Bukowski : Laĉo

Laĉo

Ino,
plata pne ?matiko,
malsano, sopiro ;
timoj, kiuj baras la vojon
al oni ; timoj, kiuj tiel
fermtenas la bu ?on,
ke oni povas studi ilin
kiel figurojn sur ?aktabulo...
Ne estas la grandaj aferoj,
kiuj pelas homon en
hospitalon por frenezuloj. Morton
oni ja atendas, murdon,
inceston, rabatakon,
fajron, inundon...
Ne. tio, kio pelas onin
en frenezulejon,
estas la seninterrompa serio
de tragedietoj...
Ne la morto de
amata homo,
sed ?u-laĉo,
kiu dis ?iri ?as, se oni jam sen tio
tro malfruas...
La hororo en tiu ĉi vivo
estas la pelmelo el
banalaj a ?oj kaj aferoj,
kiuj estas ĉie ajn, kaj kiuj
pli rapide povas ruinigi onin
ol kancero –
Numero ?ildoj a ? impostoj
a ? la forpreno de la stirlicenco
a ? dungado a ? maldungado,
devi bati a ? devi akcepti batojn
a ? konstipi ?o,
punpaga bileto,
rakito a ? griloj a ?
musoj a ? termitoj a ? blatoj
a ? mu ?oj a ? kaputa ?aluz-
io a ? ne plu havi benzinon
a ? tro da ?i ;
la defluejo ferm ?topita kaj la
domvartisto ĉiam ebria ;
la prezidanto zorganta
pri nenio, kaj al la guberniestro
mankas klapo en la kapo ;
la lum ?altilo derompi ?as,
sur la matraco oni ku ?as kiel sur
histriko,
105 dolaroj por sparkiloj, karburilo kaj
benzinpumpilo ĉe Sears Roebuck,
kaj la telefonfakturo estis
jam tuj pagenda kaj la ekonomio
estas en senventeco kaj la ĉeno
de la gargara klozeto de ?iri ?is,
kaj ĉiuj inkandeskaj lampoj
estas kaputaj – la koridora lumo,
la anta ?a lumo, la malanta ?a
lumo, la interna lumo ; estas
pli tenebre ol en la infero
kaj duoble tiom multekosta.
Kaj al tio ĉiam denove
akaroj kaj enkreskintaj
piedungoj kaj homoj, kiuj
insistas pri tio esti
viaj amikoj.
Tio kaj eĉ pli terura :
gutantaj akvokranoj, Kristnasko
kaj Sankta Nikolao, blua hungara salamo,
9 tagojn pluvo, avokado por
50 cendoj kaj
violkolorita
hepata kolbaso.