La FiÅ kaptisto

Li ja Å ajnas plej fervora
An’ de l’ grupo fiÅ ovora
Kun tre bela hok-faden’
Kaj rulsistem’
Sed li kaptas sendanÄ ere
Kiel pruvas lia korb’,
Kie amasiÄ as vere
Eĉ ne unu skvama korp’.

La fiÅ ado, nu, laÅ­dire,
Por li estas ĉefe ride
Nur amuz’, preteksto por
VojaÄ i for
De la hejmo, kie premas
Ĉiutage, eĉ kun bat’
Tre severa kaj regema
Kunulino sen kompat’.

Li kun Ä ojo kaj subtilo
Elakvigas ne sen stilo
Aron da rubaĵoj. Jen
— ve kia pen’ ! —
Sandalorfo kaj pajaco,
Pafil’ de Ä endarm’ kun rust’,
Netutmorta dronintaĉo,
kiu dankas nur per Å pruc’.

Se pro blondulin-amaro
Vi ĵetiÄ as al la maro
Kun en kap’, la klara cel’
De la ĉiel’,
Lirikulo, vi klopodu,
Ke de via plonÄ ’ la lok’
Pro la driv’ vin ne forportu
Äœis la pint’ de lia hok’.

Se gugono lin tikletas
AÅ­ plotido Å erce petas :
"Nur por lud’, vi kaptu min
AntaÅ­ l’ patrin’ !",
La bonulo Ä in admonas
Pri danÄ era la kondut’
Kaj spriteme li proponas :
"KostumiÄ u per surtut’ !"

Sed se trafas lin undino,
De l’ siren’, kamaradino,
Pro saliv’, pleniÄ as buÅ ’
Sed jen la fuÅ ’ :
La vorulo tuj konsumas
Krude Å in sen ia vort’.
"Proteinoj tre abundas
En undin’", jen Å ia sort’.

Lian morton, plej malfrue,
Ploros ĉiuj ja senbrue
De la monto al la mar’,
La naÄ ular’
Akompanos lin kun vosto
Kiel por simbola Ä is’
Dum en akv’ nur restos osto,
Skvam-malsvarm’, neniu fiÅ ’.

Do sen eblo ion kapti,
Re al hejm’ kun honto kaj spit
Pompanonc’ pri dika pren’,
Nur ventra prem’
Ĉar la vera fifiŠulo
Kurbos dorson pro edzin’,
Kiu nomos lin fuÅ ulo.
Bela fin’, ni frandu Ä in !