Fino de heliko

Hans-Georg Kaiser
Fino de heliko

Heliko venis al la limo
kaj tie pensis tuj kun timo,
ke Ä i ja ne limako estas.
Ĉu ne pli saÄ us, se mi restas ?

Äœi rampis tamen trans la limon,
plu sentis en la koro timon.
Jen kaptis Ä in la doganisto,
tre alte ranga oficisto.

"Vi kial portas domon, besto ?
Kun hejm’ vi estas, sed sen vesto ?"
"Mi, la helik’, laÅ­lime iras
kaj iom da aero spiras."

"Ĉu vi por via domo pagis
aÅ­ simple trans la limon vagis ?"
"La pluvo min ĉe l’ pago Ä enis,
egale kiom ajn mi penis."

"Vi Å ajnas lerta mensogisto,
eĉ ne limak’ laÅ­ mia listo,
mi metos vin al la serpento,
atendos vin venena dento."

Kaj kiom ajn la kara petis,
la oficist’ ne helpopretis.
Li Å topis Ä in en etan glason
kaj sentis eĉ ne embarason.

La domo Ä ian vivon prenis,
ĉar Ä i kun sia konko venis.
Se Ä i sin montrus tute nuda,
li eble estus malpli kruda.