Ordono estas ankora ? ordono

Hans-Georg Kaiser
Ordono ankora ? estas ordono

(dialogo inter junulo kaj oldulo)

"Vi vivas damne bone, ĉu ?"
"Pravas, MI vivas bone, jes."

"Vi voras man ?on, ?is vi krevas, ĉu ?"
"Kial ne ?"

"Vi voras vian salajron."
"Beda ?rinde jes."

"Vi vorus vin mem ?"
"Se foje ne alie eblus."

"Vi ne amas viajn najbarojn."
"Mi ne estas kristano."

"Solidareco estas por vi merdo, ĉu ?"
"Kompreneble !"

"Kaj tiuj, kiuj venos post vi ?"
"Dio mia ! Tion vi MIN demandas ?!"

"Kaj socia justeco ?"
"Kio tio estas, nova truko de la ru ?uloj ?"

"Kaj, ke vi vivas nur unufoje,
kiel homo a ? kiel bestaĉo ?"
"Tio estas afero mia, notu tion, flavbekulo !"

"Ĉu vi suicidus ?"
"Neniam !"

"Ĉu vi murdus iun ?!!"
"Dependas de la situacio."

"Kiel soldato ?"
"Nun vere leku min, ordono ankora ? estas ordono !"

PS : Tiun dialogon mi verkis, kiam mi ankora ? ne estis esperantisto, do anta ? tre longa tempo, kiam mi estis junulo. Sed mi pensas, ke la poemo plu estas aktuala. Homoj, kiuj fidas pri nenio. kaj kiuj akceptas ĉiun krimon sen kontra ?ago, ankora ? nun estas la granda silenta plimulto. (HGK)