Henriko Heine : Demandoj

Ĉe la maro, ĉe la trista nokta maro
staras junulo-viro,
kun brusto plena de plendoj, kun kapo plena de duboj,
kaj per mornaj lipoj li demandas la ondojn :

"Ho solvu al mi la enigmojn de l’ vivo,
la turmentoplene praan enigmon,
pri kiu cerbumis jam kelkaj kapoj,
kapoj kun hiroglifaj ĉapeloj,
kapoj kun turbanoj kaj nigraj biretoj,
perukokapoj kaj miloj da aliaj
kompatindaj ŝvitantaj homaj kapoj –
diru al mi, kion signifas la homo ?
De kie la homoj venis, kien ili iras ?
Kiu loĝas tie sur oraj steloj ?"

Murmuras la ondoj sian eternan murmuradon,
blovas la vento, flugas la nuboj,
brilas la steloj indiferente kaj fridaj,
kaj stultulo atendas respondon.

trad. Hans-Georg Kaiser