Kapricaj koloroj

Mi furiozis en flavo kaj oranĝo
kun la kreanta impeto de giganto,
sed aĥ, la flavo kaj la oranĝo subite fariĝis ruĝaj,
kaj la ruĝo kriis kiel krias perditaj animoj,
kaj nigriĝis antaŭ miaj okuloj kaj mi sopiris ree
la lazuron de la ĉielo.

La ĉielo fariĝis blua, kaj ĉio, kio estis
je turmento kaj doloro kaj malamo en mi,
retiriĝis en la bluan horizonton,
kie la nigraj sentoj fine tute perdiĝis.

Kaj tiam mi vidis la bluan floron,
kaj mi kuris al la blua floro, sed kiam
mi atingis ĝin, ĝi jam ne estis blua.
La suno estis subiranta en flavo kaj oranĝo.

Kaj mi volis firmteni min en tiuj flavo kaj oranĝo,
sed la suno fariĝis pli kaj pli ruĝa,
kaj la nigra nokto falis sur min.

Kaj mi, kiu ne povas elteni ĝin
dum longa tempo en nur unu koloro,
jam sopiregis la bluon
de la sekvanta tago.