Letero 053a

De vicgrafo de Valmono al markizino de Mertejo

Mi renkontis Dansnion, sed tiris de li nur duonan konfidencon ; li obstine silentis pri la nomo de knabino Volan ?o, kiun li priskribis tre sa ?a, eĉ iom devota ; krom tio, li rakontis sian aventuron kaj precipe la lastan eventon kun sufiĉe da vereco. Mi lin kiel eble plej ardigis, kaj multe moketis lian delikatecon kaj sindetenon ; sed li ?ajne obstinas en siaj skrupuloj, kaj mi tute ne certas pri ?an ?o ; postmorga ? mi scios pli, kaj povos informi vin, ĉar morga ? mi kondukos lin al Versajlo, kaj povos lin survoje pridemandi.

Ilia hodia ?a rendevuo estas iom esperiga ; eble ĉio tuj okazos la ? nia deziro, kaj nur restas al ni eltiri la konfeson kaj la pruvon. Tio estos pli facila al vi, ol al mi, ĉar la knabineto estas pli konfidema, a ?, kun sama konsekvenco, pli babilema, ol estas ?ia diskreta amindumanto. Tamen mi faros mian eblon.

Adia ?, bela amikino, mi estas en ur ?o ; mi vizitos vin nek hodia ? vespere, nek morga ? ; se viaparte vi scios ion, skribu tuj, ĉar mi certe revenos en Parizon por tie dormi.

El… la 3an de Septembro 17**, vespere