Letero 095a

De Cecilo VolanÄ o al vicgrafo de Valmono

Mi petas, sinjoro, bonvolu redoni al mi tiun Å losilon, kiun vi jam prezentis por anstataÅ­igi la alian ; ĉar ĉiuj deziras ties uzadon, ankaÅ­ mi ja devas konsenti.

Mi ne scias, kial vi skribis al s-ro Dansnio, ke mi ne plu amas lin : mi ne opinias, ke mi donis al vi motivon por tion pensi ; tio multe afliktis lin, kaj ankaÅ­ min. Mi ja scias, ke vi estas lia amiko ; sed tio ne pravigas, ke vi suferigis lin kaj min. Bonvolu kontentigi min, asertante, tuj kiam vi skribos al li, ke mi amas lin, kaj eĉ, ke vi certas pri tio. Vin li plene fidas ; sed kiam mi mem diras ion, kaj ne estas kredata de li, mi ne scias kiel elturniÄ i.
Pri la Å losilo, estu trankvila, mi bone memoras ĉion, kion vi rekomendis en via lasta letero. Se vi ankoraÅ­ havas Ä in, redonu Ä in al mi ; mi tre zorge priatentos Ä in. Se tio povus okazi morgaÅ­ survoje al la tagmanÄ o, mi donus al vi la alian Å losilon postmorgaÅ­ ĉe la matenmanÄ o, kaj vi redonus Ä in same, kiel la unuan. Mi ja deziras, ke l’ afero ne daÅ­ru, ke Panjo havu malpli da tempo por eventuale ekrimarki Å anÄ on.

Kiam vi fine havos tiun Å losilon, bonvolu ankaÅ­ uzi Ä in por preni miajn leterojn ; tiel s-ro Dansnio pli ofte havos novaĵojn de mi. Ja vere tio estos multe pli oportuna, ol nun ; sed komence tio tro timigis min ; mi petas, ke vi pardonu al mi ; mi esperas, ke vi plu estos tiel komplezema kiel antaÅ­e. Mi ĉiam estos tre dankema al vi.

Mi havas la honoron esti, sinjoro, via tre humila kaj tre obeema servantino [1].

El… la 28an de Septembro 17**.