Ordono estas ankoraÅ­ ordono

Hans-Georg Kaiser
Ordono ankoraÅ­ estas ordono

(dialogo inter junulo kaj oldulo)

"Vi vivas damne bone, ĉu ?"
"Pravas, MI vivas bone, jes."

"Vi voras manÄ on, Ä is vi krevas, ĉu ?"
"Kial ne ?"

"Vi voras vian salajron."
"BedaÅ­rinde jes."

"Vi vorus vin mem ?"
"Se foje ne alie eblus."

"Vi ne amas viajn najbarojn."
"Mi ne estas kristano."

"Solidareco estas por vi merdo, ĉu ?"
"Kompreneble !"

"Kaj tiuj, kiuj venos post vi ?"
"Dio mia ! Tion vi MIN demandas ?!"

"Kaj socia justeco ?"
"Kio tio estas, nova truko de la ruÄ uloj ?"

"Kaj, ke vi vivas nur unufoje,
kiel homo aÅ­ kiel bestaĉo ?"
"Tio estas afero mia, notu tion, flavbekulo !"

"Ĉu vi suicidus ?"
"Neniam !"

"Ĉu vi murdus iun ?!!"
"Dependas de la situacio."

"Kiel soldato ?"
"Nun vere leku min, ordono ankoraÅ­ estas ordono !"

PS : Tiun dialogon mi verkis, kiam mi ankoraÅ­ ne estis esperantisto, do antaÅ­ tre longa tempo, kiam mi estis junulo. Sed mi pensas, ke la poemo plu estas aktuala. Homoj, kiuj fidas pri nenio. kaj kiuj akceptas ĉiun krimon sen kontraÅ­ago, ankoraÅ­ nun estas la granda silenta plimulto. (HGK)