o. Ni kremaciigis niajn gepatrojn kaj konfidis la cindron al la templo. Tamen nia avino ne estas trovita. Ni volas havi iliajn funebrojn kune, sed tio estos ne ebla. Mi povos komenci antaÅ­enpaÅ i la 11an de junio, tri monatojn post la katastrofo, ĉesinte la serĉadon de nia avino.

(la 10an de junio, la ĵurnalo Asahi)

Mi volas havi cindron de mia patrino ĉe mi
S-ro Åœiga Kunio 67-jara, loÄ anta en la vilaÄ o Kacurao, HukuÅ ima

Ni evakuis la vilaÄ on la 14an de marto. Mia patrino 88-jara ekloÄ is en maljunulejo, sed la 23an de majo mortis. Mi kremaciigis Å in kaj faris Å ajnan funebran ceremonion, sed tion ni faris senbonze nur inter miaj familianoj, tial Å i ne ricevis postmortan nomon. Mia familia tombo estas en la radiuso de 20 kilometroj de la nuklea centralo, tial mi ne povas meti la cindron en Ä in. Ni ne rajtas meti la cindron en la rifuÄ ejo, tial mi lasis Ä in en la altaro de mia domo, kiam mi portempe revenis al Ä i. Mia patrino mortis pro la nuklea akcidento, kaj nun mi vivas sola. Al kiu mi direktu mian koleregon ? Mi volas plej frue loÄ i en la provizora domo por meti Å ian cindron ĉe mi.

(la 10an de junio, la ĵurnalo Asahi)

Ĉu homoj povos prezenti necesajn dokumentojn ?
Mia patrino mortis la 19an de majo. Poste mi devas fari diversajn aferojn : ricevi atestilon de Å ia morto, permesilon pri kremacio kaj enterigo, prezenti dokumentojn pri asekuroj kaj bankkajeroj, ĉesigi pagon por televido, gaso, elektro, telefono ktp. Se oni ne solvos tiujn aferojn, kompanioj plu postulos la pagon por tiuj servoj kaj ne donos asekuran monon. Tamen por tio,
– 1. Respondecaj homoj devas esti vivaj.
– 2. Kiam ili mortis, iliaj familianoj povas anstataÅ­i ilin, sed ankaÅ­ tiuj devas esti vivaj.
– 3. Ili devas atesti, ke iliaj familianoj jam mortis, sed kiamaniere oni povas atesti la morton de malaperintoj ?
– 4. Ili devas posedi diversajn dokumentojn, ekzemple pri siaj domo kaj aÅ­tomobiloj, kaj precipe la registritan familian stampon necesan por gravaj dokumentoj
– 5. La urba oficejo devas funkcii

Tamen multaj mortis. Multaj gepatroj mortis, postlasinte siajn junajn gefilojn. Per la cunamo ĉiuj posedaĵoj perdiÄ is. Multaj urboj ne bone funkcias.
La ministerio pri justico simpligis la procedon pri morto de malaperintoj, sed povos okazi, ke malaperintoj eterne vivos en la registro. Problemoj pli serioziÄ as.