De Cecilo Volan ?o al Sofio Karneo
Vi pravis, kara Sofio ; viaj anta ?diroj pli prosperas, ol viaj konsiloj. Kiel vi divenis, Dansnio estis pli forta ol vi, ol mia konfesisto, ol mi mem ; jen mi retrovi ?as je la sama deirpunkto. Nu, mi ne prilamentu ; nur via nekono de la plezuro ami Dansnion povus veki riproĉadon vian kontra ? mi. Ja facilas al vi dekreti la farota ?on, nenio malhelpas vin ; sed se vi jam spertus, kiel doloriga estas la aflikto de nia amato, kiel lia ?ojo i ?as la nia, kiel malfacile estas diri “Ne†kiam oni emas diri “Jes†, vi ne mirus ; mi mem ankora ? ne povas klarigi tion, kvankam mi forte, tre forte sentis ?in. Ekzemple, ĉu vi imagas, ke mi kapablus vidi ploradon de Dansnio, ne mem plorante ? Mi ja asertas, ke tio ne eblas ; male, kiam li estas kontenta, same mi tia estas. Diru kion vi volas : vortoj ne ?an ?as la vivon, kaj mi certas, ke mi pravas.
Mi volus vidi vin sur mia loko… ne, tion mi ne intencis diri, ĉar mian lokon al neniu mi konsentus cedi ; sed mi volus, ke anka ? vi amus iun ; nek por min pli bone kompreni, nek por malpli riproĉi ; sed simple, por ke vi pli feliĉus, a ? por pli ?uste diri, ekfeliĉus.
Niaj iamaj ridoj kaj petoloj estis, sciu, nur infanludoj ; el ili nenio postrestas. Sed amo, ha ! amo ! Simpla vorto, simpla rigardo, simpla ĉeesto lia alportas feliĉon. Kiam mi vidas Dansnion, mi deziras plu nenion ; kiam mi lin ne vidas, nur lin mi deziras. Mi ne scias klarigi, sed ?ajnas, ke ĉio agrabla similas lin. Kiam li forestas, mi pensas pri li ; kiam tute sola mi trankvile povas pensi nur pri li, mi ankora ? estas feliĉa ; mi fermas la okulojn, kaj tuj image vidas lin, memoras liajn dirojn, kvaza ? a ?das lin ; tio vekas mian sopiradon, kaj mi sentas ardokirlojn tiajn, ke mi ne povas plu resti sur la sama loko ; estas kvaza ? turmento, kaj tamen tiu turmento vekas nedireblan plezuron.
Mi eĉ opinias, ke kiam oni enami ?is, tio etendi ?as al la sento de amikeco. Por vi mia amikeco plu da ?ras, same kiel en la mona ?inejo ; sed nun tion mi sentas anka ? por sinjorino de Mertejo. Ŝajnas al mi, ke mi amas ?in pli kiel mi amas Dansnion, ol kiel vin. Kelkfoje mi volus, ke ?i estus li. Eble la ka ?zo estas, ke kun ?i ne temas pri infana ?a amikeco, kiel inter ni amba ? ; eble anka ?, ke vidante Dansnion kaj la markizinon tiel ofte kune, mi konfuzas ilin. Nu, fine, vere estas, ke ili amba ? plene feliĉigas min, kaj en tio ne povas esti granda malbono. Tial, mi nur dezirus resti tia, kia nun ; nur la anta ?vido de mia edzini ?o afliktas min, ĉar se s–ro de ?erkuro estas tiel, kiel oni rakontis al mi — kaj pri tio mi ne dubas — mi ne scias, kia mi i ?os. Adia ? mia Sofio ; mi plue milde amas vin.
El… la 4an de Septembro 17**.
Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)
67 av. Gambetta
FR - 75020 Paris
Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
Retejo : http://satesperanto.org/
Tel : (+33) 09 53 50 99 58
Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
BIC : PSSTFRPPPAR
Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org
Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro
Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
a ? al via peranto
Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.