La 02an de a ?gusto

Hiera ? mi revenis al Japanio el Kopenhago. Je mia ?ojo, dum la 96a Universala Kongreso de Esperanto, ĉi-jara Premio Deguĉi por elstaraj movadanoj estis alju ?ita al mi pro mia raportado pri Japanio kaj la katastrofo. En la kongresejo konatoj kaj nekonatoj foje alproksimi ?is por danki al mi pro mia regula sendado de eseoj. La katastrofo estas tre beda ?rinda afero, sed estas iom da konsolo, ke mi povis kontribui al la suferantoj per mia Esperantaj eseoj. Mi multe dankas al mial sinceraj legantoj.
Hiera ? mi legis ?urnalojn aperintajn fine de julio. Ankora ? trovi ?as multaj pa ?oj kaj artikoloj pri la katastrofo, el kiuj mi tradukos a ? prezentos kelkajn.

Simpozioj estis subaĉetitaj

Por sondi opiniojn de lo ?antoj pri konstruado a ? refunkciigo de nukleaj centraloj, la ?tato organizas simpoziojn. En tiuj, kontra ?nukleaj homoj kaj organizoj nepre volas ĉeesti kaj esprimi sian opinion, sed ofte tiuj simpozioj estis ne tiel publikaj, kaj ?enerale la proponoj fare de la elektraj kompanioj estas aprobitaj de la plejmultaj ĉeestantoj. Kontra ?antoj suspektis, ke tiuj aprobintoj estas mobilizitaj de la elektraj kompanioj.
En la mezo de julio fari ?is klare, ke la elektro kompanio Kjuu ?uu mobilizis homojn kaj opiniojn al la simpozio pri la refunkciigo de la reaktoroj en Genkai kaj ke tion rekomendis la guberniestro.
Poste la registaro enketis pri 35 simpozioj okazintaj en la pasintaj 5 jaroj al ĉiuj sep elektraj kompanioj, el kiuj la elektraj kompanioj Ĉuubu kaj Ŝikoku raportis, ke Subministerio pri Nuklea kaj Industria Sekureco, kiu devas zorgi pri sekureco de nukleaj centraloj, proponis al ili la mobilizon.
Temante pri la simpozioj pri projekto de recirkuligo de uzitaj nukleaj brula ?oj okazintaj en la urbo Ikata en la gubernio Ehime en junio 2006 kaj en la urbo Omaezaki en la gubernio Åœizuoka en a ?gusto 2007, Subministerio pri Nuklea kaj Industria Sekureco proponis al la respektivaj kompanioj varbadon de ĉeestantojn, dirante : “Estos pli bone, ke venos multaj homoj kaj ili esprimos opiniojn†. La ? tiuj proponoj la kompanioj kolektis ĉeestantojn el kompanioj sub sia influo kaj el lo ?antoj, kiuj parolis la ? la ekzemplaro farita de la elektraj kompanioj.
Post la nuklea akcidento, oni multe kritikis la registaron pro tio ke tiu subministerio tute ne laboris por teni la nukleajn centralojn sekuraj, dependante de la elektraj kompanioj. Tamen sub la eksa reganta partio, Liberala Demokratia Partio, kiu enkondukis atomenergion, tiaj agoj estis tute rekomendendaj. Nuntempe la ĉefministro Kan kaj lia partio Demokratia Partio multe perdas subtenon de la popolanoj, sed mi opinias, ke li kaj lia partio estas pli bonaj, ĉar li klare deklaras plani sendependigon de tiu subministerio kaj revizion de la nuklea politiko.

Forkuri el a ? reveni al Fuku ?ima ?

Aperis tri opinioj en la ?urnalo Asahi la 29an de julio.

Mi revenis al Fuku ?ima (s-ro Hirajama Micuo, 80-jara lo ?anto en la urbo Minami-Sooma, Fuku ?ima)

Mi kaj mia edzino forkuris el la domo situanta en la radiuso de 30 kilometroj de la atomcentraloj la 15an de marto kaj restis ĉe miaj gefiloj kaj gefratoj dum du monatoj, sed pro la amego al nia hejmo ni revenis fine de majo.
Nia ?ardeno estis plena de herbaĉoj, sed la sezonaj floroj bonvenigis nin. Unue ni reordigis la fridujon kaj vintrajn vesta ?ojn, kaj poste mi sarkis la ?ardenon, certe malpurigitan de radioaktiva ?oj. Ĉi-jare la pluva sezono frue fini ?is. Ni volus malfermi ĉiujn fenestrojn por envenigi fre ?ajn ventojn kaj sekigi lava ?ojn en la ?ardeno, sed tion ni ne povas.

Miaj edzino kaj filo forlasis la hejmon (s-ro Nakamura Susumu, 44-jara instruisto en la urbo Fuku ?ima)

Mi decidis rifu ?igi miajn edzinon kaj 5-jaran filon al la gubernio Jamagata, tamen tiu decido estis malfacila, ĉar mi opiniis la rifu ?igon perfido al miaj amikoj. Mi kaj miaj najbaroj kune mezuris la kvanton de radioaktiveco, inter ?an ?is informojn kaj helpis unu la alian. Homoj bone zorgis mian filon en la infan ?ardono, purigante la ?ardenon. Tamen mi devis decidi, ĉar eĉ en majo la kvanto de radioaktiveco ne malmulti ?is. Neniam mi a ?dis vortojn “protekti infanojn†el la bu ?oj de la ?tata kaj la gubernia oficistoj. Mi devis konstati, ke ili ne havas intencon protekti infanojn. Do estas nur ni, kiuj povas protekti nian filon. En la romano “Nigra Pluvo†temanta pri la atombombo en Hiro ?ima, verkita de Ibuse Masu ?i, soldato, kiu transportas kadavron, murmuras : “Ni volus vivi en lando sen ?tato†. Tiu frazo pikas min, kiu devas vivi aparte de miaj karaj familianoj.

Mi ne povas viziti mian familian tombon (s-ino I ?ata Fumiko, 62-jara lo ?anto en la urbo Kasukabe, Saitama)

Estas tempo por mi viziti familian tombon, sed mi ne povas pro la nuklea akcidento. Äœi situas en la urbo Minami-Sooma en la radiuso de 20 kilometroj de la nuklea centralo. Mi anka ? ne povas en ?in enmeti cindron de mia patrino forpasinta en majo. Miaj familianoj ĉiam diras, ke ni estas feliĉaj, nun havante la ĉefministron Kan. Se ni estus sub la regado de Liberala Demokratia Partio, tiu kaj la elektraj kompanioj mensogadus al ni, ka ?ante informojn maloportunajn al si.

Multaj japanoj tre ?atas ?ardenadon. Kutime rikolta ?ojn ili disdonas al najbaroj kaj konatoj, sed nun ili hezitas fari tion, ĉar ili timas, ke tiuj estas radioaktive malpuraj. Tiu akcidento rompas tiajn homajn rilatojn.