Letero 066a

De vicgrafo de Valmono al markizino de Mertejo

Vi juÄ os, bela amikino, legante la du ĉi-kunajn leterojn, ĉu mi konvene realigis vian projekton. Kvankam ambaÅ­ havas la hodiaÅ­an daton, Dansnio skribis ilin hieraÅ­ antaÅ­ mi en mia hejmo : tiu al la knabineto tekstas ekzakte laÅ­ nia deziro. Mi ja devas humiliÄ i antaÅ­ la profundo de via klarvideco, se juÄ i laÅ­ la sukceso de viaj klopodoj. Dansnio fajre ardas ; certe ĉe l’ unua okazo li ne plu meritos viajn riproĉojn. Se la bela naiva cedemos, ĉio fariÄ os tuj post Å ia alveno en la kamparo ; mi havas cent tutpretajn rimedojn. Danke al via zorgado, jen mi estas la amiko de Dansnio ; restas al li fariÄ i Princo [1].

Kiom juna ankoraÅ­ estas tiu Dansnio ! Imagu, ke mi neniam atingis, ke li deklaru al la patrino sian rezignon pri sia amo ; tamen promeso estas tiel facila, kiam oni antaÅ­decidis malobei Ä in ! Estus trompado, li ripetadis : kia edifa skrupulo, kiam li samtempe intencas delogi la filinon ! Tiaj estas ĉiuj viroj ! Plenaj de friponaj projektoj, en ties plenumado ili nomas honesteco sian mallerton.

Zorge malhelpu, ke sinjorino de VolanÄ o ektimu ĉe la letera aÅ­daceto de la junulo ; precipe malhelpu la forpelon al monaÄ¥inejo kaj ĉesigu Å ian postulon al li pri la livero de la knabineta leteraro. Unue li ne konsentos al redono, kaj mi samopinias : ĉi-foje prudento kaj amo akordiÄ as. Due tiuj leteroj, kies legado ege tedis min, povos utili : jen kial.

MalgraÅ­ nia singardemo, skandalo povos okazi ; tio malebligus la geedziÄ on, kaj vanigus nian planon kontraÅ­ Ä´erkuro. Krome mi devas miaflanke venÄ i kontraÅ­ la patrino : dank’al tiu leteraro mi povus senhonorigi la filinon. Per elekto zorga de kelkaj leteroj apartaj mi aperigus Å in kiel la unuan ekpaÅ inton, la veran deloginton. Plie kelkaj eĉ povus kompromiti la patrinon pro Å ia nepardoninda malsingardo. Ja komence la skrupulema Dansnio ribelus ; sed estante mem atakata, li fine cedus. Estas unu risko kontraÅ­ mil, ke tio okazos, sed ni estu pretaj je ĉio.

AdiaÅ­ bela amikino ; konsentu veni al la morgaÅ­a vespermanÄ o de marÅ al-edzino de… ; mi ne povis rifuzi la inviton.

Mi certas, ke mi ne bezonas peti vian silenton antaÅ­ sinjorino de VolanÄ o pri mia projekto de iro al tiu kamparo : Å i tuj decidus resti enurbe ; male, post Å ia alveno, Å i ne foriros tuj en la morgaÅ­o ; se Å i lasos al ni unu semajnon, mi certas pri nia venko.

El… la 9an de Septembro 17**.