De vicgrafo de Valmono al markizino de Mertejo
Mi ja vetas, ke depost via aventuro vi ĉiutage atendas de mi la ?dojn kaj komplimentojn ; mi eĉ certas, ke mia longa silento ka ?zis al vi ĉagreneton ; nu, mi ĉiam opiniis, ke kiam virino meritas nur la ?dojn, oni povas fidi je ?i por memkronado, kaj sin turni al aliaj aferoj. Tamen mi dankas vin por mia konto, kaj gratulas vin por via propra konto. Mi eĉ konfesas, por plene feliĉigi vin, ke ĉifoje vi superis mian esperon. Tion dirinte, mi montru, ĉu mi plenumis la vian, almena ? parte.
Ne pri sinjorino de Turvelo mi parolos. Mia troa malrapido malplaĉas al vi. Vi ?atas nur finitajn aferojn. Iom-post-iomaj intrigaj disvolvi ?oj tedas vin ; dum min ravas la plezuro de tiuj la ?diraj lanta ?oj.
Ja mi ?uas, vidante tiun virinon singardeman, senatente eniri vojon senrevenan, kies deklivo pli kaj pli rapide ?in rulas kaj kontra ?vole ?in devigas sekvi min. Nun, timante la dan ?eron, ?i volus halti, sed ne kapablas. Ŝiaj lertaj klopodoj ?ian iron bremsas, sed ne haltigas. Foje ?i ne a ?dacas rigardi la dan ?eron ; ?i fermas la okulojn, kaj sin allasas al mia faro. Pli ofte, renovi ?anta timo revekas ?ian strebon ; en tiu mortiga sento ?i ankora ? provas retroiri ; ?i elĉerpi ?as por mallonga supreniro, kaj balda ? magia potenco reproksimigas ?in al tiu dan ?ero, de kiu ?i vane provas fu ?i. Tiam, havante nur min kiel apogon kaj gvidanton, ?i ne plu riproĉas al mi sian neeviteblan falon, sed nur petegas, ke mi almena ? bremsu ?in. Ardajn pre ?ojn, humilajn lamentojn, ĉion, kion homoj en timego prezentas al Dio, ?i oferas al mi ; kaj vi volus, ke surda je ?ia deziro, detruante ?ian kulton al mi, mi uzu por faligi ?in, tiun mian potencon, kiun ?i alvokas al sia helpo ! Ha ! lasu min almena ? spektadi tiun kortu ?an militon inter amo kaj virto.
Nu ! vi ja fervore kuras al teatro freneze apla ?di spektaklon : ĉu vi ju ?us ?in malpli interesa en la reala vivo ? Vi entuziasme a ?skultas el scenejo la sentesprimojn de animo pura kaj milda, timanta sian tamen deziratan feliĉon, ankora ? neanta ?in, dum ?i ne plu rezistas ; ĉu la viro, kiu naskis tiujn sentojn estus la sola, kiu ne rajtus ?ui ilin ? Jen tamen la mirinda ?oj, kiujn tiu rava virino ĉiutage prezentas al mi ; kaj vi riproĉas, ke mi frandas tiajn delicojn ! Ha ! Ja tro rapide venos la tempo, kiam senvalorigita pro sia falo, ?i estos por mi nur ordinara virino.
Sed parolante pri ?i, mi forgesas, ke mi ?uste ne volis paroli pri ?i ! Mi ne scias, kian potencon alligas min al ?i, senĉese revenigas min al ?i, eĉ kiam mi malrespektas ?in. Mi for ?ovu ?ian dan ?eran bildon kaj retrovu min mem por priparoli pli amuzan temon : via edukatino, kiu fari ?is la mia ; mi esperas, ke de nun vi rekonos min.
De kelkaj tagoj, malpli severe traktata de mia milda piulino, kaj sekve malpli okupata pri ?i, mi rimarkis, ke knabino Volan ?o estas ja beleta ; ke, kvankam estus stulte ami ?in, kiel faras Dansnio, eble anka ? stulte estus ne profiti ?in por mia distro, kiun mia soleco necesigas. Ŝajnis al mi anka ? justa, la ricevo de kompenso kontra ? mia zorgado favore al ?i ; krome mi memoris, ke vi komence proponis ?in al mi, anta ? ol Dansnio interesi ?is mem ; mi opiniis, ke mi havas ian rajton sur bienon, kiun li posedas nur danke al mia neglekto kaj forlaso. Ŝia beleta mieno, fre ?a bu ?o, infaneca sinteno, eĉ ?ia mallerto kura ?igis sa ?an pripensadon miaflankan ; mi decidis konsekvence agi, kaj la sukceso kronis mian entreprenon.
Jam vi demandas vin, kiel mi tiel rapide anstata ?is la karulon tiel amatan ; vi deziras scii, kia delogilo ta ?gas al tia a ?o sensperta. Ŝparu vian serĉadon : neniun mi uzis. Dum vi lerte manipulis la armilojn de via sekso, dum vi triumfis danke al subtileco, mi, redonante al la viro liajn neforigeblajn rajtojn, venkis per a ?toritato. Certa pri mia kapablo kapti mian predon, se mi nur povos trafi ?in, ruzon mi bezonis nur por proksimi ?i, kaj tiu, kiun mi uzis, eĉ ne meritas tiun nomon.
Mi profitis la unuan leteron senditan de Dansnio al sia belulino. Mi sciigis ?in per la signalo konsentita inter ni ; sed anstata ? lerte klopodi por liveri la leteron, mi uzis mian lerton por ne trovi la rimedon transdoni ?in ; ?ian senpaciencon mi ?ajnigis partopreni, kaj ka ?zinte la malsanon, mi indikis la kuracilon.
La junulino lo ?as en ĉambro kun koridora pordo ; sed kompreneble la patrino tenis la ?losilon. Necesis nur posedi ?in. Nenio pli facila ; mi postulis havi ?in nur dum du horoj por fabrikigi similan. Tiam korespondado, interparoloj, noktaj renkontoj, ĉio i ?os facila ; sed kredu a ? ne, la timema maltrankvili ?is kaj rifuzis. Alia viro senesperi ?us ; mi tie nur trovis la okazon al pli tikla plezuro. Mi skribe plendis al Dansnio pri tiu rifuzo, kaj tiel bone pledis, ke la sencerbulo petis, eĉ postulis de sia timema amatino, ke ?i konsentu kaj tute fidu al mi.
Ja mi ?ojis, evidente, ke ni inter ?an ?is la rolojn, kaj ke la junulo faris por mi tion, kion li esperis, ke mi faros por li. Je mia konsidero, tiu ideo duobligis la premion de l’ aventuro. Tuj kiam mi havis la ?losilon, mi ekuzis ?in : tio okazis la lastan nokton.
Konstatinte, ke la tuta kastelo trankvilas, kun vualita lanterno, en vesto ta ?ga por la horo kaj cirkonstanco, mi ekplenumis mian unuan viziton al via edukatino. Mi anta ?e ĉion preparigis (de ?i mem) por senbrue eniri. Ŝi estis en sia unua dormo juna ?a, tiel, ke mi alvenis ?ian liton, sen veki ?in. Mi komence intencis tuj pluiri, kredigante min inkubo ; sed mi timis la bruon de la surprizo, preferis singarde veki la belan dormantinon, kaj mi ja sukcesis preventi la anta ?timitan krion.
Kvietiginte ?ian unuan timon, mi a ?dacis kelkajn frivola ?ojn, ĉar mi ne venis tien por babili. Sendube oni instruis en la mona ?inejo nek la multoblecon de la insidoj minacantaj senspertulinon, nek la variecon de la defendota ?oj, ĉar dum ?i nur atentis, nur strebis kontra ? kiso, kiu estis devojiga falsatako, ĉio cetera restis sen defendo ; kiel mi ne profitus tion ! Mi do ?an ?is mian celon, kaj tuj okupis la ĉefpostenon. Tiam ni amba ? riskis katastrofon : en timego, la knabineto sincere volis ekkrii ; feliĉe ?ia voĉo estingi ?is en plorado. Ŝi anka ? sin ?etis al sia sonorilo, sed mi lerte kaptis ?ian brakon ?ustatempe.
Tiam mi diris :
— Kion vi intencas ? por ĉiam perei ? Oni venu, al mi ne gravas ; neniu kredos, ke mi estas ĉi tie sen via konsento ; kiu alia ol vi ebligis mian venon ? Tiun ?losilon mi povis akiri nur de vi ; kiel vi povos klarigi, ke mi posedas ?in ? Tiu mallonga admono kvietigis nek suferon, nek koleron, sed almena ? trudis submeti ?on. Mi ne scias, ĉu mi elokventis ; sed certe de deklamanto mi ne havis la gestojn : kun unu mano okupita al amo, kaj la alia al perforto, kiu oratoro elegantus en tia situacio ? Se vi bone prezentas al vi la scenon, almena ? konsentu, ke ?i favoris mian atakon, kvankam vi asertas, ke mi komprenas nenion, ke plej simpla virino, eĉ lernejanino, mastras min kiel infanon.
Lamentante, ?i komprenis, ke necesas decidi ?i al intertraktado. Ĉar mi restis necedema al petoj, ?i proponis oferon. Vi eble kredas, ke mi tre koste vendis tiun gravan postenon : ne, mi ĉion promesis kontra ? kiso. Vere estas, ke post la kiso mi ne plenumis mian promeson, sed pro bona kialo. Ĉu ni konsentis pri kiso prenita, a ? ricevita ? Post marĉandado, ni interkonsentis pri dua kiso, donota de ?i. Mi tiam gvidis ĉirka ? mian korpon ?ian timeman brakumon, kaj per mia libera brako mi arde premis ?in. La milda kiso ja estis donacita kaj perfekte ricevita : Eroso mem ne povus pli bone fari.
Tia bonvolo meritis rekompenson : mi tuj konsentis al la peto. Mia mano retiri ?is, sed mi ne scias pro kia hazardo, mi mem anstata ?is ?in. Vi nun imagas min ĉi tie plene arda, plene aktiva, ĉu ne ? Tute ne. Mi ripetas, ke mi ekfrandis malrapidecon. Kiam oni certas pri la alveno, kial rapidigi la iron ?
Serioze, mi ja ?atis observi la plenan potencon de okaza ?o, kaj tie ?i ku ?is, ekster ĉia fremda interveno. Mi tamen devis batali kontra ? amo, honto kaj pudoro, pliigitaj de la kolero, kiun mi jam vekis, kaj kiu estis konsiderinda. Helpis min nur la okazo, truda, insida, dum la amato forestis.
Por objektivigi miajn observojn, mi malicete uzis nur tiom da perforto, kiom ?i povis kontra ?stari. Kiam mia ĉarma malamikino preska ? eskapis, profitante mian facilemon, mi bremsis ?in nur per mia anta ?a averto, kiu jam plene efikis. Nu ! sen alia rimedo, la milda amantino, forgesinte sian am ?uron, unue cedis, kaj poste konsentis. Ja post tiu unua momento revenis larmoj kune kun riproĉoj ; ĉu ili estis veraj a ? falsaj ? mi ne scias ; sed kiel kutime ili ĉesis, tuj kiam mi denove ekdonis al ili motivon por reaperi. Nu, de cedo al riproĉo, kaj de riproĉo al cedo, ni disi ?is reciproke kontentaj, en konsento pri ĉi-vespera nova rendevuo.
Mi revenis mian ĉambron nur ĉe tagi ?o, elĉerpita pro laco kaj dormemo ; tamen mi oferis amba ? al la deziro partopreni la komunan matenman ?on : mi pasie amas la morga ?ajn mienojn. Ĉi tiun vi ne povas imagi : kia ?eno en la sinteno ! kia malfacilo en la pa ?ado ! kiaj bluringe ?velaj okuloj, ĉiam rigardantaj teren ! Kiel tiu ronda viza ?o ovali ?is ! Nenio estis pli plaĉe vidinda. Por la unua fojo ?ia patrino, alarmita de tiu ekstrema ?an ?i ?o, milde interesi ?is pri ?i. Anka ? la prezidant-edzino atentemis al ?i. Ho ! tia zorgado estas nur pruntedono ; balda ? la bela piulino mem devos kompense rericevi ?in, en tago tre proksima. Adia ?, mia bela amikino.
El la kastelo de… la 1an de Oktobro 17**.
Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)
67 av. Gambetta
FR - 75020 Paris
Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
Retejo : http://satesperanto.org/
Tel : (+33) 09 53 50 99 58
Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
BIC : PSSTFRPPPAR
Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org
Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro
Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
a ? al via peranto
Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.