De markizino de Mertejo al vicgrafo de Valmono
Al via letero de la 19a mi ne respondis, Vicgrafo, ne pro tempomanko, sed ĉar ?i incitis min ; cetere mi trovis ?in tute sensenca. Mi do opiniis, ke pli bone mi forgesu ?in ; sed tial, ke vi denove mencias ?in kaj ties entenatajn ideojn, ke vi anka ? kredas mian silenton konsento, mi devas klare diri mian penson.
Mi foje arogas al mi la kapablon anstata ?i sola tutan haremon ; sed mi neniam konsentis ani ?i al unu. Mi pensis vin priavertita. Almena ? vi nun scias ; imagu do kiel mokinda ?ajnis al mi via propono. Ĉu foroferus iun inklinon mi — krome novan inklinon ! — por zorgi pri vi ? Kaj kiel ? Pacience atendante, humila sklavino, mian vicon anta ? la gloraj favoroj de via Mo ?to. Ĉu atendante ekzemple, ?is vi deziros momente distri ?i el tiu neniam anta ?e konita ĉarmo, kiun la adorinda, la paradizeca sinjorino de Turvelo sola kapablis sentigi al vi ? Ĉu ?is vi timos endan ?erigi la gloran ideon pri vi mem de la alloga Cecilo ? Tiam vi konsentus desupri al mi por plezuroj certe malpli allogaj, sed senkonsekvencaj, fine kredante ke viaj bonfaroj altvaloraj, kvankam maloftaj, plenumus mian feliĉon !
Se altnivelas via mem ?ato, mi mem malriĉas je modesteco, ĉar ju pli mi alspegulas min, des pli mi konsideras, ke mi tute ne meritas tiun vian taksadon. Mi eble faras eraron ; tiam sciu, ke multajn aliajn mi krome faras.
Mi ekzemple erare pensas, ke la mielaĉa lernanto Dansnio, kiu zorgas nur pri mi, kiu senaroge foroferas por mi sian unuan pasion eĉ anta ? ties kontenti ?o, kiu amas min, kiel oni amas je tiu a ?o de dudek jaroj, estus pli konvena por mia plezuro kaj feliĉo, ol vi mem. Mi eĉ kura ?as aldoni, ke se venus al mi la kaprico havigi al li helpanton, tiu ne estus vi, almena ? nun.
Sed : Pro kiu motivo ? rajtas vi demandi ; nu, pro nenia, ĉar kaprico naskanta preferon tutsame povas naski forpelon. Tamen mi ?entile respondu : tio postulus de vi tro grandan foroferon ; kaj anstata ? prezenti al vi mian konsekvencan dankemon, mi male postulus ?in de vi mem ! Vi do vidas, ke niaj pensmanieroj estas tro foraj unu de l’ alia, ke ni povus iel proksimi ?i ; mi timas, ke mi bezonos multan, vere multan tempon, anta ? ol ?an ?i mian opinion. Kiam mi pliboni ?os, mi sciigos vin, promesite ; ?is tiam, kredu min, havu aliajn rilatojn, kaj konservu viajn kisojn por celoj tiel pli indaj !
Vi finas per Adia ? kiel anta ?e ; sed anta ?e vi ?ajne konsideris min pli, ol triarangulinon ; precipe, vi ?entile atendis mian konsenton anta ? ol postuli mian obeon. Akceptu do, ke mi respondu : Adia ? kiel nun, anstata ? Adia ? kiel anta ?e.
Mi estas via servantino [1], Sinjoro Vicgrafo.
El Kastelo de… la 31an de Oktobro 17**.
[1] Tiu ?entila esprimo, servisto, servistino, estis tiutempe banala (NdT)
Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)
67 av. Gambetta
FR - 75020 Paris
Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
Retejo : http://satesperanto.org/
Tel : (+33) 09 53 50 99 58
Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
BIC : PSSTFRPPPAR
Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org
Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro
Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
a ? al via peranto
Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.