Letero 084a

De vicgrafo de Valmono al Cecilo VolanÄ o

Vi vidis, kiel kontraÅ­aj estis la hieraÅ­aj eventoj. Dum la tuta tago mi ne povis transdoni la leteron, kiun mi ricevis por vi ; mi ne scias, ĉu estos pli facile hodiaÅ­. Mi timas kompromiti vin, uzante pli da hasto, ol da lerto ; kaj mi ne pardonus al mi mem mispaÅ on, kiu iÄ us fatala por vi, kaj senesperigus mian amikon, kaÅ­zante vian eternan malfeliĉon. Tamen mi konas la senpaciencon de geamantoj ; mi sentas kiel premiga, en via situacio, devas esti ĉia malfruo en la sola konsolo, kiun vi nun povas Ä ui. Post longa esploro pri rimedoj por renversi la obstaklojn, mi trovis unu facile plenumeblan, se vi iom helpos.

Se mi ne eraras, la Å losilo de la koridora pordo de via ĉambro ĉiam restas sur la kameno de via Panjo. Ĉio fariÄ us facila kun la posedo de tiu Å losilo, vi ja komprenas ; mi do havigos al vi la similan, kiu anstataÅ­os Ä in. Sufiĉos, ke mi havos la unuan je mia dispono dum unu horo aÅ­ du. Vi facile trovos la okazon preni Ä in, kaj por ke oni ne rimarku Ä ian foreston, mi ĉi kune enmetas iun mian kontentige similan : oni ne vidos la diferencon, krom se oni provos Ä in, kaj tion oni ne faros. Vi nur almetu rubandon, velke bluan, kiel tiu sur la via.

Vi provu havi tiun Å losilon por morgaÅ­ aÅ­ postmorgaÅ­ je la manÄ otempo ; ĉar tiam estos pli facile transdoni Ä in al mi, kaj vi povos reloki Ä in antaÅ­ la vespero, tempo kiam via Panjo povus esti pli atentema pri Ä i. Mi povos redoni Ä in ĉe la vespermanÄ o, se ni bone interkonsentos.

Vi rimarkis, ke kiam oni paÅ as el la salono al la manÄ oĉambro, sinjorino de Rozemondo ĉiam iras la lasta. Mi tenos Å ian manon. Vi nur forlasu malrapide vian varpilon, aÅ­ lasu fali ion, por postresti : tiam vi ja kapablos preni la Å losilon, kiun mi tenos malantaÅ­ mia dorso. Post la preno, vi zorgu reatingi mian maljunan onklinon por kelkaj karesoj. Se hazarde vi lasus fali tiun Å losilon, nepre gardu aplombon ; mi Å ajnigos, ke lasis fali ion mi, kaj garantias ĉion.

La malfido kaj la rigoro de via Panjo rilate vin pli ol sufiĉe permesas tiun trompeton. Cetere Ä i estas la sola rimedo por plia korespondado kun Danceny ; ĉiuj aliaj estus vere tro danÄ eraj, kaj povus senrimede ruinigi viajn reciprokajn esperojn ; tial mia amikeca singardemo malpermesas ion alian.

Post akiro de la Å losilo, restos kelkaj zorgoj kontraÅ­ la knaro de la pordo kaj seruro, sed ili estas tre facilaj. Vi trovos, sub la sama Å ranko, kie mi iam metis vian paperon, oleon kaj plumon. Vi foje tien iras sola : kaptu la okazon por Å miri la seruron kaj la pordhokojn. Nur atentu pri la makuloj, kiuj akuzus vin. Atendu la nokton ; se vi agos per la lerto, kiun vi kapablas, morgaÅ­ matene nenio plu estos videbla.

Se tamen oni rimarkus, ne hezitu diri, ke tion faris la kastela Å miristo. Tiam precizigu la tempon, eĉ la vortojn, kiujn li diris ; ekzemple, ke li tiel senrustigas ĉiujn neuzatajn serurojn. Vi ja komprenas, ke estus neverÅ ajne, ke vi ĉeestis, ne demandinte pri lia motivo. Tiaj detaletoj alportas verÅ ajnon, kaj verÅ ajno sendanÄ erigas mensogojn, forigante la emon kontroli.

Mi petas, ke leginte tiun leteron, vi zorge relegu Ä in kun tuta atentemo : unue, por bone antaÅ­scii tion, kion vi devas fari ; due, por certiÄ i, ke mi forgesis nenion. Mi mem ne kutimas je tiaj subtilaĵoj ; mi konsentas al tiuj senmalicaj rimedoj nur pro mia vigla amikeco al Dansnio, kaj pro mia intereso al vi mem. Mi malamas ĉion, kio similas al trompado ; tia estas mia karaktero. Sed via malfeliĉo tiel kortuÅ is min, ke mi faros ĉion eblan por mildigi Ä in.

Vi ja komprenas, ke establinte tiun eblecon de komunikado inter ni, mi facile povos aranÄ i inter vi kaj Dansnio la renkonton, kiun li deziras. Tamen ankoraÅ­ ne parolu al li pri ĉio tio ; estus nur pliigi lian senpaciencon, kaj la momento satigi Ä in ankoraÅ­ ne venis. Mi opinias, ke Ä in vi devas kvietigi prefere ol ardigi. Mi fidas je via delikateco. AdiaÅ­, mia bela edukatino, ĉar mia edukatino vi ja estas. Iomete amu vian edukanton, kaj precipe estu komplezema al li, vi ne bedaÅ­ros. Mi zorgas pri via feliĉo ; estu certa, ke tiel mi trovos ankaÅ­ la mian.

El… la 24an de Septembro 17**.